BABY WIFE 2
Sung Hoon hayratda qoldi, Shahining Jungkookni o‘z vaqtida itarganini ko‘rdi — uni o‘qdan qutqarib, o‘zi unga nishon bo‘ldi.
Jungkook, qiynoqlar va unga yuborilgan dori sabab juda zaif bo‘lsa ham, yiqilib tushishidan oldin tanasini mahkam ushlab oldi.
- Shahi... Shahi... k-ko‘zingni yumma. K-ko‘zingni yumma, baby, - dedi u qizni tanasini ehtiyotkorlik bilan silkitarkan, bu bilan boshqalarning e’tiborini tortdi.
- SHAHI! — Hanbin va Daehan hayrat bilan qizga tikildilar.
- Mening qizim, — dedi janob Li titrab, qizga qarab yugurmoqchi bo‘ldi, lekin boshining orqasida qurollarni sezgach, to‘xtab qoldi.
- Janob Li va janob Park, joyingizda qimirlamang, — Yoongi ogohlantirib, qurolni boshiga tiradi.
Namjoon esa qurolni Daehanning bosh orqasiga qaratib turardi. U qat’iy ovozda gapirdi:
- Li Daehan, odamlaringga ayt, qurollarini yerga tashlasinlar.
Daehanning odami Hoseokni orqadan otmoqchi bo‘ldi. Shunda Yoongi Li janobini tashlab, o‘sha odamga hujum qildi.
Li janob jang qilish o‘rniga Shahi va Jungkook tomon yugurdi.
U yaqinlashayotganini ko‘rgan Jungkook qizni mahkam quchoqladi va uni undan yashirishga harakat qildi.
Janob Li Jungkookning yuziga va qizning yaralangan qo‘lingizga qaradi. U Jungkook qanday holda bo‘lishiga, ya’ni kuchsiz bo‘lishiga qaramay, xotinini himoya qilishga urinishini sezdi.
Qo‘lida xokkey tayog‘i bo‘lgan bir odam yomon tabassum bilan yaqinlashayotgan edi. Jungkook hali harakat qilishga ulgurmadi, Li janob esa uni orqadan tutdi va bo‘ynini burib yubordi.
U hushidan ketgan jasadni qoldirib, Shahi tomon yura boshladi, lekin unga tegishga jur’at eta olmadi.
U tiz cho‘kib Jungkookning qizning ismini tinimsiz takrorlayotganini ko‘rdi, uni uyg‘otishga umidsiz harakat qilardi.
Ko‘z yoshlari Janob Lining ko‘zlaridan yillar ichida birinchi bor oqib tushdi — uning ko‘zlari xira, ammo tanish va chiroyli yuzga tushgan edi. U ortiga qaradi, jang hali ham davom etayotgan edi. U ilk bor bu urush va dushmanlikni tugatgisi keldi.
Shuning o‘rnidan turdi va baqirdi:
- To‘xtating! U davolanishga muhtoj!
Daehan bu qichqiriqni eshitib to‘xtadi va nima bo‘lganini anglab yetdi.
- Iltimos, to‘xtang,.— bu safar Li janob titroq ovoz bilan ularga yolvordi.
Yoongi bundan foydalanib, Daehanning qo‘lini burib uni yiqitdi.
Daehan na qarshilik ko‘rsatdi, na urinish qildi. Buning o‘rniga u jinoiy guruhiga baqirdi:
- Jangni to‘xtating. Qurollarni tashlang!
Bir necha soniya ichida ular politsiya sirenasining tovushini eshitishdi.
- Sizlar tribunali tomonidan qurshab olingansiz, — u biroz to‘xtab turdi va davom etdi, — Taslim bo‘ling, aks holda o‘q uzamiz.
U kulib qo‘shib qo‘ydi:
- Biz eng yomoni — butun zavodni yoqib yuborishni ham qilolamiz.
Bir necha daqiqa ichida Daehan, Sung Hoon va ularning jinoiy guruh a'zolari politsiya tomonidan qo‘lga olindi.
