BABY WIFE 2
[ Final 1 ]
Yoongi va Hoseok shossega, ikki furgon to‘qnashgan joyga yetib kelishdi. Jungkookning mashinasi ham shu yerda edi va Nick bilan Stivni furgoni ham bir necha metr narida topildi.
- Jungkookning kuzatuv qurilmasi harakatlanmayapti. Yoki ular uni yoki soatini o‘rmon ichida qoldirishgan, — dedi Hoseok.
- Demak, ular u kuzatuv qurilmasi taqib yurganini avvaldan bilishgan, — dedi Yoongi, bu orada Jin va Namjoon kelishdi.
- Ularning mashinasi chap tomonga ketgan, — dedi Hoseok yana.
- Havotir olma, nazorat punktimdagi odamlarimdan biri ularning furgoniga kuzatuv qurilmasi o‘rnatgan, — dedi Namjoon.
- Hoseok, ularni izla, — dedi Jin, unga fleshka uzatarkan.
Hoseok noutbukda nimadadir terdi va dedi:
- O‘rmonda bir nechta furgonlar tarqalib ketgan. Faqat ikkitasi bir joyda, harakatsiz turibdi.
- Qayerda u? — deb so‘radi Namjoon.
- Bu yerdan taxminan 56 mil uzoqlikda. U yerda tashlab ketilgan dori-darmon fabrikasi bor, bilganim shu, — dedi Hoseok, ko‘zlarini ekrandan uzmasdan.
- Men Taehyungga keyingi rejamiz haqida xabar beraman. Bizga u kerak, — dedi Jin va Yoongi unga bosh irg‘adi.
- Asbob-uskunalarimiz va qurollarimizni tekshiring. Biz o‘sha fabrikaga boramiz, — dedi Yoongi odamlarga buyruq berib, yana furgoniga chiqdi.
Hoseokning kuzatuv tizimi yordamida, ularning furgonlari manzil sari yo‘l ola boshladi.
Shahi titrayotgan qo‘llari bilan har bir arqonni yechdi, Daehan esa buni qiziqarli omon qolish shousi kabi kuzatib turardi. U yaxshi biladiki, qiz Jungkookni yechgan bo‘lsa ham, u ularni yengish uchun juda ham zaif.
Agar u jang qila olsa ham, tashqaridagi barcha to‘da a’zolaridan qochib qutulishi imkonsiz. Shahi Jungkookga oyoqqa turishga yordam berdi. Ular uning qo‘l va oyoqlarini juda yomon do‘pposlashgan, Jungkookning ohangrabo ohanglari va azobli nigohi bunga yetarli dalildir.
- Shahi, siz ikkala joyda ham tuzog‘dasiz. Sizlarni hech kim qutqara olmaydi. Qo‘riqchilaringiz allaqachon chuqur uyquga ketgan, — dedi Daehan kulib, qo‘llaridan biri allaqachon qonga belanganini ko‘rsatib.
Qiz yoniga qaradi — Nick va Stiv qorong‘u qamoqxonada go‘yoki jasad kabi uxlab yotishardi, qo‘l va oyoqlari esa bog‘langan edi.
U ularni shunchaki yo‘l bo‘yida tashlab ketishi mumkin edi, balki ular qizni qutqarishga kelishardi. Lekin bu Daehan degan yigit yetarlicha aqlli ekan.
U yana bir ruchka bilan hujjatlarni oldingga tashlab:
- Shuning uchun, ikkalangiz ham meni eshitganingiz ma’qul. Hujjatlarga qo‘l qo‘yinglar -, dedi.
Jungkook yana o‘sha ajrashish hujjatlarini ko‘rib g‘azabdan yonib ketdi. Oldin bu hujjatga qo‘l qo‘ymagani uchun uni kaltaklashgan edi.
- Hech qachon! — dedi Jungkook tishlarini tishlab.
Daehan qarashini Jungkookka qaratib:
- Men singlim bilan gaplashayotganimda sen jim turganing ma’qul - dedi.
- Kim senga singil bo‘lgan? — Jungkook baqirdi.
Daehan javob berishga ulgurmasidan, Shahi gapirdi:
- U yolg‘on gapiryapti.
