PASSIONFLOWER | ep_6
Baʼzida baxt eshigining ichkarisi tomon, asta qadam bosayotgan oningda, oʻzlarining boltalari bilan, oyogʻingdan chopishadi. Baxt samolariga uchishni istagan vaqtingda qanotlaringni, qayirib, suyaklarini burdalashadi. Bu juda alamli hol. Na kulishni va na yegʻlashni anglay olmaysan!
– Jungkook, tingla. Men Fesinani ortiq ranjita olmayman. Men unga endi mehr qoʻydim, uni sevishni boshladim. Hayotim maromiga tushganda. Menga yordam ber. - Taehyung jiddiy va sovuqqonligini yoʻqotmagan holda, Jungkookga xotirjam soʻzladi.
Jungkook(biroz achchiqlanib, qoʻllari bilan ish stoliga tiraldi)
– hop, lekin Soyunchi? Unga nima deyman. - uning ovozi xavotirli yangrardi.
Taehyung (oʻzida noqulaylik tugʻdirib)
– uni sevmasligingni ikkimiz ham yaxshi bilamiz-ku.
Jungkook (ichida)
– balki sevarman, yoʻq. Bu xato. Oʻzi unga qasos uchun uylandim. Bu yoʻl, menimcha yaxshi. Lekin uning qalbichi. Uni buzamanmi?
Jungkook ( biroz oʻylanib, horgʻin yuz ifodasi bilan, arang gapirdi)
– men roziman.
– bu yaxshiligingni unutmayman, Seoni sevib qolsang ham hech gap emas. U ham chiroyli qiz.
Jungkook hali ham hayollar ichida, Soyunni bu holatni qanday qabul qilishini oʻylab siqila boshladi. Biroz oʻylangan yigit, Taehyungni gaplarini yarim chala tinglagandi.
Taehyung ( qoʻlini koʻtarib siltiktdi)
– heyy, senga gapiryapman
– Seoni balki sevib qolarsan deyman.
Jungkook (darrov gʻalati asabiylikni oʻzida mujassam ildi)
– esingni yedingmi, bitchlar bilan ishim yoʻq, menga bitta hotin yetadi.
Taehyung xona eshigini yopib ketarkan, Jungkook negadir boʻshashib ketdi. Kursiga jasadini holsiz tashlab. Oʻyga choʻmdi. Ikkilanish oʻrtasida ikkilanib qolgandi u. Qoʻliga telefonini olib yoqdi. Oʻzi istagan ilovaga qoʻl bosib, ichiga kirib "0108" ushbu kodni terdi. Ilova ochildi. Va uning ichidan, u istagan chehra kulib boqardi. Soyunning samimiy tabassumi ila baravar alamli tabassum qildi. Chuqur nafas olib, xona shiftiga tikilib qoldi. Koʻylak tugmalarini bir ikkitasini boʻshatib, boʻynini bir qoʻli bilan asabiy ishqaladi.
Havo ham bilgandek, osmonidan suv quyardi. Bugun qalbi sinadigan insonlar koʻpdek ularga qoʻshilishib yegʻlashni istadi, balki.
– jin ursin! U hatto nima yoqtirishini ham bilmayman - Soyun koʻrsatkich barmogʻini tishlab, achchiqlandi.
– unga balki - qiz oʻylagan narsasidan devan ustiga chiqib xursand sakrashga tushib ketdi.
Ammo xursandchilik koʻpga choʻzilmay, kalit orqali eshik ochilib, Jungkook tanasini koʻrsatar on, soniya oʻtmay, uning ortidan bir qiz chiqib keldi. Soyun hayron qoldi, yuzidagi kulgu soʻnib borar, hayoliga ming xil yomon oʻylar kela boshladi. Qiyin holga tushib qoldi. Devandan sekin gʻalati qadamlar bilan tushib, ular tomon yaqinlashdi.
– Hayirli kech - Jungkook xotirjam kastum yechib, Soyungga yuzlandi.
Soyun (tili aylanmay, Jungkookga tikilib)
– mehmonimiz borligini aytmagandingiz Jungkook.
– mehmon emas, endi bu qiz biznikida yashaydi.
– nima uchun? - ovozi baland boʻlib ketdi, savoli jiddiy va qaygʻuli ohangda yangradi. Jungkook esa angladi, Soyun uni allaqachon sevib qolganini bilardi. Qizni qalbi buzilganini sezdiyu, tanasida titroq paydo boʻla boshladi.
