Mehirsiz dunyo 1 qism

𝑶𝒕𝒂-𝒐𝒏𝒂 𝒅𝒆𝒚𝒊𝒍𝒈𝒂𝒏 𝒐𝒅𝒂𝒎𝒍𝒂𝒓 𝒃𝒂’𝒛𝒊𝒅𝒂 𝒇𝒂𝒓𝒛𝒂𝒏𝒅𝒏𝒊 𝒉𝒂𝒚𝒐𝒕𝒈𝒂 𝒆𝒎𝒂𝒔, 𝒅𝒐‘𝒛𝒂𝒙𝒈𝒂 𝒕𝒂𝒔𝒉𝒍𝒂𝒚𝒅𝒊. 𝑺𝒐‘𝒏𝒈 𝒆𝒔𝒂, 𝒐‘𝒛 𝒈𝒖𝒏𝒐𝒉𝒍𝒂𝒓𝒊𝒏𝒊 𝒉𝒂𝒎 𝒖𝒏𝒈𝒂 𝒚𝒖𝒌𝒍𝒂𝒚𝒅𝒊.

.

.

.

Janob Chxve yuzida sovuq ifoda bilan : Bu bola bizga umuman kerak emas. Biz uning dunyoga kelishini xohlamaymiz.

Minji xonim: Men keladi dedimmi — keladi! Agar bu bolani oldirib tashlasangiz, buning javobini o‘z jonlaringiz bilan berasiz, tushunarlimi?!

Shunday qilib, oradan to‘qqiz oy o‘tib, dunyoga Chxve Yoona keldi. Bu qizning hayotga kelishi ota-onasi uchun xohish emas, balki faqat buvisining qat’iyati va qistovi natijasi edi.

Bir kuni go‘dak yig‘lab yuborganda Janob Chxve peshanasini tirishtirib, g‘azab bilan baqirdi:
— Uf! Nega buncha yig‘laysan? Ovozini yop, bo‘lmasa o‘ldirib qo‘yaman!

Yonidagi ayol ham o‘z navbatida jahldan qizarib:
— Ochir ovozingni! — deya qizchani urib, chimchilardi.

Shu payt xonaga Chxve xonim kirib keldi :
— Bu nimasi, bolaga shunday munosabatda bo‘lasizlarmi? Menga beringlar, o‘zim boqaman!

Shundan keyin Yoonani aynan buvisi asrab voyaga yetkazdi. Lekin qachonki u onasining uyiga borsa, sovuq qarshilash va qopag‘on so‘zlardan boshqa narsa eshitmasdi.

— Oyi, qarang, bugun maktabda yuqori baho oldim! — dedi bir kuni umid bilan.
— Yo‘qol ko‘zimdan! Nima qilay shuni? Bu menga qiziq emas! — javob qildi onasi, qizining qalbini yana bir bora tilka-pora qilib.

Vaqt o‘tib, Yoona o‘n ikki yoshga kirganida, uning tayanchidagi yagona inson — buvisi yurak xurujidan vafot etdi. O‘sha kun Yoona uchun hayotning eng qorong‘u sahifasiga aylandi. Endi uni quchoqlab, “hammasi yaxshi bo‘ladi” deydigan hech kim qolmadi.

Kasalxona yo‘lagidan chiqib, yo‘l bo‘ylab tinmay yig‘ladi. Uyga qaytgach, hech kim uni yupatmadi.
— Bas qil yig‘ini! — dedi Chxve xonim sovuq ohangda. — Endi seni yaxshi ko‘radigan buving yo‘q. Biz nima desak, shuni qilasan. Aks holda jazolanasan.

Shu kundan boshlab Yoonaning hayoti butkul o‘zgardi. Ovqat tayyor bo‘lmasa — kaltaklashardi . Ba’zan yarim tunda uyg‘otib, butun yotoqxonani tozalashga majburlash...

