صفر تا صد گوسفندان

گوسفندان اهلی نشخوارکنندگان نسبتاً کوچکی هستند که معمولاً دارای موی چین دار به نام پشم و اغلب دارای شاخ هستند و به صورت مارپیچ جانبی تشکیل می شوند. گوسفندان اهلی از نظر مختلف با اقوام و اجداد وحشی خود متفاوت هستند ، زیرا در نتیجه پرورش انتخابی توسط انسان ، منحصراً نوتنیک شده اند. چند نژاد گوسفند بدوی برخی از خصوصیات پسر عموهای وحشی خود مانند دم کوتاه را حفظ می کنند. بسته به نژاد ، گوسفندهای خانگی ممکن است به هیچ وجه شاخ نداشته باشند (یعنی از نظر سنجی) ، یا در هر دو جنس شاخ داشته باشند یا فقط در مردان. بیشتر نژادهای شاخدار دارای یک جفت هستند ، اما ممکن است چند نژاد چندین نژاد داشته باشند.

ویژگی دیگر منحصر به گوسفندان اهلی در مقایسه با گوسفندان وحشی ، تنوع رنگی گسترده آنهاست. گوسفندان وحشی تا حد زیادی تنوع رنگهای قهوه ای هستند و تنوع در گونه ها بسیار محدود است. رنگ های گوسفند خانگی از سفید خالص تا قهوه ای شکلات تیره و حتی لکه دار یا گل مینا است. انتخاب پشم گوسفندان سفید که به راحتی قابل رنگ پذیری است ، از اوایل اهلی سازی گوسفندان آغاز شد و از آنجا که پشم سفید صفت غالب است ، به سرعت گسترش می یابد. با این حال ، گوسفندان رنگی در بسیاری از نژادهای مدرن ظاهر می شوند ، و حتی ممکن است به عنوان یک ویژگی مغلوب در گله های سفید ظاهر شوند. در حالی که پشم سفید برای بازارهای بزرگ تجاری مطلوب است ، اما بازارهای طاقچه ای برای پشمالوهای رنگی ، بیشتر برای چرخاندن دست وجود دارد. ماهیت پشم گوسفند در نژادها بسیار متفاوت است ، از متراکم و بسیار چین دار ، تا بلند و مانند مو. نوع و کیفیت پشم حتی در بین اعضای یک گله نیز وجود دارد ، بنابراین طبقه بندی پشم یک مرحله در پردازش تجاری الیاف است.

بسته به نژاد ، گوسفندان طیف وسیعی از قد و وزن را نشان می دهند. سرعت رشد و وزن بالغ آنها یک ویژگی وراثتی است که غالباً برای تولید مثل انتخاب می شود. وزن میشها معمولاً بین 45 تا 100 کیلوگرم (100 تا 220 پوند) و قوچها بین 45 تا 160 کیلوگرم (100 تا 350 پوند) است. وقتی همه دندانهای شیری رویش پیدا می کنند ، گوسفندان 20 دندان دارند. گوسفندان بالغ 32 دندان دارند. همانند سایر نشخوارکنندگان ، دندانهای جلو در فک پایین در برابر یک پد سفت و بدون دندان در فک بالا گاز می گیرند. اینها برای برداشت گیاهان استفاده می شوند ، سپس دندانهای عقب قبل از بلعیدن آن را خرد می کنند. در دندان نشخوارکنندگان هشت دندان جلویی تحتانی وجود دارد ، اما در مورد اینکه این دندان ها هشت دندان برش هستند ، یا شش دندان برش و دو دندان دندان نیش دندان شکاف دارند ، اختلاف نظر وجود دارد. این بدان معنی است که فرمول دندانپزشکی برای گوسفندها هر دو است

یک دیاستمای بزرگ بین دندان های ثنایا و دندان مولر وجود دارد. در چند سال اول زندگی می توان سن گوسفندان را از دندانهای جلویی آنها محاسبه کرد ، زیرا هر سال یک جفت دندان شیری با دندانهای بزرگتر بزرگتر جایگزین می شود ، مجموعه کامل هشت دندان جلوی بزرگسالان در حدود چهار سالگی کامل است . دندانهای جلویی سپس با افزایش سن گوسفندان به تدریج از بین می روند و این امر باعث سختی تغذیه آنها می شود و مانع سلامتی و بهره وری حیوان می شود. به همین دلیل ، گوسفندان اهلی در مرتع عادی از چهار سال به تدریج کاهش می یابند و امید به زندگی گوسفندان 10 تا 12 سال است ، هرچند برخی از گوسفندان ممکن است تا 20 سال زنده بمانند