Qiz Daehanga qarab:
- Janob Daehan, yana bir bor so‘rayapman. Nega bunday qilayapsiz? — dedi
Javob o‘rniga Daehan kuldi, bu esa qizni jirkanishga majbur qildi.
- Nima uchun buni qilayapman? Rostdan ham bilging kelyapdimi? — Daehan savol berdi, go‘yo ruhiy nosog‘lom odamday.
O‘sha telba qarash bilan u javob berdi:
- Men buni singlimni qaytarib olish uchun qilayapman. Men... onamizga seni olib kelishga va’da bergandim, Shahi.
- Bu qilgan yagona ishim emas. Men juda ko‘p narsalarni qildim, faqat o‘sha jinoyatchidan seni uzoqlashtirish uchun, — dedi Daehan, bu esa Shahini ko‘zlarini kattaroq ochilishiga sabab bo‘ldi.
U yana kulib dedi:
- Men bir necha bor senga hujum qildim. Bu faqat ogohlantirish edi — Jeon Jungkookning xotini bo‘lish hayoti senga to‘g‘ri kelmaydi. Bu sen uchun zararli.
- Men Nickni sening ko‘zing oldida otdim, seni ogohlantirish uchun. Lekin sen baribir uning yoniga bording. Sen uning qo‘lini qattiq ushlading, la'nat bo‘lsin, — dedi u, Jungkookga barmog‘ini qaratib, g‘azab bilan.
- Men Jungkookning barcha yomon ishlarini fosh qildim. Lekin sen hali ham unga ishonding. Sen juda beg’uborsan, Shahi. U esa buzuq odam. U senga mos emas, — dedi u yana, Jungkookga nafratli nigoh bilan qarab.
- U men uchun o‘zgardi. Biz uchun. U meni sevadi, — deb baqirdi u uning yuziga.
U kuldi. Qizga qarab kuldi. Telbaday kuldi.
Va ikkisiga qarab dedi:
- Sevgi? Buni sen sevgi deysanmi? Unga turmushga chiqmasdan oldin hayoting bunchalik bo‘lmagan edi. Qara, hozir qayerdasan? Senda hali vaqt bor, Shahi. Yana bir o‘ylab ko‘r. Agar undan ajrashsang, men seni AQShga olib ketaman. Hamma narsani boshidan boshlaysan. O‘zing istagan hayotni yashaysan. U yerda erkin bo‘lasan, — dedi u qizni ko‘ndirishga urinar ekan.
Shahi boshini chayqab javob berdi:
- Aytilayotgan gaplaringiz noto‘g‘ri. Qilayotgan ishlaringiz noto‘g‘ri. Bu yerda aynan siz buzuq odamsiz. Men sizga ishonmayman.
U hali biror narsa demasidan oldin qiz yana gapirdi:
- Ha, hayotim urush maydoniga aylanishi mumkin. Lekin bu muhim emas. Uning va oilasining menga bo‘lgan sevgisi va mehribonligi — men uchun zarur bo‘lgan hamma narsa shu.
Jungkook qizga faxr bilan qaradi. Unga bo‘lgan ishonchi juda katta edi.
- Menga siz aytayotgan 'ozodlik' kerak emas, janob Daehan, — dedi u qat’iy ohangda.
- Seningcha men noto‘g‘riman, shundaymi? — Daehan baqirdi.
- Lanati, natijalarni kutib o‘tirmayman. Buni yanada oson qilamiz.
- Sung Hoon, olib kel uni, — dedi u yonidagi odamga buyruq berib.
Erkak tashqariga chiqib, yonida boshqa bir erkakni olib kirdi. Bu safar Shahi baland ovozda “uh” tortdi. Bu hech kim emas, aynan uning appasi edi. Ammo uning yuzi xafa va qayg‘uli.
Qiz uning oldiga chopdi va u qizni otalarcha quchog‘iga oldi.
— Appa! Yaxshimisiz? Ular sizni ham o‘g‘irlashdimi? — deb so‘radi, uning tanasida ko‘karish yo‘qligini tekshirarkan.
Uning o‘rniga Daehan javob berdi:
— Aynan u meni sizlar haqida xabardor qilgandi.
— Xoin! Biz sizga nima yomonlik qildik, Hanbin amaki? Bunday qilishga loyiqmidik? — dedi Jungkook qattiq ohangda.