- Kech qolding, — dedi Namjoon jahl bilan, jarohatlangan Jin bilan tashqariga chiqib.
- Hukumatdan boshqa bir topshiriq oldim, keyin sizning xabaringizdan oldin, — dedi Taehyung muloyimlik bilan.
- Ichkarida ahvol qanday? — deb so‘radi u.
- Unchalik yaxshi emas, — deb javob berdi Jin, bu esa uni eng yaqin do‘stidan xavotirga soldi.
- Jungkook yaxshi-mi? — deb yana tashvish bilan so‘radi u.
- Jungkook og‘ir jarohatlangan, va uning xotini ham o‘q yebdi, — dedi Namjoon, bu so‘zlardan Taehyungni ko‘zlari katta ochilib ketdi.
- O‘sha yuk mashinasiga o‘lik tanalarni olib boring, tirik qolganlarni esa boshqa furgonga yuqori xavfsizlik bilan olib boring, — dedi Taehyung jamoasining yarmiga ichkariga kirishdan oldin.
- Yo‘q, men endi hech kimga ishonmayman. Operatsiya muvaffaqiyatli tugadi, shuning uchun men shunchaki Shahi va mening karavotimizni bitta xonaga qo‘yishlarini xohlayman, — deb baqirdi Jungkook umidsiz ohangda, Jimin va Taehyung esa uni tinchlantirishga harakat qilishardi.
Jimin jahl bilan baqirdi:
- Mayli, men hammasini hal qilaman, lekin hech bo‘lmasa yaralaringni tozalashlariga ruxsat ber.
- Ha, yaxshi - dedi Jungkook, va shifokor ishini boshladi.
- Jungkook, juda afsusdaman. Agar vaqtida yetib kelganimda, holat bu darajagacha yetmagan bo‘lardi, — dedi Taehyung qayg‘uli va yumshoq ohangda.
Ular hali hech narsa deyishga ulgurmasdan, kutilmaganda Yoongi ularning oldiga keldi.
Uning jarohatlari allaqachon tozalangan, va bir necha joyiga yopishqoq bintlar qoʻyilgan edi.
- Yo‘q, bu ish shu darajaga chiqib ketdi, bunga men sababchiman. Bu tentak g‘oyani men berganman. Bu holat mening aybim, - dedi Yoongi muloyimlik bilan.
Jungkook zaif, xira tabassum bilan jilmayib dedi:
- O'zingizni ayblamang, hyung. Axir biz yakuniy qarorga kelgan edik.
- Kim biladi? Balki Daehan bundan ham jirkanchroq ish qilgan bo‘larmidi?, – deb qo‘shib qo‘ydi u.
- Hoseok, Namjoon va Jin qayerda? – deb so‘radi Jungkook Jimindan.
- Uchovlari yengil jarohat olishgan. Ehtimol hozir dam olishmoqda, – deb javob berdi Jimin.
Shahi uchun tayinlangan shifokor Jungkookni koʻrgani keldi. Uning kirib kelganini ko‘rib, Jungkook zudlik bilan so‘radi:
- Janob Song, Shahi qanday?
— Janob Jeon, o‘q uzoqqa bormagan, chunki u uzoq masofadan otilgan. Ammo behushlantiruvchi modda juda kuchli bo‘lgan. Bu uning tanasini zaiflashtirdi, sizni himoya qilganlar ham shunday ahvolda, — dedi shifokor.
Jungkook ko‘zlarini mahkam yumdi, so‘ng yana so‘radi:
— Ammo bizda hammasi joyida-ku, unda u nega hanuzgacha o‘ziga kelmayapti?
— Janob Jeon, siz kuchli odamsiz, lekin menimcha, uni bu holatga keltirgan narsa faqat behushlantirish emas, — dedi shifokor.
Haqiqatan ham, ruhiy bosim bu dunyodagi boshqa barcha zararli narsalardan ham og‘irroqdir.
