Kira uchun zakaz tayyor 😁❤️
To‘y kuni osmon qora edi. Bu tasodif emasdi. Kira oq libosda turardi, yuragi ezilgan, ko‘zlarida savol: "Nega aynan u?"
Jimin esa qarshisida — sovuq, beparvo. Uning ko‘zlarida na muhabbat, na achinish bor edi.
Kira yelkasiga qo‘l tegkazdi. Jimin asta orqaga chekinib, sekin pichirladi:
Shu so‘z bilan Kira yangi hayotga qadam qo‘ydi.
Kunlar o‘tdi. Har kuni Kira do‘pposlanardi. Har kuni Jimin unga o‘sha gapni takrorlardi:
— “Men seni hech qachon sevmasdim. Seni men uchun oddiy qulsan.Shuning uchun senga azob beraman.”
Kira tanasi ko‘kargan, yuragi ezilgan bo‘lsa ham, kechqurun yostiqqa bosh qo‘yganda jim aytardi:
— “Me.e.n nima qildim axir…”
— " Nima qildim? Seni deb men oʻz yaxshi koʻrganimga uylanmadim.Oʻsha qiz sendan jida ham yaxshi.Shuni unutmaki sen uning tirnogʻiga ham arzimaysan"
Jimin Kirani sochlaridan qoʻllarini boʻshatib yerga uloqtirdi va uydan chiqib ketdi.Uyda esa axvoli juda oʻgʻri Kira bu gaplarni eshitib battar axvolo yomonlashadi va yigʻlab yubordi
Bir kecha Jimin mast holda mashina haydadi. Kira yonida edi.Jimin esa mast boʻganligi uchun nima deyatganini ham bilmasdi
— " oʻzi qachon...oʻlasa..asan sendan ham bezor boʻldi...mm.Axir Mening yaxshi koʻrganim ketib turibdi k..uu
Kira bu gaplarni eshitarkan indamadi lekin ichiida dunyolar qulagan edi
Poov_ Kira
Hayot nega shunaqa ekan aa nega aynan menga bunday azobli hayot.Axir Jimindan ham yaxshi bolalar bor ediku nega aynan Jimin😔
Mashina qorli yo‘lda sirpandi va
BANGGG. Shisha parchalandi. Qon.
Kira qattiq jarohat olgan edi vaavhushsiz edi. Jimin esa tanasida tirnalish bilan qutuldi.Va drahol Tez yordam chaqirildi.
Kira ogʻir operatsiyadan soʻng hushiga keldi. Ko‘zini ochib birinchi so‘rashi:
— “Jimin... qani u? Iltimos, chaqiring...”
Uning ovozi titrardi. U har nafasda, har so‘zda o‘limga yaqinlashardi.
Uning boshi yostiqda, yonida hech kim yo‘q edi.
Soat o‘tib Jimin kirib keldi. Qadamlarida xotirjamlik, yuzida esa hissizlik bor edi.
Kira jilmaydi. Ko‘zlarida yosh — bu so‘nggi kulgisi edi.
— “Jimina… Men seni chin dildan sevdim. Har kuni. Hatto sen meni yomon ko‘rganingda ham... men har kecha seni kechirardim.Men necha kishi orasidan aynan seni tanlagan edim ....Chunki... sevgim sendan kuchli edi...”
U yig‘ladi. Nafas olish qiyin edi.
— “Men... endi... xursandman... seni ko‘rdim... Iltimos bir..marta..quchoqlgin...Jiminnn”
U so‘nggi marta chuqur nafas oldi.
Ekrandagi chiziq tekisga aylandi.
Jimin jim turardi. Hech narsa demadi. Bir lahza qarab turdi. Yuzida hech qanday o‘zgarish yo‘q edi.
So‘ng orqasini o‘girib chiqdi.
Eshikdan chiqayotganda, shifoxona koridorida bir qiz turgan edi. Unga qaradi. Ko‘z qadaldi. Bir nima dedi:
Va yurib ketdi. Go‘yo hech narsa bo‘lmagandek.
Kira esa... u sevgan yigitning ko‘ziga bir marta bo‘lsin achinish qaytishini ko‘rmay o‘ldi.
Kira hech qachon bilmasdi — Jimin uni hech sevmagan.
Lekin Kira uchun Jimin — butun olam edi.
Oxirgi nafasida ham, Kira faqat uni sevdi.
Va Jimin... hech qachon orqasiga qaytib qaramadi.