12 yoshar begʻubor oddiygina qizani yuragin chil parchin qildi. Huddi oz tuqqan ota onasi esa u uchun ògayday tuyular edi. Bázi dugonalar tashqarida har xil oyinlar oynab yurgan paytida Yoona uy ishlari bilan band edi . Shu tariq 12 yoshar qizni hayotti butkulay ozgarib ketti va tezda voyaga ham kelgan edi lekin Yoona maktabdan kech qaytgan edi

Bir kuni maktabdan kech qaytganda, usti-boshi loy, eski paltosi esa yomg‘irdan ho‘l edi. Eshikdan kirishi bilan otasi qahr bilan baqirdi:

— Qayerdasan, tentak? Qara o‘zingga! Xuddi tilanchiga o‘xshaysan!

— Men... uyga kelayotgandim... yomg‘ir yog‘di... — dedi u asta.

Ammo gapini tugatmasdan, yuziga kelib tushgan zarbadan yiqilib tushdi.
— Soat nechaligini ko‘r! Biz seni kutib och qolibmiz! — deb yana baqirdi otasi. — Ertadan maktabga bormaysan! Uy ishlarini qilasan!

Shunday deya u qizini sochidan sudrab, qorong‘u xonaga qamadi. Yoonaning qorni och, ko‘ngli esa bo‘sh edi. Deraza yonida o‘tirib, yulduzlarga tikildi.

— Buvi... agar siz shu yerda bo‘lganingizda edi... men bu azoblarda yashamas edim...

Yulduzlar unga buvisining ko‘zlaridek tuyuldi — mehr bilan boqayotgan, ammo yetib kelolmayotgan...

Kunlar bir-birini quvdi. Uning qo‘llari qadoq, tirsaklari yara, oyoqlari doim og‘riqda. Lekin hech kim undan “Nega yig‘layapsan?” deb so‘ramasdi

Yoona oz ishlarni tugatib bolgannan song biroz ozini tartib keltirish uchun vannaga kirdi va vannaxona oynasidan oz aksini kòrib oz oziga achinib ketti

Yoona: “Men kimman? Nega yashayapman? Kim uchun yashayapman? Men kimman o‘zi... nahotki men yomon farzand bo‘lsam? Meni ham ota-onam yaxshi ko‘rishini istayman... bunday ko‘kargan joylarni emas, meni ham erkalashlarini xohlayman. Biror kun biror kishi menga: ‘Sen biz uchun eng qadrli odamsan’ desa, balki bu yuragimdagi qorong‘ulik biroz bo‘lsa ham yoritilardi...” — dedi ichida.

Vannaxonadan chiqib yotoq usitga ozini otti shiftga qarab yotardi lekin kòziga hesh uyqu kelmas edi va birdan oylanib shkafin ochin u uerdan eski sandiqni oldi bu buvisini narsalari solingan sandiq edi uni ichin ochib korib otirar ekan ichidan xat chiqdi

"Mening kichkina Yoonam...Hayot seni sinab ko‘rishi mumkin, bolam. Ko‘p odamlar seni tushunmasligi, hatto yomon munosabatda bo‘lishi ham mumkin. Ammo bu seni qadrsiz qilmaydi. Sen mening eng katta faxrim, eng yorqin yulduzimsan. Bir kun kelib seni butun dunyodan asrab, qanotlari ostida olib yuradigan odamlar uchraydi. O‘sha kungacha ko‘zingdagi nur so‘nmasin. Unutma: sen kuchlisan va sen baxtga loyiqsan."

Yoona bu xatni oqib kòz yoshlaridan ozini toxtada olmadi va xatni quchib uhlab qoldi

Quyoshning zarrin nurlari Yoonaning yuzlariga mayin tushib, uni iliq quchoqlab olgandek edi. Xuddi uzoq yillardan beri sog‘ingan buvisi, mehrga to‘la kaftlari bilan yuzini silab, yuragini ham iliqlik bilan to‘ldirayotgandek tuyulardi.

