"His to Control" by_astra 🎀
Tong otadi Xonaga quyosh nurlari tushadi . Jimin sekin ko‘zlarini ochdi. Hali ham odatlanmagan hali ham bu joy unga begonadek. Kecha kechqurun bo‘lib o‘tgan voqealar esiga tushdi. O‘zi bilmagan holda labini tishlab oldi.
Jimin pov: Men bu yerda qanday yashayman?
U yotoqdan sekin qimirlab oyoqlarini polga qo‘ydi. Xona jimjit, faqat tashqarida qushlarning ovozi eshitilardi. Uyda faqat Yoongi borligini bilardi. O‘gay onasi va otasi allaqachon ishga ketishgan. Jimin ichida qandaydir notinchlik sezdi.
bu unda qandaydir g‘alati tuyg‘ular uyg‘otardi. Yoongi kecha unga qanday qaraganini unutolmasdi. Sovuq o‘tkir va… qandaydir tushunarsiz.
Jimin sekin o‘rnidan turdi. Eshik oldiga bordi. Yuragi tezroq ura boshladi.
Jimin pov: Nima uchun bu darajada asabiylashyapman
U faqat oshxonaga borishi kerak, shunchaki oddiy nonushta. Ammo yuragi hamon tinchimaydi.
Eshikni ochib koridorga chiqdi. Uy juda katta va sokin edi. Hatto uning qadamlari ham aks sado berayotgandek tuyuldi Oshxonaga yetib kelishidan oldin nimanidur his qildi
Yoongi devorga suyanib qo‘llarini ko‘kragida chalishtirgan holda Jiminni kuzatib turardi. Nigohlari kechagidan ham sovuq va tushunarsiz
Jimin tezda boshini qimirlatdi ha degan manida . O‘zini juda noqulay his qilayotganini yashira olmadi.
Jimin buni juda past ovozda so‘radi.
Yoongi biroz tabbasum qildi , lekin bu kulgi hazilga o‘xshamasdi. Balki kinoya edi
Y: Yo‘q. Hozircha hech narsa demadim
U asta Jimin tomon qadam tashladi. Har bir qadami xonada aks sado beradi
Jimin o‘zidan o‘zi ortga qadam tashlaydi lekin devorga urildi joy qolmadi.
Yoongi juda yaqin kelib, sekin uning yuziga egildi. Nigohlari juda sovuq, lekin shu bilan birga g‘alati jozibali edi.
Y: Sen hali bu yerga ko‘nikmading. Lekin vaqt o‘tib hammasi o‘zgaradi…
U sekin lablarini Jiminning qulog‘iga yaqinlashtirdi. Ovozi shivirlash darajasida past edi.
Jimin uni itarib tezda oshxonaga kieadi Jimin oshxonaga kirib bir stakan suv oldi. Hali ham bu uyni begona his qilardi. Barcha narsa dabdabali hashamatli, ammo unga hech qanday yaqinlik bermayotgandek edi. U sekin tizzalarini quchoqlagancha stulga o‘tirdi. Ichidagi g‘alati tuyg‘ular tinchlanishni istamasdi.
Jimin boshini ko‘targanda, Yoongining sovuq nigohlari bilan to‘qnash keldi.
Ammo… bu safar Yoongining nigohi Jiminning kiyimiga tushdi.
Jimin negadir o‘zini noqulay his qildi. Yoongi unga qiziqib qarayotgan edi.
Ovozi past o‘tkir hech qanday hissiyotsiz eshitildi.
Jimin chaynalib qoldi. Nima deb javob berishini bilmasdi. Aslida , ustidagi kiyim o‘ziniki emas edi. Kecha xizmatkor unga yoqimli, ammo biroz kattaroq kiyimlarni bergandi. Yoongi esa buni juda tez payqadi.
Jimin past ovozda javob qaytardi. Va biroz yutindi
Yoongi bir qadam oldinga tashladi. Endi ular orasida masofa deyarli qolmagan edi. Yoongi Jiminning bo‘yniga tushib turgan keng futbolkaga qaradi.
Uning ovozi biroz boshqacha edi. Juda pas ammo qandaydir g'alati mano bordek
Yoongi qo‘llarini cho‘ntagiga tiqib, sovuq ohangda gapirishda davom etdi.