– avval, oʻzingni bosib ol! Qolganiga esa aralashma. Sen esa tepaga chiqib, oʻng qoʻldagi xonaga joylash.
Qiz indamay Jungkookni aytganiga kirib, Soyunni oldidan uni yelkasidan biroz turtib oʻtib ketdi. Soyun ahamiyatsiz edi. Namlangan koʻzlari eridan uzilmas, Jungkook ham unga gʻalati qarab turgan on.
Soyun (yuzini silagan bir tomchi yoshni, kiyimi yengiga artib)
– si...sizni tushunaman, siz ham sevgan insoningiz bilan boʻlishni xohlaysiz, men qarshilik qilolmayman.
U zoʻrgʻa, gaplaridagi harflar oʻrtasi uzilish bilan titrab gapirdi. Jungkook bu gapni eshitarkan qalbidan bir gul uzilgandek boʻlardi.
– istasangiz meni hozir oʻldiring, istasangiz javobimni bering. - qora chigʻlari koʻz yosh sabab yalt etib turardi.
– yegʻlashni bas qil, xonangga borib uxla. Bu uydan bir qadam chiqishni esa hayolingga ham keltima. Boʻlmasa oʻzingga yomon boʻladi. - erkak horgʻin tovushda, xotirjam gapirib, u tomon hali hamon yuzlanmagan yuz egasiga qarab, hafsalasiz lab burib, shunchaki u ham tepa qavatga koʻtarildi.
– senga hech nima kerak emasmi? - kiravatda oʻtirib, endi kiyinish uchun haraklanayotgan qizning xona eshigi tomonidan, Jungkook horgʻin soʻradi.
Seo (achchiqlanib)
– nima kerakligini aytsam, qilib bera olasanmi?
Jungkook (biroz hijolatli yuz bilan, yerdan koʻz uzmagan)
– avval aytib koʻr.
Seo (uyatsiz tabassum bilan)
– menga - u Jungkook tomon yaqinlashib, shivirlash bilan davom etdi – er kerak, boʻla olasanmi?
Gʻazabdan koʻzlari uyalsada, kiyimsiz turgan ayol, sochlariga qoʻl solib, xotirjam ammo titroq ovozda visilladi.
– ortiqcha harakat qilishni, hayolingga ham keltirma, meni hotinim bor. - toraygan tomirlari biroz boʻshashib, qizni qoʻpol silkitish bilan halos etdi-yu, xonadan chiqib ketdi.
Soyun allaqachon xonasida, keragidan ortiq yegʻlaganidan, koʻzlarining oq tarafi qizarib ketgan, koʻz atrofi esa shishib qolgan. Uning yuzi soʻligan gulni aks ettirardi.
Tizzasiga bosh qoʻyib, biroz avval boshlangan yomgʻir tomchilari muz qorga aylangan holatni, oyna oldidagi keng tovchaga oʻtirib tomosha qilardi. Biroz shox insonga aylangan qiz yana oʻzida odam ovilikni paydo qilib. Shunchaki soqov qoldi. Tezroq oʻlish niyyatida yashayaptimi? Yoki sevgan insoni uni ham sevib qolishini kutyaptimi? Bu savollarga oʻzida ham javob yoʻq afsuski
Xona eshigi ochilib, huddi bir xil yuz ifodali inson, charchoq hech arimas betakror husni bilan kirdi, Soyun uni koʻrmaslik uchun, kiravatga tez borib, ustini koʻrpa bilan yopib oldi. Jungkook bu vaziyatda biroz ranjidi.
Jungkook (Alam bilan tabassum qilib)
– nega bunday qilding?
Soyun (koʻrpa ostidan, ovozi oʻzgargan)
– nega bu yerga kirdingiz?
Jungkook (biroz sovuqlashib)
– qayerga borishim kerak edi. - koʻylagini ustidan yechib.
– anavi qizni nega yolgʻiz qoldirib meni oldimga kirdingiz? Chiqib keting xonadan. - ovoz balandroq chiqib ketdi.
– ha, chiqing! Qaytib kirmang. Shu xonadan men ham chiqmayman, axir boshida koʻzimga koʻrinma degan siz emasmidingiz. Sizni sevgan insoningiz bilan tinch yashashingizga qoʻyib beraman, shu xonada miq etmay ajalimni kutaman - jiddiy zulmat bilan hiqillab gapirardi u.