— Iltimos, nimadir qiling, u qanday bo‘lmasin tezroq tuzalishini istayman, — dedi Jungkook samimiyat bilan yolvorib.
Shifokor unga ishonchli tabassum bilan javob berdi:
— Biz qo‘limizdan kelganini qilayapmiz, xavotirga o‘rin yo‘q, janob Jeon.
Shifokor chiqib ketganidan so‘ng, Taehyung so‘radi:
— Aniq aytingchi, u yerda nima bo‘lgan o‘zi?
Jungkook qo‘llariga tikildi va ularga hamma narsani aytib berdi.
Hamshira ertalab uchinchi marta Shahini ovqatlantira olmadi. U chuqur xo‘rsinib, Jungkookdan ishora olgach, xonani tark etdi.
Jungkook karovatidan turdi va uning yoningʼgʻga o‘tirishga keldi. U tovuq sho‘rvasidan bir kosa olib, unga qaradi.
— Baby, sen to‘g‘ri ovqat yemayapsan. Ruxsat ber, men seni ovqatlantiray, — dedi u sho‘rvadan bir qoshiq olib.
Shahi itoatkor qizdek yutdi, bu esa uning yuzida sokin tabassum uyg‘otdi. Ammo u ham o‘zini yomon his qildi, chunki o‘sha voqeadan keyin qiz hali ham uning ko‘zlariga qaragani yo‘q edi.
U oldingga yana bir qoshiq sho‘rva uzatganida, qiz bosh chayqadi.
— Kook, DNK testi ijobiy chiqdi, — dedi unga qarashga jur’at qilmay.
U yana qizga qaraganida ifodasi o‘zgardi:
— Men sizning raqibingizning qiziman. Mening biologik oilam bularning barchasiga sababchi. Ular siz va oilangizga juda ko‘p jirkanch narsalarni qilishdi.
U kosani chetga qo‘ydi va gapirmoqchi bo‘ldi:
— Shahi—
Shahi uni gapidan to‘xtatdi:
— Onam, dadam buni bilishsa xursand bo‘lishmaydi. Appa bizga xiyonat qildi. U biz bilan yashadi, lekin aslida ularga yordam bergan. Men esa ularning biologik oilasidan ekanman—
U g‘azab bilan karavotda joyini o‘zgartirib, yuzma-yuz holatda qizga qaradi.
U muloyimlik bilan yuzini kafti bilan ushlab, shunday dedi:
— Shahi, ular bilan qarindosh ekaning bu sening aybing emas. Biz hech qachon seni buning uchun ayblamaymiz.
U hali gapirmay turib, Shahi ko‘zlarini unga qadab qaradi. Qizarib, shishgan ko‘zlari yuragini ezg‘ilab yubordi.
Qiz ko‘z kontaktini uzib, titroq va zaif ovozda so‘radi:
— Kook, s-siz men bilan a-ajrashmoqchimisiz?
Jungkookning yuragi g‘ash tortib, uni mahkam quchoqlagan holda dedi:
— Men hech qachon bunday qilmayman. Hech qachon.
Shahi esa labini tishlab, og‘riqli yig‘i ovozini chiqarmaslik uchun harakat qilardi. Ammo ko‘z yoshlari — bu uni hech qachon tinglamaydigan narsa. Ular o‘z-o‘zidan oqib tushaverdi.
U qizning ko‘z yoshlarining kasalxona ko‘ylagiga singganligini sezdi. Sochlarini hidlab, muloyimlik bilan ularni siladi va uni yelkasida yig‘lashiga imkon berdi.
U qiz tinchlanganini sezganida ham uni qo‘yib yubormadi, qiz ham hech qayerga qimirlamadi.
U qizni boshidan o‘pib, sekinlik bilan dedi:
— Mening bolam meni himoya qilib o‘q yedi, endi qanday qilib men o‘sha qadrli bolani tashlab ketaman, a? Qanday qilib shunday o‘ylayapsan?