Yoongi nigohini Jiminning ustidagi futbolkaga tikdi.
Jiminning yuragi tez urib ketdi. Havosi siqilgandek his qildi o‘zini.
J: Xizmatkor… menga shunchaki…
Yoongi chuqur nafas oldi . . U yanada yaqinroq kelib Jiminning yoqasidan ushlab uni biroz tortdi. Shunchalik yaqin ediki Jimin Yoongining nafasi terisiga urilayotganini his qildi.
Y: Demak sen mendan ruxsatsiz mening kiyimlarimni kiyasan?
Jimin tezda bosh chayqadi. Yoongi nima qilmoqchi ekanligini bilmasdi.
Lekin Yoongi uni sekin qo‘yib yubordi va orqaga qadam tashladi Barmoqlari bilan yengini biroz silkitdi.
Y: Endi hech bo‘lmasa o‘z kiyimlaringni olishing kerak. Meni kiyimlarim senga mos emas.
Uning ovozi odatdagidek sovuq eshitildi. Balki bu gap ortida qandaydir ma’no bor...
Jimin tilini tishlab, past ovozda gapirdi
J: Menga o‘z kiyimlarim kerak emas.
Yoongi bir daqiqa unga qiziqib tikildi. Biroz jim qoldi.
Keyin esa shunchaki tabbasum qildi
Y: ok … unda shunday davom etaver
U ortiga o‘girilib qadam tashladi. Ammo eshik oldida bir lahzaga to‘xtab yonboshiga qarab gaprdi
Y: Mening kiyimlarim sen uchun juda katta
Shundan so‘ng shunchaki xonani tark etdi
Jimin esa joyida qotib qoldi.
Nega Yoongi shunchalik sovuq....
Va birdan eshik jiringladi xizmatkor ayol yugurib borib eshikni ochadi va bir yoshroq yigit ichkariga kirib yugurib yoongini xonasiga chiqib ketadi
Jimin o‘zini qo‘liga ololmasdi.
Jimin pov: Bu kim edi? Nega u shunchalik shoshilib kelib hech qanday ruxsatsiz Yoongining xonasiga yugurib kirdi?
Uning o yoqlari beixtiyor xonaning eshigi tomon yurdi. Eshik qiya ochiq edi.
Jimin qiziqish bilan ichkariga qaradi… va ko‘rgani uning yuragini tez urishiga sababchi bo'ldi
Yoongi yosh yigitni mahkam quchoqlagancha lablaridan o‘pardi. Harakatlari shunchalik ishonchli shunchalik sokin edi. U yigitning yuzini qo‘llari orasida mahkam ushlab undan ajralishni istamayotgandek harakat qilardi.
Jiminning nafasi bo‘g‘ziga tiqildi.
U qo‘llarini musht qilib tugib oldi. Nega yuragi bunday g‘alati uryapti? Bu hech narsani anglatmaydi-ku! Bu Yoongining ishi, u kim bilan nima qilsa,l Jiminning bunga aloqasi yo‘q.
Yigit Yoongining ko‘kragiga engashdi unga biror narsa pichirladi. Yoongi esa yengil kulimsirab, uning sochlarini barmoqlari bilan silaydi Shunchalik erkin va qulay edi.
Jimin bu manzarani uzoq vaqt kuzata olmadi. Ko‘zlarini tezda yumdi va o‘girilib, xonaga qaytdi. Yuragi tez urardi.
U karavot chetiga o‘tirib boshini tizzalariga qo‘ydi.
Jimin pov: Nega bu menga ta’sir qildi? Nega yuragimda qandaydir bosim sezyapman ?
Oradan bir necha daqiqa o‘tgach, xonadan Yoongining tovushi eshitildi. U xuddi kimnidir kuzatayotgandek sekin va pas ohangda gapirardi
Jimin seskanib ketdi. Orqaga burilib qarasa Yoongi eshikka suyangancha unga tikilib turardi. Uning yuzi odatdagidek befarq ammo ko‘zlarida qandaydir hazil aralash nigoh bor edi.
Jimin ovozidagi titroqni yashirishga harakat qildi.
Yoongi asta oldinga yurdi. Ovozi shubhali edi.
Jimin ko‘zlarini olib qochdi. U bu mavzu haqida gaplashishni istamasdi.