Jungkook (ovozi bemehr edi)
– mayli chiqaman, istaganingni qil
Jungkook havotirli yuz ifodasi bilan. Kiravatda koʻrimsiz yotgan Soyungga yegʻlagʻudek qarardi, ammo oʻzini jiddiy tutayotgandi.
Jungkook shunchaki eshikni yopib ochdi, ammo oʻzi xonada miq etmay turardi. Soyun ham jim. Ammo ancha vaqt oʻtmay uning visillayotgan ovozi baland keyin balandroq chiqib yegʻlardi. U juda qattiq yegʻlashga oʻtdi. Soʻng ustidagi koʻrpani gʻijimlab yanada boʻgʻiq yegʻlardi. Jungkook harakatsiz, lol va jim edi. Soyunning bu yegʻlashi, ovozi har odamni yegʻlata olardi.
Ovozi yanada balandlashib, Soyun oʻrnidan turidi, Lekin Jungkookga orqa qilib turardi. Tumba ustidagi guldonni qoʻliga oldi va.
Soyun (koʻzlari yumuq holda ortiga qarab baqirib, guldonni eshik tomon uloqtirdi)
– AAAAAAAAAAAAA
Jungkook darrov vaziyatni bilib, oʻzini chetga kutilmaganda surib oldi. Soyun uni hali ham koʻrmadi, guldonni otdiyu, ortiga yana oʻgirilib, charchoq bilan yerga tizza berdi. Kiravatining bir burchagiga bosh qoʻyarkan.
Jungkook (sovuqlik bilan)
– u qizni oldida boʻlishimni xohlasang, nega bunchalik azoblanyapsan.
Soyun kutmagan ovoz, uni boshini ortga burishga sabab boʻldi.
Soyun koʻz yoshlarini koʻylak yengiga artib.
– men azoblanganim yoʻq - sovuqlikni hali ham yoqotmagan holda edi. Koʻzlari shishib ketganidan battar qisilib ketgandi.
– unda bu ovozlar nima edi? Bu gʻazab nimadan edi? - tihirlik bilan majburiy ovozda biroz tondini koʻtarib.
– men hali ovoz chiqarmadim! - jim gʻazabda edi u. Arang tishini tishiga qoʻyib. Sukut saqlamoxchi, ammo Jungkook bunga yoʻl bermayapti.
– nimaga bunday qilganingni anglat!
– MEN HALI HECH NIMA QILMADIM. CHIQIB KETING. NIMA ISTAYAPSIZ YANA. HAYOTIMNI BUZIB TASHLANDINGIZ, YANA NIMANI ANGLATAY. OʻLDIRSANGIZ NEGA OʻLDIRA QOLMAYSIZ. SIZNI YOMON KOʻRAMAN. - oxir bardoshi yetmay qattiq ovoz bilan oʻshqirdi.
Jungkook hali ham jim, biroz daqiqa oʻtdi, u hali hamon jim. Shu sukunat bilan esa xonani tark etdi.
Kechki ovqat vaqti, Jungkook va Seo ovqatlanib oʻtirar, Soyun esa hali ham yoʻq. Jungkook u tushmasligini biladi, shu sabab hayolida mingdan ortiq qoʻrqinchili hayollar.
U oʻrnidan turib, oshxona tomon yurishni boshladi. Seo bir qoshini koʻtarib unga bir nazar tashlab qoʻydi.
– yoqimli ishtaha - Jungkook qoʻlidagi padnis, va uni ustidagi ovqat, limonli choy bilan Soyunning oldiga chiqib ketdi.
– hali mehringizni uzaman - qiz biroz bepisandlik bilan shivirlab ovqatlanishda davom etardi.
Jungkook eshikni ming hijolat bilan ochib kirdi, unda ham ayb yoʻq. U ham ayolini sevishini tan olishni istaydi, lekin uni ichidagi lanati bir ovoz, bunga qatʼiyan qarshi.
– pastga tushmading, ovqatlanib ol. - biroz boʻgʻiq ovozda bosiqlik bilan.
– och oʻlib ketma demoxchimisiz? - kiravatda shunchaki mayda va holsiz koʻz yoshlarini toʻkib yotgan qiz, mahzun edi.
