O'tkinchi lahza
Unda eshit qadim qadim zamonda bir yigit bo'lgan ekan u sarkarda ekan va ko'p urushlarga borishga majbur ekan lekin oxirida vafot etkan askarlaring oilalari, yaqinlari sarkardani lanatlabdilar. Yigit hamma yaqinlaridan ayrilibdi va lanat unga yopishib olibdi. U bundan juda ko'p azob chekibdi va lanatni faqat bir odamhina olib tashlay olishii o'sha odam sof va mehrli yurak borligini aniqlabdi. Asrlar mobaynida o'sha odamni qidiribdi uning tashki ko'rinishi o'zgarmabd va u lanatlangan Goblinga aylanibdi. Lekin har safar o'sha odamni topdim deganida u boshqa bo'lib chiqibdi. Lanatning azoblariga chidolmabdi o'lishni establishment lekin lanat bunga yo'l qo'ymabdi . Ammo bir kuni kutubxonada o'sha odamni uchratibdi. Bu kutubxonachi qiz edi. U juda mehribon, oqko'ngil odam edi. Lekin Goblin unga ishonmabdi chunki u shuncha qizlarni ko'rgan uni ham ulardan biri deb o'ylabdi. Goblin sehrini ishlatib o'sha payti kuz.fasli bo'lgan mamlaktga sehrli eshik orqali o'tib olibdi va qarasa qiz hali ham unga ergashyotgan ekan. U qizga qara ekan yuragi shunchalar tez urib ketganini va qornida kapalaklar uchib yurganini sezibdi. Qiz unga yaqin kelibdi shunda daraxtdan bir qizil barg tushibdi va ikkalasi ham uni bir vaqtda tutib olishibdi
Barg xuddi ularning sevgi farishtasi otgan o'q ya'ni rishtaga o'shabdi. Qiz va yigit bir-birlarini topishibdilar. Yigit har kuni kutubxonga lelar o'qisa ham o'qasa ham, har kelgamida kitoblarda sirli xatlar qoldirardi. Qiz esa o'sha bargni xatcho'pga aylantirib saqlab qo'yibdi. Lekin Goblin agar qiz uni bir kuni lanatdan xalos etsa unga ham qizga ham zarar yetishini bilib olibdi. Va oxiri barcha lanatning og'riqlarini chetga surib qo'yib, qizga o'zining jirkanch mavjudod, Goblinligini aytibdi, bu qizni undan uzoqlashtirish uchun vosita edi. U qizning o'zi tufayli ziyon ko'rishini emas, boshqa bilan bo'lsa ham baxtli bo'lishini istardi. Qiz o'sha kuni bargni yigitning yuziga ottida, uni butunlay tark etti. Shovullab yog'yotgan yoz yomg'iri orqasiga qizning ko'z yoshlari bekindi. Yigit qo'lida ezilgan barg, ko'z yoshi va yetim qolgan sevgi qoldi, xolos....
- Nega..nega unday oxiri lanatni ham yo'q qilsa bo'lardi-ku!- so'radi yuzidagi hissiyotlar aralashmasi ila Aera
- Yigit shunchaki lanatdan o'zi qutildi, qiz...qiz esa boshqa bilan baxtli bo'ldi. Yigit ham qiz ham murid maxsadlariga yetishdi. Hikoya tugadi.- dedi zaif bo'lsa ham hech bo'lmasa tabsssum qilishga harakat qilib Jimin
- Yo'q, menga bu hikoya yoqmadi. Agar lanatni o'zi olib bilsa yigit avval lanatdan qutib, qiz bilan ajralmasligi kerak edi! Ertaklarda Malika va Shahzodalar birga bo'lishadi- dedi qarshilik qilishga harakat qilib Aera
- Ha, mayli unda ertakni shunchaki o'zing yakunla men esa surat chizaman- dedi Jasur xo'rsinib, qo'liga qalam olib ishni davom ettirdi. Aera bir nimalarni g'o'ldiradi va birdan yuragini ushlab
- Og'riyapti- deb zaifgina ovoz chiqardi-da hushini yo'qotd. Jimin buni ko'rib shokka tushib qoldi. U tezda hamshira va doktorlarni chaqiridi. Hamshira va Doctorlar uni zambilga solib kasalxonaga olib ketishdi. Onasi u bilan ketti lekin Jimim qancha harakat qilmasin uni hamshira va qo'riqchilar kasllar ruhiy kaslliklar shifoxonasidan chiqishi mumkinmasligini takidlab uni majburlab olib qolishdi. Qorong'u va zax xonada tunning har bir soniyasi xuddi soatdek bo'lib sabrsizlik va xavotir Jiminni yeb bitiray deb qolgandi
Tongda quyoshl nuri unga nur va yaxshilik emas, yolg'izlik, qo'rquv va xavotirni olib keldi. U skameykaga borishnidan to'xtamas iloji bo'lsa shu yerda qolardi ham ammo o'sha kundan boshlab u hech qachon qo'g'iroqdek kulguni eshitmasligini tushunib yetti. Uning hech kimi qolmaganligi yuragidagi yoriq uni kuydirib azoblayotgani va vaqt degan soat u uchun to'xtab qolganligini anglab yetti. U skameykaga ohista o'tirdi-da rang barang qalamlarga va o'zining ko'rimsiz qalamniga qaradi. Umrida ikkinchi bor ko'zidan yosh oqdi. Ikkisida ham o'zinin hamma narsasi bo'(Gan insonlarni yo'qotdi lkn birdam bulutlar orasidan quyosh ko'rindi va qalamlar ustiga tushdi-ki uning qora qalami ham boshqalriga qo'shilib yaraqlab ketti. Shunda u ko'z yoshini artdi-da qog'ozlarga qaradi va o'ziga ont ichib ahd qildi. Qiz aytgan Da Vinci bo'lishga ahd qildi. Oradan yillar o'tdi. Aeraning onasi qizidan ayrilgandan so'ng barcha alamini ishdan oldi va taniqli tanqidchiga aylandi. U juda qattiq qo'l umuman hech kimga rahm qilmadi. Bir kuni qari rassomning Rasmlar ko'rgazmasida mehmom bo'ldi. U rassom kimligini bilmas shunchaki uning yomon o'tmishi borligini bilardi, xolos. U rasmlarni barchani ko'zdan kechirdi. Ularning ko'pchiligi oq va qora...lkn odamlar to'planib turgan joyga borganda ranglar jilosi ila porlab turgan qo'llarida rangli qalamlar ushlab kulib turgan kichkina qizni ko'rdi. Ko'zlaridan marjondek yoshlar oqa boshladi..bu Aera edi....o'zining suyukli qizi Aera..Rasm tagida " Janob kattadan kichkinaga..." deb yozilgandi...