تمرین استدلال قیاسی، استقرایی و ابداعی با بازی

به انواع مختلف استدلالی که هر روز استفاده می کنید نگاه دقیق‌تری بیندازید. استدلال کردن - عمل فکر کردن به‌چیزی به‌روشی منطقی - یک مهارت مهم تقریباً در همه‌ی کارها است. برخی از بازی‌ها بر انواع خاصی از استدلال، از جمله استدلال قیاسی، استقرایی و ابداعی متمرکز هستند. این بازی‌ها مهارت‌های استدلال شما را به چالش می‌کشند و به شما کمک می‌کنند زمانی که از نوع خاصی از استدلال استفاده می‌کنید آگاه‌تر شوید. ما هر روز از انواع استدلال برای پیمایش در دنیای خود استفاده می‌کنیم، خواه در حال عیب‌یابی مشکل تعمیر و نگهداری خودرو یا صرفاً تلاش برای یافتن دسته کلید گم‌شده خود باشیم. اما احتمالاً به ندرت پیش می‌آید که بدانیم در هر موقعیتی دقیقا از کدام نوع استدلال استفاده می‌کنیم. راه‌هایی برای تمرین مهارت‌های استدلالی شما وجود دارد - همه آنها شامل خواندن یک کتاب درسی فلسفه نیستند - در اینجا، ما به برخی از بازی‌هایی که نیاز به انواع استدلال دارند نگاهی می‌اندازیم و روش‌های استدلالی آن‌ها را به شما نشان می‌دهیم.

استدلال قیاسی: ۲۰ سوالی

استدلال قیاسی با گزاره‌های کلی شروع می‌شود و استنتاج‌های دقیق‌تر و منطقی‌تری را از آنها استخراج می‌کند.
یک مثال معروف این است:
گزاره اول: همه مردان فانی هستند.
گزاره دوم: سقراط یک مرد است.
استنتاج‌: سقراط فانی است.
دو گزاره «سقراط یک انسان است» و «همه انسان‌ها فانی هستند» هردو صادق هستند و وقتی باهم ترکیب شوند منطقاً به نتیجه می‌رسند. چون گزاره‌ها هم صادق هستند و هم ساختار استدلال درستی دارد (در این مورد، یک قیاس)، می گوییم معتبر و صحیح است. بنابراین، می‌توانیم مطمئن باشیم که سقراط فانی است.

گاهی اوقات اشتباهاتی رخ می‌دهد ، اما وقتی به‌درستی انجام شود، می‌توانیم از حقیقت مطمئن باشیم.
یک بازی معروف که نیاز به استدلال قیاسی دارد ۲۰ سوالی است. برای افراد ناآشنا، بازی حداقل شامل دو بازیکن است: یک پاسخ‌دهنده و یک پرسش‌گر. پاسخ‌دهنده چیزی را انتخاب می‌کند که پرسش‌کننده باید با استفاده از ۲۰ سؤال یا کمتر بله یا خیر را استنباط کند. پاسخ‌دهنده نمی‌تواند دروغ بگوید. اگر سوال کننده بتواند تعیین کند که پاسخ‌دهنده به‌چه چیزی فکر می کند، برنده می‌شود. 
هر سوال به بازیکن پرسش‌کننده گزاره جدیدی می‌دهد که می‌داند درست است. برای برنده شدن در بازی، هم باید اطلاعات مربوطه را جمع آوری کنند و هم بتوانند آن‌ها را به درستی ترکیب کنند. اگر نتوانند این کار را انجام دهند، بازنده هستند.