Yoona bu iliq kaftlarni his qildi va buvisi keldi deb darhol kòzlarini ochdi ochganda esa yonida hesh kim yoq edi kecha quchib uhlab qolgan xatdan boshqa

Yoona ornidan turib xonasini tardibga keltirdi va pastga tushdi pasdga tushishi bilan onasi chaqirgan edi

Yerin xonim: Qayerda yuribsan tezda nanushta tayyorlar ishga ketish vaqti bolib qoladi

Yoona: Hop boladi oyi

Yoona tezda ertalabgi nanushtani tayyorladi va birga endi ovqatlanmoqchi bolganda eshikni notanish kishi taqiladdi

— Chxve xonadoni shumi? — dedi u qattiq ohangda.

Yoona boshini ha deganda notanish inson to‘satdan ichkariga bostirib kirdi.

— Qorqoq Chxve Hwan, qayerdasan? Chiq bu yoqqa!

Janob Chxve mehmonxonadan hovliqib chiqdi.

— Ja... janob, bu yerga qanday shamollar uchurdi?

— Senga aytganman, qarzingni qaytarmasang, boshing bilan javob berasan! — dedi begona, peshonasiga to‘pponcha tirab.

Yerin xonim ham bir chekkada qorqanidan nima qilishni bilmay qoldi

Janob Hwan: Ja ... janob iltimos qilaman yana 2 kun muhlat berin iltimos albatta osha p.... pullarni topaman va barcha qarzingizni uzaman

—: Bu endi kech men senga 1 hafta muhlat berganman — deya yana Hwanga topponchani qattiq tiradi

Hwan: Iltimos qilaman janob o.....òltirman tooopib beraman

— Bu sening eng oxirgi soʻzlaringmi

Hwan: n...nima yòq janob unday qilman iltimos qilaman sizdan

Yerin: Janob iltimos qilaman unday qilman balki siz bilan boshqa tarizda kelishib olsak nima deysiz– deya ayyorana kuldi

— Xòsh qanday tarizda ekan

Yerin: Balkiii biz sizga qiz bersak qarzimizni uzarsiz

— xm aniqmi bu lekin juda xurluqa qiz ekan- deya Yoonaga vaxshiyona kulib qarab turigan edi
Yoona bundan juda qorqan edi

Yerin: Xòsh nima deysiz janob

— Mayli men roziman qizni mashinaga olib boringlar— deya yonida kelgan qoriqshisiga buyruq beri

Yoona qoriqchilar yaqinlashyatgani kòrib qochmoqchi bolgan edi lekin qocha olmadi va uni ogʻin va qollar boģlab moshinaga olib ketishdi

— endi esa boshqa kòrishmaymiz degan umiddamiz - deya uyni tark etti

Yoona hesh narsaga tushunmagan edi

Kyiora Yoonani yoniga kelib otirdi

— Gannamga hayda va buni osha yerga olib boramiz

?: Xop boladi janob

Kyiora: Yoona sochlarni ohista ushlab silay boshladi

Yoona bundan qorib ozini olib qochar edi

– Qòriqma senga zarar etkazmayman men va manimcha seni xaridorlarin juda kop boladi

Biroz vaqt otti va mashina aytilgan joyga yetib keldi kòrinishidn oddiy dokanga oxshay lekin ishkari esa har xil spirtli ichimliklar va har xil kiyimdagi qizlar bilan gavjun edi

Eshikdan kirishi bilan manajer kutib oldi

- Xush kelibsiz janob bu yerlarga qanday shamol uchurdi xosh

Kyiora: Hm senga bu gozzalni olib keldim nima qilishni bilasan shunday emasmi

- Albatta janob.
Janob sizni xonangizda Janib Kan kutimoqda

Kyiora: Hop rahmat buni ol va buni tayyorlagin balkim Janob Kan ga yoqib qolar

- Hop boladi janob

Manajer Yooani ozi bilan olib ketti

Keyingi qismda

Yoona: Janob iltimos qilaman menga tegman

-: ........

Yoona: iltimos qilaman sizdan

-: senga tegmayman evaziga esa...........

Xòsh lindoshlarim fanfic sizlarga yoqdi degan umiddaman 🫶🏻