Yoongi esa tabbasum qiladi boshini qimirlatdi. U Jiminning holatini ko‘rib nimadir anglagandek edi.
Jiminning yuragi yana bir marta shiddat bilan urib ketdi.
Yoongi esa unga qiziqib qarab turardi. Ko‘zlarida g‘alati zavq aks etar edi go‘yo Jiminning qanchalik noqulayligini payqab bundan rohat olayotgandek edi.
Uning ovozi pasaygan ohangida yengil zavq sezilarli edi.
Jimin yutindi. O‘zi ham nima o‘ylayotganini bilmasdi.
Yoongi sekin yatoqga yoniga o'tirdi unga yaqinlashdi. Shunchalik yaqin ediki, Jimin uning issiq nafasini yuzida his qildi.
Y: balki senga ham bunday bo‘lish yoqar?
Jimin shoshib o‘rnidan turdi. Yoongi nimani nazarda tutayotganini bilardi.
J : Men... men hech narsa haqida o‘ylamayapman
Y: Shundaymi? U Jiminning lablariga qaradi. Ko‘zlarida nimadir porladi.
Ammo shu payt kimdir tashqaridan chaqirdi. Yoongi ortiga burildi va jiddiylashdi.
U ortiga o‘girilmay, xonadan chiqib ketdi.
Jimin o‘zini xotirjam tutishga harakat qilardi lekin yuragi bezovta urardi
U yotog‘iga o‘tirib, barmoqlari bilan choyshabni siqib oldi. Ichidagi tuyg‘ularni tushunishga harakat qilardi.
J: u gey…
Jimin sekin ovozda shivirlay boshladi.
J: Buni ota-onasi biladimi? Yoinki hech kimga aytmaganmi?”
U chuqur nafas oldi ko‘zlarini yumdi.
J: Men bu narsa haqida o‘ylamasligim kerak… Yaxshisi o‘z hayotim bilan yashayman . Bu men uchun ahamiyatli emas.
Ammo bu gaplar ichki bezovtalikni yo‘q qila olmadi.
Uning miyasi hamon Yoongi va o‘sha yigit haqida o‘ylardi. Ularning yaqinligi… Yoongining unga qanday tikilgani…
Jimin boshini changalladi. Nima bo‘lyapti o‘zi?
Ammo shu payt…
Nimadir eshitildi.
Yoongining xonasidan nolalar keldi.
Jiminning yuragi birdan shiddat bilan urib ketdi.
U sekin joyidan turdi. Ko‘zlari katta katta ochildi. Nafasi ichiga tiqildi.
Jimin buni bilish uchun eshik tomon yurdi. Xayollari butkul chalkashib ketgandi.
Jimin joyidan qotib qoldi. Yoongining xonasi berkitilgan edi lekin ichkaridan kelayotgan ovozlarni aniq eshitish mumkin edi.
Jiminning yuragi g‘alati urardi. Yoongining xonasidan zavqlanayotgan erkakning ovozi eshitilardi.
U yutindi. Bu narsaga quloq solishi to‘g‘ri emasligini bilardi lekin qadam ortga tashlamadi. Ichidagi qiziqish ham hayrat ham uni joyidan jilishga qo‘ymayotgandi.
Ichkaridan eshitilgan past ovozdagi ohanglar, og‘ir nafaslar… Jimin tushunardi
Uning yonoqlari qizib ketdi. Bu yerda turish mumkin emas. U ketishi kerak.
Lekin… nega oyoqlari qotib qoldi?
Yoongining ovozi unchalik aniq eshitilmasdi ammo u bu holatdan zavlayotgani aniq sezilardi.
Jimin uy hovlisidan kelayotgan mashina ovozini eshitdi. Yuragi tez urdi.
Buni sezishi bilan hech ikkilanmay Yoongining xonasiga kirib eshikni tezda yopdi. Nafasi ichiga tiqildi. Ammo u nimaga duch kelishini bilmagan edi
Xona ichi issiq edi… havo shovqinsiz lekin og‘ir. Xushbo‘y atir va nimadir ta’riflab bo‘lmaydigan yoqimsiz hid aralashib ketgan edi
Ammo Jimin hech narsani o‘ylay olmadi. Chunki ko‘z o‘ngida turgan manzara uni qotirib qo‘ydi.