U quchoqlashni to‘xtatdi va undan so‘radi:
— Shahi, sen janob Lini Stivdan qutqarganingda nima deganingni eslaysanmi?
Qiz hayron bo‘lib unga qaradi, u esa javob berdi:
— Sen o‘sha odamni kimligini bilmasang ham qutqarganding. U inson edi, va bu uni qutqarish uchun eng yaxshi sabab. Bundan tashqari, sen kimligini muhim deb hisoblamading. U davolanishga muhtoj edi va qadrli bir inson sifatida, sen unga yordam berding.
U qizning qo‘llarini katta kaftlari orasiga olib, dedi:
— Menga ham xuddi shunday. Men kim sening haqiqiy ota-onang ekaniga ahamiyat bermayman. Men qadrli bir qizga oshiq bo‘ldim va bu meni sendan voz kechmasligim uchun yetarli sabab.
U burunini Shanikiga quvnoq tarzda tekkizib dedi:
— Endi ayt-chi, sen meni bunchalik sevayotganingda, men qanday qilib seni tark etishim mumkin? A? Butun koinotda hech kim sening menga ko‘rsatgan shartsiz muhabbating bilan tenglasha olmaydi.
Shahi o‘zini tutolmadi va o‘sha voqeadan keyin birinchi marta kulib yubordi — mayin, kichkina kulgu edi bu.
— Men jiddiy aytyapman, Shahi, — dedi u, lablarini qiznikiga bosib. Qiz uning o‘pichlariga javob berdi va o‘sha o‘pichlar ichidan uning jilmayayotganini his qildi.
U qizni lablaridan uzoqlashishi bilan u so‘radi:
- Onam-chi, otam-chi?
Shunda eshikdan yumshoq ohangda bir necha marta taqillatish eshitildi:
- Kook, uyg‘on. Shahi bilan uchrashsak bo‘ladimi?
Mrs. Jeonning ovozini eshitib, Shahini tanasi taranglashdi. Jungkook esa u hanuz ular bilan yuzlashishga tayyor emasligini sezdi.
Lekin u bilardi — qiz ular bilan gaplashishi kerak. Ular uni hukm qilish uchun emasligini tushunishing kerak.
- Shahi, onang bilan otang seni ko‘rishga chanqoq. Uch kundan beri hushyor bo‘lsang-da, ular bilan uchrashishni rad etyapsan. Nega?
- O‘zimdan uyalaman, - deb javob berdi qiz, yuzini erining ko‘ksiga yashirib.
U esa chuqur xo‘rsindi va qat'iy ovozda shunday dedi:
- Qaysi gapimni tushunmading? Men senga ochiq aytdim: menga ahamiyatsiz — sening ota-onang kim bo‘lishidan ham, mening onam va otamga nima farqi borligidan ham. Men buni muhim deb hisoblamayman.
Shahi uning ko‘ylagidan mahkam ushladi, ammo u qizni tinchlantiruvchi tabassum bilan qarshiladi va mehmonlarni kutib olishga yo‘l oldi.
- nihoyat bizning jigarimiz biz bilan uchrashishga qaror qildi. Xudoga shukr, sog‘-salomatsan! – dedi janob Jeon quvnoq ohangda.
- Xudoga shukr, baxtimiz yana tiklandi, sog‘lig‘ing joyida. Sevimli steykingni olib keldim – endi o‘sha bemaza sho‘rvalarni ichishingga hojat yo‘q, – bu safar Jeon xonim uni yoniga o‘tirib shunday dedi.
Lekin Shahi ularning ko‘zlariga qaray olmadi. Lablarini bir-biriga bosib, oldilarida ko‘z yosh to‘kmaslik uchun jon-jahdi bilan harakat qildi.
- qizim, nima bo‘ldi? – dedi Jeon xonim tashvishli ohangda.
Bu safar esa u o‘zini tuta olmadi. Ular oldida ko‘z yoshlarini to‘xtatolmadi.
