Нафснинг оқибати...

- Салом яҳшимисиз? Анчадан буён қўл телефонингизга қўнғироқ қилдим, жавоб бермадингиз, нима учун?- савол берди қиз, келганидан бери атрофга олазарак бўлиб, у ёқдан бу ёққа юриб турган севган йигитига.
- Нима гапинг бор эди? Тезроқ айта қол, зарур ишим бор, кетишим керак,- саволига жавоб ҳам бермади йигит.
- Бирпас шошмай туринг, айтмоқчи бўлган гапим иккимизга ҳам тегишли.
- Нима бўлди яна, тезроқ гапирсангчи!, - бироз овозини баландлатди йигит.
- Мен она бўламан! Бизнинг фарзандимиз бўлади.
- Нимааа??? Ёлғон гапирма! Ишонмайман, - кутилмаган хабарни эшитиб, қошлари чимирилиб турган жойида бир муддат қотиб қолди.
- Бу хабардан хурсанд бўлмадингизми, ёлғонмас гапим, ростдан она бўламан.
- Бўлиши мумкин эмас, бу мумкин эмас...
- Сизга ёқмадими бу янгилик, хурсанд бўлмадингизми?
- Мен ота бўлишга хали тайёр эмасман!
- Сизни тушинмадим бегим, бу нима деганингиз, ахир ўзингиз айтар эдингизку, "Бизни чиройли оиламиз бўлади, фарзандларимиз бўлади" деб ваъдалар берар эдингизку!
- Билмадим, хозир тайёр эмасман, нима бўлганда ҳам буни дунёга келтирмайсан!
- Ўзингизни босинг, ақлингизни бир жойга жамланг, ҳаммаси яҳши бўлади. Насиб бўлса оиламиз фарзандимиз бўлади яқинда.
- Йўқ, йўқ асло, хом хаёлларга берилма, сен буни дунёга келтирмайсан, гап тамом. Бошқа гап эшитишни хохламайман.
- Ўйлаб гапиринг, астағфируллох денг!
- Ахир мен ота бўлишга тайёр эмасман деяпманку, нега тушинмайсан? Агар дунёга келтирсанг мен бу болани "ўз фарзандим" деб тан олмайман.
- Сиз нима десангиз денг, нима қилсангиз қилинг, лекин мен гунохга қўл урмайман, мен фарзандимни дунёга келтираман. Сизни гапингиз билан ўз зурриётимни ўлдира олмайман.
- Хўп майли, билганингни қил, лекин мени бу ишга аралаштирма. Мени бутунлай унут!
- Майли фарзандим учун, сиздан воз кечишга тайёрман.
- Бўпти мен кетдим. Соғ бўл!
Йигит жахл билан қизнинг олдида қўл телефонини уриб синдирди ва ичидан сим картасини олиб, ташқарига отилиб чиқиб кетди.
Қиз эса хар кун, хар дақиқа йигитини қайтиб келишини, узр сўрашини ва бир оила бўлиб яшаш таклифини беришини жуда жуда интиқиб, орзиқиб кутар эди.
Қачондир уни қалбида оталик хисси уйғонар деб умид қилар эди.
Қиз бўш бўлди дегунча, телефони орқали йигитга смс йўллар эди.
"Қаердасиз, нега хабар бермайсиз, бугун фарзандимиз икки ойлик бўлди, сизни хамон кутаяпмиз"
"Салом, нега йўқсиз, жавоб ҳам ёзмайсиз, бугун фарзандимиз уч ойлик бўлди. Бугун шифокор хузурига бордим. Шифокор менга ултратовуш орқали унинг юрак урушини эшиттирди. Жуда ёқимли! Дук дук дук".
"Ортингизга қайтинг Бегим, сизни меҳрингизга мухтожмиз".
Йигит эса қиздан анча узоқда, уни ёдга олмасликка харакат қилар, лекин буткул унутиб юбора олмас эди. Бир куни нарсалари орасидан эски сим картасини топиб олди. Ўша сим картани дархол телефонига жойлаштирди. Телефон ёқилиши билан кетма-кет смслар кела бошлади. Йигит уларни хар бирини диққат билан ўқий бошлади.
"Қаердасиз азизим? Биласизми бугун фарзандимиз мени тепди. Тасаввур қилинг а, сизнинг фарзандингиз менинг вужудимда яшамоқда, хар харда қорнимни ҳам тепиб ўзини яшаётганлигини сездиряпти. Ўйлашимча, у сизга ўхшаса керак. Кўзларингиз ёқар эди менга. Шундай кунларда ёнимизда эмаслигиз алам қиляпти. Қанчалар бахт эканлигини хис қилмаяпсиз".
"Азизим, бугун фарзандимиз саккиз ойлик қиляпти. Вақтлироқ дунё юзини кўришга ошиқяпти. Фарзандингиз ўзингизга ўхшаб бесабрлик қиляпти".
Йигит хатларни кўзларида ёш билан ўқир эди. Йигит хатларни ўқиш баробарида, жуда катта хато қилаетганини тушуна бошлади. Ўз фарзандини бағритошлик қилиб, уларни азобда қолдириб келганига пушаймонлар бўлди.
Қиздан келган хабарнинг сўнгисига навбат келди.
"Бугун сизни тонггача кутдик. Келмадингиз. Сиз бизни барибир тушинмадингиз. Бизни хам зурриётингизни ҳам тан олмадингиз, номардлик қилдингиз, қўрқоқлик қилдингиз, насиб бўлса фарзандимни қўлимга оламан, сиз эса тан олмадингиз. Алвидо! Мен барча гунохларни ўз бўйнимга оламан! Алвидо!!!".
Қиздан келган ушбу хабар икки соат аввал келган эди. Йигит уни кўриб, уйидан отилиб туғриқхона томон шошилди.
Югурганча туғруқхонага етиб келди.
Бу пайтда қиз, кўзида ёш билан фарзандини дунега кел