استدلال استقرایی : Eleusis

(این بازی دارای یک بازیکن است که قاعده‌ای را در مورد نحوه قراردادن کارت‌ها روی میز ابداع می‌کند که بقیه باید با جمع‌آوری داده‌ها آن‌را یاد بگیرند. بازیکنان در نوبت خود کارت‌هایی را به میز اضافه می‌کنند. اگر این کار را در راستای قانون مخفی انجام دهند، می‌مانند. اگر نه، آنها حذف می شوند و بازیکن کارت می کشد. هدف این است که بازیکنان تمام دست خود را روی میز بگذارند و هیچ کارتی باقی نماند.
بازیکنان در تلاش برای کشف قوانین اساسی ساخته شده توسط فروشنده، با کارت‌های واحدی بازی می‌کنند و به آن‌ها قانونی یا غیرقانونی بودن بازی گفته می‌شود. با این حال در بیشتر این بازی‌ها معمولاً از کارت مخصوص بازی (یا انواع مختلف آن) استفاده می‌شود. بدین ترتیب دسته کارت‌‎ها معمولاً اختصاصی هستند، اما ممکن است توسط بازیکنان بازی ایجاد شوند)
استدلال استقرایی مبتنی بر مشاهدات خاص است که سپس تعمیم می یابد . تعمیم های آن تضمین نمی شود که درست باشند، اما اگر داده‌های پشت آنها به اندازه کافی گسترده باشد، می توانند فرضیه‌های عالی‌ای باشند. مجموعه داده های بزرگتر منجر به فرضیه های بهتری می‌شود.
مثالی از استدلال استقرایی:
داده‌ها: تمام ماشین های آتش نشانی که دیده‌ام قرمز هستند
تعمیم: اکثر ماشین های آتش نشانی قرمز هستند.
البته، از آنجایی که این استدلال مبتنی بر مجموعه داده‌های تعمیم‌یافته است، نمی‌تواند قطعیت‌هایی را به ما بدهد، فقط حقایقی به احتمال زیاد. علاوه‌بر این، گاهی اوقات یک نقطه داده واحد، تثبیت‌ شده‌ترین «حقیقت‌ها» را از بین می‌برد. به عنوان مثال، زمانی تصور می شد که همه قوها سفید هستند. دانشمندان اروپایی که از استرالیا دیدن کردند و قوهای سیاه را مشاهده کردند، این موضوع را به عنوان واقعیت پذیرفتند.

استدلال ابداعی: بازی فکرِبکر

این استدلال به دنبال توضیحاتی از مشاهدات ناقص و برخی دانش پیشین استدلال و امکان حدس زدن بیشتری را فراهم می‌کند. برای استدلال ابداعی، اطلاعات یا مشاهداتی را تجزیه و تحلیل می‌کنید که ممکن است کامل نباشند. شما می‌توانید بر اساس اطلاعات موجود، نتایج احتمالی را حدس بزنید یا فرض کنید.
زمانی که برای تشخیص به پزشک مراجعه می‌کنید، احتمالاً با استدلال ابداعی مواجه می‌شوید. پزشک علائم شما را در نظر می‌گیرد و سپس نتیجه می‌گیرد که محتمل‌ترین علت آنها چیست. به عنوان مثال، اگر من بعد از خوردن بستنی، با معده درد، نفخ، حالت تهوع به دکتر بروم، احتمالاً عدم تحمل لاکتوز را به عنوان علت مطرح می‌کنند. در حالی که علل دیگر هنوز وجود دارد (مثلاً ممکن است زخم داشته باشم)، استدلال ابداعی به ما می‌گوید که روی محتمل‌ترین راه حل تمرکز کنیم.
(روش فنی‌تر برای اندیشیدن به استدلال ابداعی این است که آن را به عنوان یک مقیاس سنجش تعریف کنیم که در آن مقدمه اول شناخته شده است، اما فرض دوم و نتیجه صرفاً محتمل است)
استدلال ابداعی نمی‌تواند به ما قطعیت بدهد. با این حال، می‌تواند توضیحاتی ارائه دهد که با شواهد پشتیبانی می شود. بنابراین، بهتر است در هنگام استفاده از آن، ساده ترین و محتمل‌ترین توضیح ممکن را رعایت کنید.
بازی‌هایی مانند Bulls and Cows ، Mastermind یا Worldle، بر استدلال ابداعی تکیه می‌کنند. در هر بازی، بازیکن سعی می‌کند یک کد با داده‌های ناقص را بشکند. بازیکن باید نسبت به اطلاعات محدودی که با آن شروع و پس از هر حدس زدن دریافت می‌کند پیش‌روی کند تا مشخص کند چه کدی با بازی مطابقت دارد.

👉 tєltαgrαm ‌👈