Jeon xonim qizni quchoqladi. Shu payt u janob Jeonning ovozini eshitdi:
- Shahi, bilaman, o‘g‘lim buni senga avval ham aytgan bo‘lishi mumkin. Ammo biz bu haqida o‘zimiz shaxsan gaplashmoqchimiz.
Shahi uning ko‘ylagidan mahkam ushladi, ammo u qizni tinchlantiruvchi tabassum bilan qarshiladi va mehmonlarni kutib olishga yo‘l oldi.
- nihoyat bizning jigarimiz biz bilan uchrashishga qaror qildi. Xudoga shukr, sog‘-salomatsan! – dedi janob Jeon quvnoq ohangda.
- Xudoga shukr, baxtimiz yana tiklandi, sog‘lig‘ing joyida. Sevimli steykingni olib keldim – endi o‘sha bemaza sho‘rvalarni ichishingga hojat yo‘q, – bu safar Jeon xonim uni yoniga o‘tirib shunday dedi.
Lekin Shahi ularning ko‘zlariga qaray olmadi. Lablarini bir-biriga bosib, oldilarida ko‘z yosh to‘kmaslik uchun jon-jahdi bilan harakat qildi.
- qizim, nima bo‘ldi? – dedi Jeon xonim tashvishli ohangda.
Bu safar esa u o‘zini tuta olmadi. Ular oldida ko‘z yoshlarini to‘xtatolmadi.
Jeon xonim qizni quchoqladi. Shu payt u janob Jeonning ovozini eshitdi:
- Shahi, bilaman, o‘g‘lim buni senga avval ham aytgan bo‘lishi mumkin. Ammo biz bu haqida o‘zimiz shaxsan gaplashmoqchimiz.
U karavat yonidagi taburetkaga o‘tirib, so‘z boshlashdan oldin shunday dedi:
- O‘zingni hech qachon ayblama. Biz seni o‘z qizimizdek sevamiz va buni hech kim o‘zgartira olmaydi.
Janob Jeon Shahining boshini muloyim silab davom etdi:
- Hanbin seni juda yaxshi tarbiyalagan, u senga har qanday yuksak fazilatlarni o‘rgatdi. Biz unga, bizga sen kabi qizni hadya qilgani uchun juda minnatdormiz.
U chuqur xo‘rsindi va yana gapira boshladi:
- Yuragimni o‘rtagan narsa shuki, u bu haqida biz bilan gaplashib olishi mumkin edi – biz buni tushungan bo‘lardik. Lekin u haqiqatni oshkor qilishning noto‘g‘ri yo‘lini tanladi. Bu ikkala tomonni og‘ritdi. Men uni to‘liq ayblamayman. Bu sodir bo‘lishi kerak edi.
- Va yana yuragimni o‘rtagan narsa shuki, – deya davom etdi u – eng yaqin do‘stim hayotimizdan izsiz ketishni tanladi – bir marta ham yuzma-yuz gaplashmasdan.
Bu so‘zlar qizni yana g‘amga soldi.
- Appam qayerda? – deb so‘radi u xavotir bilan.
- U senga shu xatni va ushbu mulk hujjatlarini berdi, nima qilganidan keyin bizga yuz tutishga jur’ati yetmadi, — dedi Jeon xonim, bir nechta qog‘ozlarni chiqarib.
Shahi xatga qaradi va ko‘zlari yoshdan xiralashdi. U o‘z uzrini shu bir parcha qog‘oz orqali bildiribdi.
- U chindan ham meni bunchalik oson kechiraman deb o‘yladimi? — deb o‘yladi u, ko‘z yoshi esa to‘xtovsiz oqishda davom etdi.
- Nihoyat uyga qaytdik. Men bu shirin uydagi iliq va tanish hislarni sog‘ingandim, — dedi Jungkook quvnoq ohangda, ikkalasi uyga yetib kelganida.
U qizni bilagidan ushlab, uni umumiy yotoqxonaga yetakladi.
Shahi ko‘zlari bilan atrofga qaradi va xonani gullar va shamlar bilan bezatilganini ko‘rdi.