– ovqatingizni sevgan insoningiz bilan boʻlishing men bilan emas.
– sevgan insonim bilanmi? Mayli - Jungkook padnisdagi limonli choyni olib ogʻziga soldi, ammo yutunmadi, Soyunni oldiga tezlik bilan borib.
Qizni lablaridan ushlab ogʻzini ochdi, oʻzining ogʻzidagi suvni unga yubordi. Soyun koʻzlari kattalashib qoldi. Jungkook qizni oʻrnidan turgʻazib uni tizzasiga oʻrkazdi, qizni lablariga soʻroqsiz teginib bezovta qilishga tushdi.
Soʻng devanga yotkazib, qoʻpol va erlik harakatlarini devanda davom ettirdi.
– mendan, ketolmasligingni taʼminlayman. - yana qoʻpol harakatlar bilan, uning quloqlariga lab tekkazib - shu yaqin orada qomatingni buzamiz. - yana oʻzining aqldan ozdiruvchi shivirlashi bilan qaynoqlil taqdim etdi.
– Istamayman, sizni sevgilingiz kutyapti, unga hiyonat qilasizmi, qanaqa odamsiz, turing ustimdan. Bechora qiz balki sizni kutayotgandir. - Soyun asabiylik bilan tipirchiladi
Bu gaplar Jungkookni asabini deyarli buzib boʻldi, harakatlarini toʻxtatib, shoshilinch oʻrnidan turdi. Va beqaror ovozda.
– nega senga bunday qilayapman, buni bilmayman, lekin seni sevmayman, toʻgʻri men hiyonat qildim. - gʻalati gaplar gapirdi, u oʻzligini yoʻqotgandek, telbanamo hotirjamlik bilan chiqib ketdi.
– hammangizni jin ursin, ayniqsa seni Kim Taehyung!
– nima qilmoqchisiz - Fesina oʻzini ortga tortib, hijolatli gapirdi.
Taehyung (bir qoshini koʻtarib)
– hotinimga tegina olmaymanmi?
– nima lekin - erka ovozda erkalardi ayolini.
– koʻp gapirmaymiz, va ota-ona boʻlish uchun tongacha jang qilamiz. - ortiq chidolmay qizning lablariga lab bosdi, Fesinaning bundan koʻzlari kattayib, nima qilishni bilolmay qoldi, Taehyung qizni lablarini tishlab olarkan qiz ogʻriqdan lablari orasi biroz ochilib qolgan vaqt Taehyung bundan unumli foydalanib, uning ichiga tilini kirgazdi. Fesina ichida kapalaklar qanot yoza boshladi.
U oʻylardi
– Taehyung huddi mendan oldin ham kimdir bilan yaqinlik qilgandek.
Qiz ishonadi, eri avval pok boʻlganiga, lekin bilmaydiki. Taehyung bezori va shox boʻlganini. Nima boʻlgan taqdirda ham, Taehyung pokiza ayolini saqlash uchun qoʻlidan kelganini qildi, hatto dushmanim deb bilgan Jungkookdan yordam soʻradi. U ayolini sevib qoldi. Soyunsiz yasholmayman deb oʻylagan erkak oldidagi begʻuborsiz yasholmaydigan holga tushib qoldi.
Taehyung gali qizning gul iforiga berib, boʻynidan hidlab boʻsa olib, rang kiritardi. Tobora boʻshash oʻrniga u taranglashib bir narsa istashini boshladi, ammo harakatlar juda lanj. U ehtirosga berilib ketdi.
Soyun koʻyni agʻdarilib, biroz holsiz holga tushib qoldi. Xonasidan dori topilmagach, oshxonada koʻngil aynishiga qarshi dori borligi esiga tushib. Eshikdan chiqdi.
Seoning xonasi oldidan oʻtarkan.
Bir ogʻiz, bir ogʻiz ehtiros bilan aytilgan nolalar, qizni shisha boʻlaklaridanda maydalab tashladi. Oʻsha xona eshigiga turtilib, hayron koʻzlari kattalashib, chuqur nafas bilan yegʻladi.
Soyun (ichida)
– nega yegʻlayapman oʻzi, oʻzim shuni hohlamaganmidim, nega bundan hafa boʻlyapman. Nega....?
.
.
.
6-qism tugadi.
Xato va kamchiliklar uchun uzr.
#Lee_Soyun
FOREST FANFICS