Shahi bosh chayqadi va shunday dedi:
— Yo‘q, Kook! U yolg‘on gapiryapti. Appamni aynan u o‘g‘irladi!
Jungkook jarohatlangan qo‘lini ko‘tardi va dedi:
— Yo‘q, Shahi, hech bo‘lmaganda bu masalada men bu odamga ishonaman. Hammasining ortida sening appang ham bor edi.
Shahi o‘zingni o‘g‘irlangandek his qildi. O‘z otasi tomonidan xiyonatga uchragandek. Hech qachon hayot bu yoqqa buriladi deb o‘ylamagan edi. Qurilgan har bir ishonchi, eng ko‘p ishonadigan odami tomonidan buzildi.
So‘z aytishga holi qolmadi va yuragi sinib, pichirladi:
— Nega? Qanday qilib bunday qilishingiz mumkin?
U bevosita qizini ko‘zlariga qaradi va shivirlab dedi:
— C-chunki men... men sening haqiqatni to‘liq bilishingni xohlagandim.
U hazillashayotgandek emas edi. Uning ovozi Shahini yuragiga bexato sanchilgan o‘qdek botdi va yuragini tilka-pora qildi.
Bir necha qadam orqaga chekindi va baqirdi:
— Siz buni haqiqat deysizmi? U meni singlim deb atayapti va Jungkookni ranjitayapti. U meni ajrashishga va u bilan AQShga ko‘chib ketishga majburlamoqda!
Yerlarga cho‘kib, yig‘lab yubordi:
— Qanday shafqatsiz o‘yin bu, appa? Nega o‘ynayapsiz biz bilan?
U harakat qilmadi, qizni o‘rnidan turishga ham urinmadi.
Qattiq ohangda u shunday dedi:
— Shahi, u to‘g‘ri aytyapti. U sening akang.
— Qanday qilib? — deb pichirladi, shu payt Jungkook yoniga tiz cho‘kib, yelkasini orqadan ushlab qo‘ydi.
— Aynan u seni menga topshirgan. Sen o‘sha paytda endigina tug‘ilgan chaqaloq eding, — dedi Shahi hozirgacha ko‘z yumib ishonib kelgan odam.
- U meni seni yuraksiz otangdan saqlab qolishimni xohlagan edi. U oilaviy biznesini yuritish uchun yana bir o‘g‘il istagan, qiz emas -, deganini eshitdi qiz shu paytgacha otam deb bilgan odamdan.
- Ismi nima? — g‘azab bilan so‘radi Jungkook.
- Li Minhyuk. U Shahining biologik otasi, — javob berdi Hanbin.
- Unda uning biologik onasi qayerda? — yana so‘radi Jungkook.
- Onamiz u tug‘ilgandan keyin vafot etgan, — bu safar Daehan gapirdi.
Shahining atrofdagi hamma narsa aylana boshlagandek bo‘ldi. Ko‘zlari allaqachon xiralashgan edi. Faqat yuragining qanchalik sinib ketganini ko‘ra olishsa edi, ehtimol ular yuragi naqadar og‘riganini ko‘rishgan bo‘lardi.
Yuragiga endigina sanchilgan pichoq uchun qanday qon ketayotganini ko‘rishsa edi…
U ko‘zlarini ochiq tutishga qiynalayotganida, yana Daehanning ovozini eshitdi:
- Shahi, endi unga ishonyapsan, to‘g‘rimi?
- Hammasi yolg‘on gapiryapti, — dedi u kuchsiz ovozda.
Ko‘z yoshlarini yutib, Jungkookka yuzlandi:
- Kook... ularga ishonmaysiz, to‘g‘rimi?
U qizga achinish bilan qarab, javob berdi:
- Ishonmayman.
Bosh og‘rig‘i kuchayib borardi, atrofidagi hamma narsa xira tus ola boshladi.
- Demak, hammasini mendan yashirdingizmi? — to‘satdan orqasidan qat’iy bir ovoz eshitildi.
- Dada! — dedi Daehan qo‘rqib, Shahi tepaga qaradi va bir necha hafta oldin qutqargan odamning xiralashgan obrazini ko‘rdi.
- U shu odam, — dedi Jungkook ularni raqib deb atab.