Ular bir-birlariga shunchalik yaqin ediki…
Yoomgining yalang‘och mushaklari va yigitni oshqozonidagi biroz sperma yigit Yoongining bo‘ynidan ushlab turgan, lablari esa uning bo‘ynini o‘pardi. Yoongi esa uni quchoqlab olgan edi
Jiminning miyasida hech qanday fikr qolmadi. U hatto ko‘zini yumishni ham esidan chiqardi. Shokka tushib joyidan qimirlay olmadi.
Uning kulgi aralash sovuq nigohi shu daqiqada Jiminni yerga mixlab qo‘yganday edi.
Yoongi ohangida g‘azab va hayrat bor edi. U shunchaki sovuq ko‘rinardi.
Jimin beixtiyor og‘zini ochdi, lekin biror so‘z ham ayta olmadi.
Yoongi esa unga sovuq nigoh bilan qarab turardi. Go‘yo bu lahzalarni buzganidan jahl qilayotganday
Jimin nafasi ichiga tiqildi tiliga kelgan so‘zlarni aniq ayta olmay duduqlanib shivirladi:
Yoongi bir zumga qotib qoldi. Ko‘zlaridagi sovuqlik o‘rnini keskin hushyorlik egalladi. Ammo ichki bezovtalik sezilarli edi
Uning otasi hali ham uning kimligini (gey) bilmasdi.
Yoongi shoshilmaydi, ammo tez harakat qiladi. Tezlik va ehtiyotkorlik unda bolalikdan shakllangan odat edi. Sekin harakat lekin aniq reja.
U darhol yigitdan uzoqlashdi qo‘llari bilan uning yelkasidan itarib unga past ovozda buyuruq berdi:
Yigit hech qanday savol bermasdan uning so‘ziga bo‘ysundi. Yoongi yigitni vannaga olib borib ortidan eshikni qulfladi.
Keyin esa shoshilmay kiyimlarini oldi. Tana harorati hali ham baland qlekin unga hozircha bu haqida o‘ylash mumkin emas edi
Jimin esa bu hammasini dahshat va hayrat bilan kuzatar edi.
U o‘zini biroz chetga oldi, lekin ichidan qandaydir tushunarsiz hissiyotlar kechardi.
Bu vaqtda eshik ortida otalarining qadam tovushlari eshtilar edi boshladi.
Lekin yoongi hali ham qo'pol edi ..
Yoongi tezda Jiminning oldiga keldi. U qochishga ulgurmasdan uni devorga shiddat bilan itarib yubordi.
Jimindan yengil "ahh" ovozi chiqdi.
Uning orqasi sovuq devorga qattiq tegdi lekin undan ham yomoni Yoongining tanasi uni bosib turar edi.
Yoongi pastga egildi yuzlari juda yaqin edi. Jimin uning nafasi bo‘ynida sezildi. Issiq va xavfli.
Yoongi ko‘zlari shunchalik qorong‘u ediki… bu nigohdan qandaydir yovuzlik va ustunlik sezilar edi
U Jiminning qulog‘iga shivirlay boshladi.
Y: Agar otamga bu voqea haqida aytsang…
ovozi shunchalik past va tahdidli ediki, Jiminning yuragi muzlab ketdi.
Y: mendan yaxshilik kutma, o‘gay uka masalan seni juda qattiq sikishim mumkun og'riqdan bu voqeani unutasan yoki yaxshi yigit bo'lasan
Jiminning qaltirayotgan qo‘llari devor bo‘ylab sirg‘aldi. U hatto nafas olishga ham jurat eta olmasdi. Tananing og‘irligi nafasi, tahdid… hammasi birdaniga uni ezayotganday edi.
Yana tashqaridan otasining qadam tovushlari eshitildi
Dad: Yoongi! Jimin! Ichkaridasizlarmi?"
Yoongi orqaga qadam tashladi o‘zini juda xotirjam ko‘rsatib tezda ko‘ylagini tugmalarini qadadi Keyin esa jim ovoz bilan javob berdi
Y: Hozir chiqamiz ota men Jimin bilan gaplashayotgandim
By_astra ❤️ fiktlarini kutaman kamment yozselar sikilib qomesla ahahah😂😂😂