Mehrsiz Dunyo 1-qism
Ota-ona deyilgan odamlar ba'zida farzandni hayotga emas, do‘zaxga tashlaydi. So‘ng esa o‘z gunohlarini unga yuklaydi.
Janob Chxve: Bu bola biz umuman kerak emas biz bu bolani dunyoga kelishini xohlamaymiz
Chxve xonim: Men keladi dedimi keladi agarda bu boladi oldirib tashasangiz buni oz jonlaringiz bilan javob berasizlar
Chxve xonim: Oyi axir biz sizga oz qarorimizni aytganmiz axir
Chxve xonim: Men ham sizlarga oz shartmni aytim sizlar endi esa ketinglar bu yerda
Chxve xonim shunday deya kelini va bolasini kasalxonadan haydab yubordi . Shu tariqa orqadan 9 oy otkannan keyin dunyoga Chxve Yoona dunyoga keldi lekin buni ota onasi dunuoga kelishini xohlamadi bu farzand faqat buvisini qistovi bilan dunyoga keldi .
Janob Chxve: Ufff namuncha yigʻlamasa bu ovozini yopgin yoqsa oltirib qoyaman
Chxve: Xonim ufff ufff ochir ovozingni namuncha kop yiglamasan - deya qizini urib chimchilar edi va xonaga Chxve xonim kirib keldi
Chxve xonim: Bu nimasi bolani ham shunday qiladimi aaa menga beringlar ozim boqib qarayman
Shunday deya Yoonani ozi asrab abaylab voyaga yetqazdi har safar onasiga borganda onasi unga qopal momulada bolar edi
Yoona: Oyiii qaran bugun maktabda yuqori boha oladim qaran
Chxve xonim: Yòqal kòzimdan nima qilay shunga bu menga qiziq emas - deya qiziga jahli chiqib qattiq gapirar edi
Oradan 2 yil otkannan keyin Yoona 12 yoshga tolganda buvisi yurak xurijidan dunyodan otadi Yoona uchun osha kunnan boshlab eng ogʻir kunlar boshlangan edi
Yoona uchun buvisining oʻlimi — hayotining eng qorongʻu sahifasi edi. Unga mehr beradigan, quchoqlab "hammasi yaxshi boʻladi" deydigan yagona inson endi yoʻq edi. U endi yolgʻiz edi. Haqiqiy yolgʻiz.
U buvisi yotgan kasalxona karavotidan uzoqlashgach, yoʻl boʻylab tinmay yigʻladi. Koʻzlari shishib, yuragi boʻshab qolgandek edi. Uyga qaytgach esa, uni hech kim yupatmadi.
Chxve xonim: Boldi basqil yigini endi boldi yoq osha seni yaxshi kòradigan buving endi esa biz nima desak shuni qilasan bolmasa jazolanasan
Shu kundan boshlab, Yoonaning hayoti tamoman o‘zgardi. Ovqat tayyor boʻlmasa, urishar edilar. Uxlab qolsa ustidan muzday suv quyib uygʻatishar edi. Baʼzan esa, tun yarimida uygʻotib, yotoqxonani tozalashga majbur qilishardi.
Yoona maktabdan kech qaytdi. Uning paltosi eski, oyoqlari esa loyga botgan edi. Kirgan zahoti otasi unga baqirdi:
Janob Chxve: Qaerdasan tentak?! Paltongni qara, xuddi tilanchini ozi san!
Yoona : Men... uyga kelayotgandim... yomgʻir yogʻdi...
Yoona gapini tugatmasdan kelib tushgan kaltakdan yerga yiqilib tushdi
Janob Chxve: Soatga qara nechi boldi biz seni kuta berib och qoldi nima senga har gal eslatib otish kerakmi
Yoona: iltimos urman unaday qilman iltimos sizdan
Chxve janob: Boldi ertadan boshlab maktab oqish poqish yoq bormaysan ham uyda uy ishlar bilan shugʻullanasan
Janob Chxve shunday deya Yoonani sochidan uchlab qorangʻu xonaga qamab qoydi
Va U qorni och holda deraza yonida o‘tirib, osmonga qarab jim yig‘ladi.
Yoona: Buvi... siz hozir shu yerda bo‘lganingizda edi... men bu yerda emas, siz bilan bo‘lishni xohlardim... men..... juda qiynalyabman har kuni uruchadilar har kuni kaltaklashadi men juda qiynalib kettim
U deraza ortidagi yulduzlarga qarab o‘zini tasalli berardi. Uning hayotida yorug‘lik yo‘q edi, faqat qorong‘ulik, faqat og‘riq. Yulduzlar unga buvisining ko‘zidek tuyulardi — mehr bilan boqayotgan, ammo yetolmayotgan...
Oradan bir necha kun o‘tdi. Yoona maktabga bormasdan, uy ishlariga ko‘milgancha yashardi. Uning qo‘llari qadoq bo‘lib ketgan, tirsaklari yara, oyoqlari esa qattiq og‘rirdi. Lekin hech kim unga "nega yig‘layapsan?" demasdi, hech kim "sen ham odam bolasisan" demasdi.