тирар эди.
Ойнадан йигитни келганини кўриб хурсанд бўлиб кетди. Йигит уларни ёнига киришга уринди, лекин шифокорлар уни ичкарига қўйишмади. Ташқарида кутиб туришга мажбур бўлди.
Бироздан сўнг йигит олдига шифокор чиқиб келди.
- Муборак бўлсин, қизли бўлдингиз.
Йигит бу хабарни эшитиб қувониб кетди ва шифокорга,
- Севгилимни ахволи яхшими? Уни кўрсам бўладими? Ундан кечирим сўрашим зарур.
Шунда шифокор чуқур хўрсиниб,
- Афсуслар бўлсинким, у ўз фарзандига жон ато этиб, ўз жонидан воз кечди. Сақлаб қола олмадик, у оламдан ўтди.
Бу хабардан йигит довдираб деворга суяниб қолди. Бошини деворга уриб дод фарёд кўтарди.
- Бўлиши мумкин эмас, у ўлиши мумкин эмас, ахир у билан фарзандимизни бирга катта қилмоқчи эдикку! Оила қурмоқчи эдик.
- Ўзингизни босинг, биз қўлимиздан келган барча ишни қилдик. Сиз фарзандингизга оталик қила оласизми? Уни катта қилишга, унга меҳр кўрсатишга ваъда бера оласизми?
Йигит кўзларида ёш билан "ҳа" дея жавоб қайтарди.

Хикоямиз сўнгида баъзи йигитларимизга ўзимизни маслаҳатларни бериб ўтмоқчимиз.
"ЎЗ ХАВАСЛАРИНГ УЧУН, НАФСИНГИЗНИ ҚОНДИРИШ УЧУН, БИР ҚИЗНИ ХАЁТИНИ БАРБОД ҚИЛМАНГ!".
"ҚИЗЛАРНИ ЁЛҒОН ВАЪДАЛАР БИЛАН АЛДАМАНГ!". ҲАММА ҚИЗЛАРНИ ОНА БЎЛИШГА БАХТЛИ БЎЛИШГА ХАҚЛАРИ БОР!!!

Хикоя озарбайжон тилидан таржима қилинди.
Хикоядаги мавзу долзарб бўлганлиги учун сиз азизлар эътиборларингга хавола қилишни лозим топдик. Ўқиб айрим ўз хулосаларини қилган бўлса ажабмас.