Вінакурня ў Лошыцкім.
Гэты будынак усе мы з вамі бачылі, калі гулялі ў Лошыцкім парку. Ці то канюшня, ці то вінакурня, ці то жылы дом. Карацей, нейкія рэшты з чырвонай цагліны за ракой.
А вось так ён выглядаў у 1941г. Усё так – тамака ўжо нямецкі салдат гаспадарыць. Вінакурня ж. Стратэгічны аб’ект.
Ну а так ён будзе выглядаць у будучыні. Пасля рэканструкцыі. Гэта будзе будынак для шлюбаў, дзе «караблі пад назвай "Сям'я" будуць адпраўляцца ў плаванне па хвалях сямейнага жыцця».
Ну а шчэ будзе гасцініца, рэстаран, бар і г.д. Бо “плаванне” доўгае. Трэба зарадзіцца.
Але ж рэканструкцыя робіцца ў Беларусі і па-беларуску.
Усё трэба разбурыць ушчэнт і зрабіць рэпліку.
Фота з гэтага ж ракурсу, але ж з 1970х гадоў.
У гэтым доме да 2005 г. жылі людзі.
Ці пакутавалі яны ад тых умоў, у якіх ім прыходзілася жыць. Ці наадварот, лічылі той будынак родным домам, але ж іх выселілі, дом зачынілі і кінулі на шмат год, вырашаючы, што з ім рабіць далей.
У лютым 2007 года, за некалькі дзён да вясны, наша чытачка Таццяна зрабіла серыю фотак з гэтага дома.
Мы бачым побыт, антураж, элементы жыцця. Мы чуем подых гісторыі.
Таццяна нам падаравала гэтыя здымкі. А нам і не шкада – мы даруем іх вам!
Крочым па лесвіце на другі паверх...
Адпачывальня летуценніка. Перад сном ён глядзеў на мапу свету і марыў аб прыгодах у далёкіх, дзіўных краінах…
З сабой вырашылі не браць. Наўрад ці спатрэбіцца.
Вельмі пранізлівыя фоткі. Балюча глядзець.
Часам здаецца, што фоткі не з лютага 2007-га, а з лютага 2022-га…
А ў пачатку стагоддзя шчэ не было подыху вайны.
Здавалася, што “Отстоять мир на земле” – што можа быць лягчэй?
Кветкі на шпалерах, рускія пісьменнікі, канадскае піва…
Але ж усё з сабой на забярэш у новае жыццё…
Выходзім з пад’езда і крочым дадому.
Але ж і яна ўжо – частка гісторыі.