Agar Daehan unga “dada” deb murojaat qilayotgan bo‘lsa, demak, u Shahining ham biologik otasi.
U erining raqibini biologik qizi.
Nega hamma narsa shunday bo‘lib ketishi kerak edi? Hayoti bundan battar bo‘lishi mumkin emasdi. Ko‘zlari xiralashgan holda o‘sha odamning Daehanga yugurib borib, yuziga musht tushirganini ko‘rdi.
- SEN HAQIQIY YARAMAS! Buni qanday qilib qilding? — deb baqirayotganini eshitdi biologik otasini.
- Dada, iltimos, eshiting — dedi Daehan gapirishga urinib, ammo o‘sha odam yana bir musht tushirdi va dedi:
- Sen hech narsaga yaramaysan, mendan qizimni yashirding!
Daehan uning gavdasini itarib yubordi va odamlariga uni Nik va Stiv bilan birga qafasga solishni buyurdi.
Shahi sochini mahkam ushlaydi, boshida bezovta qiluvchi gumburlash ovozi eshitilib, og‘riq butun bosh bo‘ylab tarqala boshlaydi. To‘satdan bir necha yigit paydo bo‘ldi, ularning faqat birini tanidi. Bu — Sananing akasi, Yoongi edi. Nihoyat, kimdir hammani qutqarishga keldi.
Yoongining nigohi Jungkook bilan to‘qnashdi, keyin u jag‘ini tishlab, Daehanning yuziga kuchli musht tushirdi.
Yoongi Daehanni tashlab, Sung Hoonni tepdi — ular kimdir yashirin yer ostiga bostirib kirganini tushunishga ulgurmasdan gangib qolishdi.
Jungkook hech qachon Yoongini jang paytida bu darajada telba holatda ko‘rmagan edi. Yoongi tashlagan qurolni Jungkook mohirlik bilan tutib oldi va qizni ishlamayotgan bir nechta qurilmalar orqasiga tortdi.
Daehan qarshilik ko‘rsatishga urindi va Yoongini tepib yubordi, so‘ng yerda yotgan qurolini olishga harakat qildi.
Bu orada Sung Hoon Jin’ga hujum qildi, lekin buning o‘rniga burniga qattiq musht yedi.
Qon chiqayotganini ko‘rib, jag‘ini tishlab, u kichik pichoq chiqardi va Jin’ga hujum qilishga urindi. Ammo Hoseok orqadan kelib uning qo‘lini qayirdi, va pichoq qo‘lidan tushib ketdi.
Hoseok uni tutib oldi, Jin esa qorniga xuddi boks mashq qopiga urgandek musht tushirdi. Bu orada Namjoon Daehanning hujumidan qochdi va ilgari Shahi pichoq bilan jarohatlagan qo‘liga tepdi.
Daehan og‘riqdan oh tortdi, ammo qurolini olib, ularga tomon vahshiylarcha o‘q uzishni boshladi.
Afsuski, Hoseok o‘zini himoya qilish uchun bir odamning tanasini oldinga itarganda, Daehanning odamlardan biri o‘q yeb qoldi. O‘sha odamning jasadi Shahining oldida yerga qulab tushdi, boshidan qon oqib chiqayotgan edi.
Qiz esa hayratdan qotib qoldi — o‘q yegan jasadning ochiq ko‘zlari ruhiga termulib turardi.
Daehan yana o‘rnidan turdi va Namjoonni yana bir marta tepdi, qolgan to‘dasi ham jangga qo‘shildi.
Ular sezmagan holda janob Li qafas yoki qamog‘dan qochib, o‘z o‘g‘liga qarshi jang qildi.
Shu orada, Sung Hoon qayerdandandir qurolni tortib oldi va Jinning qo‘liga o‘q uzdi. So‘ng uning nigohi zaif Jungkookka tushdi. Yengil tabassum bilan u uzoqdan unga qurolni qaratdi.
Qizni bo‘g‘zidan mayin, zaif va eshitiladigan qichqiriq chiqdi, ko‘zlaridan esa bir necha tomchi yosh oqdi.
Jungkook tanasi yiqilib tushishidan oldin uni mahkam ushladi, garchi u qiynoqlar va unga yuborilayotgan dori sabab juda ham holdan toygan bo‘lsa ham.
#translated_by_parkselen
@shiny_fanfic