Bu manzara unga to‘y kechasini, " Sohibjamol va Mahluq" mavzusida o‘tgan birinchi kechani eslatdi.
Jungkook Shahini kiyinish stoli oldiga olib kelib, orqadan quchoqladi va ikkalasining aksiga tikilib turdi.
- Siz nima qilyapsiz? — dedi qiz muloyim ovozda, u bo‘ynini hidlab, shirin o‘pichlar qo‘yayotganini his qilganida.
- Men o‘zim uchun maxsus odamga mehr ko‘rsatyapman. Yaxshiyamki, bu odam meniki, faqat meniki, — dedi u xirillagan ovozda, uning terisidan yuragigacha titroq o‘tkazib.
U barmoqlari bilan qizni qo‘lidagi o‘q jarohati izini ohista siladi. Shahi og‘riqdan biroz titradi va bu hol uni darrov "kechirasan" deb sekin pichirlashga majbur qildi.
- Bu iz qoladimi? — deb so‘radi Shahi va u boshini chayqab, javob berdi:
- Bu iz bizning xotiralarimizni eslatib turadi. Sening shartsiz sevgingni — men uchun va faqat men uchun bo‘lgan muhabbatingni.
U qizni yuzma-yuz qilish uchun belidan ushlab o‘girib, muloyimlik bilan dedi:
- Shahi, men sen bilan birga qarimoqchiman. Sen bilan ko‘plab xotiralar yaratmoqchiman.
U qizni chap qo‘lini ushlab, uzuk taqilgan barmog‘iga o‘pich qo‘yish uchun lablariga olib bordi.
Ko‘zlari unikidan uzilmadi — u qizga turmushdan oldingi davrdan farqli ravishda romantik nigohlar bilan qarayotgan edi.
U juda ham o‘zgardi. Shahi uni o‘zgartirmadi. U o‘zini o‘zi o‘zgartirdi — yaxshiroq inson bo‘lishga harakat qildi, chunki u qizni sevadi. U qizni yuzini kaftlari bilan tutdi va unga yaqinlashib, labiga mayin o‘pich qo‘ydi.
- Men uyda quvnoq quyonchalar maydonchasini yaratmoqchiman. Bizning kichik quyonchalarimiz u yoqdan bu yoqqa yugurib yuradi. Ularning kulgusi butun bir saroyni to‘ldiradi va bu biz uchun ajoyib, baxtli lahzaga aylanadi.
U gapirar ekan, Shahi uning ko‘zlarining yulduzlarga to‘la galaktikadek porlaganini ko‘rdi.
- Men haqiqatan ham seni mana shunday sevadigan qilib sevishingni istayman. Abadiy. Menga hammasini boshidan boshlash imkoniyatini berasanmi? — dedi u mayinlik bilan, ko‘zlariga tikilgancha.
Shahini hayratda qoldirib, u qizni kelinchak uslubda ko‘tarib, to‘shakka olib bordi.
Katta gavdasi bilan kichik tanasini quchog‘iga olib, yuzini unga yaqinlashtirib shunday dedi:
- Yana bir bor menga turmushga chiqasanmi, Jeon Shahi xonim?
Bir soniyani ham behuda o‘tkazmay, u uyatchanlik bilan "ha" deb javob berdi va qo‘llarini uning bo‘yniga o‘rab, o‘sha o‘pishga munosib lablariga o‘pich qo‘ydi.
Va o‘sha kecha yana bir bor sevgi bilan birlashdilar. Ammo bu safar u qizning jarohatlariga nisbatan nihoyatda ehtiyotkor va egalik hissi bilan harakat qilardi.
Har safar u bilan sevgi bilan birlashgani — avvalgilaridan ham ko‘ra o‘zgacha va yanada romantik edi.
Bu sevgi hikoyasining oxiridek tuyulishi mumkin,lekin aslida bu — Eng baxtli boshlanish edi.
#translated_by_parkselen
@shiny_fanfic