Chxve xonim: O‘rningdan tur, kecha qozonni yuvmabsan!
Yoona: (ko‘zlarini ishqalab) Kechirim so‘rayman... men charchab uxlab qolibman...
Chxve xonim qattiq shapaloq tushirdi.
Yoona indamadi. Faqat ko‘zlaridan yosh oqdi. U bu dardga o‘rganib ulgurgandi.
O‘sha kuni Yoona oshxonada yuvinishda ishlatiladigan sovun qoldig‘ini olib, yuvinish xonasiga kirdi. Oyna qarshisida o‘ziga tikilib turdi. U o‘zini tanimay qolgandi.
Yoonani hamma joyi kòkargan chilingan joylar juda kòp edi va u avvalgiday shox kulib yuradigan qiz emas edi
Va yuvinib bolib yotqagiga gotti
Yoona: Lekin men kimman? Nega men yashayapman? Kim uchun yashayapman?
U to‘satdan o‘sha eski shkafga yugurdi. Unda buvisidan qolgan kichik sandiq bor edi. U sandiqni ochdi. Ichidan buvisining eski xatini topdi. Unda shunday yozilgandi:
> “Mening kichkina Yoonamga. Agar men bir kuni yo‘q bo‘lib qolsam, bilingki, siz har doim yuragimning eng muqaddas joyidasiz. Qizim, bu dunyoda har doim yomonlik bo‘ladi, lekin esingda tut — SEN YAXSHILIKKA ARZISAN. Sen baxtli bo‘lishga loyiqsan. Qachonlardir seni eshitadigan, ko‘radigan, himoya qiladigan odamlar ham bo‘ladi. Faqat taslim bo‘lma, Yoonam.”
Oradan shunday qilib 2 yilcha otti va bir kuni Yoona uy ishlarni qilib yurganda uylariga bir notanish kishi keldi
Yoona: Ha janob sizga kim kerak
Notanish kishi ishkariga bostirib kerdi
?: Qorqoq Chxve Hwan qanisan chiq buyoqqa
Janob Chxve va Chxve xonim xonalaridan yugirib chiqdi
Janob Chxve: J....janob bu yerga qanday shamollar uchurdi
?: Men senga aytganman qarzingni qaytarmasan boshing bilan javob berasan deganman-deya Chxve Hwanga peshonasiga toppancha tiradi
Hwan: J...Janob bir ikki kun muhlat berin albatta qaytaraman
Chxve xonim nima qiloshni bilam miyyasiga Yoona keldi shunki bu kelgan odam kotta foxsha xonani boshligi edi va oylab otirmay Yoonadan qutilish vaqti kelgani bildi
Chxve xonim: J.... janob biz sizga bitta qizni bersak siz bizni qarzmizni uzasizmi
?: Hmm balki shunday agar u hali qiz bola bolsa
Hwan tushunmay Chxve xonimga qaradi va Yoonani ishora qildi
Hwan: J....janob u albatta qiz bola -deya Yoonani kòrsatti
Yoona nima bolyatgani tushunmay qarab turar edi
?: Hmm juda chiroyli qiz ekan manimcha mijozlar ham.kop boladi -deya kuldi
Hwanni boshidan topanchani olidi
?: Mayli osha qizni ozim bilan olib ketaman va qarzingizdan kechaman va boshqa menga qarz sorab kelmaysan kelsan kallangni shu zahoti darcha ochaman tushunarlimi
?: Mayli unda qizni tayyorlanglar 5 daqiqa vaqt
Hwan: Yerin Yoonani tayyirlagin
Yerin Yooani xonasiga olib borib kiyinlarni yigʻishtira boshladi
Yoona: Oyi nima qilmoqchisiz men u kishiga berman boshqa jahlingizni chiqarmayman
Yoona: Sòzlaringizni ham ikki qilmayman iltimos sizdan berman uni menga
Yerin: Ochir ovozingni sen bizga kerak emassan seni otang ikkimiz dunyoga kelishingni xohlamaganmiz seni majburan dunyoga keltirdim buvinga rahmat degin bu yorugʻ dunyoga kelganinga endi esa u kishi nima desa shuni qilasan
Yoona bu sozlarni edishib chilparchin boldi na yiglashni na gapirishni bilmay qoldi
?: Vaqt tugamoqda chigʻasizlarmi yoki yòq
Bu ovozni eshitgan Yerin tezda kiyimlarni yigʻib Yoonani olob chiqib uni oldiga otib yubordi
Notanish kishi uni yuziga qarab asta egildi
?: Hm juda yosh ekansan va chiroylisan juda juda
Yonidagi bitta yordamchisiga buyruq berdi
– Moshinaga olib boringlar tezda va kerakli manzilga yuboringlar
Yoona xuddi tirik murdaga aylangan edi
Yoona: Iltimos j.....janob bunday qilman mennnn hali yoshman🙏🏻😭