Vanilla
Jungkookning bergan savolidan ajablanmadim. Shunday qilishini baribir bilardim. Lekin ich etimni yeyotgan hayollarim holsiz tanamni ham tobora zaiflikka sudrardi. Bazo'r qorachiqlarimni yuqorilatar ekanman, uning yuzini ko'rishim bilan tabassum qildim.
- Hech narsani his qilmayapman. - shivirladim lablarim orasida. U birdaniga qurollarni ko'zdan kechirishdan to'xtadi. Nigohlari menga qadaldi. Ichimdan kelayotgan hissiyotlarimni chiqarib yuborishga ojiz ekanimni bilaman, lekin baribir qachondir shunday qilardim. Balki ertaroq qilishim kerakmidi ?
- Men bilan biroz gaplashasanmi ? - savol berdim huddi o'sha titroqli, past ovozda. Jungkook buni kutmagani o'zgargan yuz ifodasidan sezildi.
- Nima ?! - dedi u menga g'alati qaragancha yaqinlashib.
Reina: Biz hech qachon gaplashmadik Jungkook.. hech qachon. Lekin men bilan yaqinroq bo'lishni istadim. Boshidan buni hoxladim. - gapirar ekanman, o'z so'zimga o'z ixtiyorimsiz kulib yubordim. Erim esa qisilishga ulgurgan jag' suyaklarini yanada mahkamroq qisib, meni indamay tinglardi holos. U majburan yaqin kelib oldimga o'tirdi. Men suyanib o'tirgan devorga suyandi. Shunchaki bari majburan ekan uning nafrat ufirib turgan ko'zlaridan bilinardi va ishonchim komilki vijdoni qiynalishidan, azob chekishidan qo'rqyapti. Shuning uchun oldimga keldi..
- Seni eshitaman. Faqat ilk va so'nggi marotaba. - uning ovozi quloqlarim tagida jaranglagab so'ng uzoqlashdi.
- Vijdoningni qiynaydigan, umuman olganda senga azob beradigan narsa haqida gapirmoqchi emasman. Diydiyo qilish niyatim ham yo'q. Shunchaki hislarimni avval hech kim tinglamagan. Mendan nimani his qilyapsan, qalbing nima deyapti deb hech kim so'ramadi. Balki shuning uchun men ovozimni o'chirib yashashga o'rgandim. Lekin birinchi martta Jungkook.. birinchi marotaba meni jim bo'lishimga majburlagan, menga qo'l ko'targan, ovozi boricha baqirgan inson bilan birga bo'lish qanday bo'lishini, uning qahri kabi mehri ham kuchli bo'lishi mumkinligi haqida hayol qildim. Bu qanchalik notabiiy yoki psixologik kasallik bilmayman.. lekin har menga azob berishni istaganingda seni mahkam quchib meni sevishingni iltimos qilgim kelardi. Yo'q, bunday qilolmasdim. Chunki hech kimning ko'ziga ko'rinishi kerak bo'lmagan o'sha nogiron qizcha bo'lishim kerak edi. Hatto mana shu yorqin kiyimni ham, la'nati pardozni ham sen uchun qildim. Meni ko'rib sog' qoldirmasligingni bila turib buni qildim. Men chindan kasalmanmi ? Agar javobing ha bo'lsa, agar sen shunday desang ha men kasalman !!!
Endi Jungkookning ko'zlariga qarash uchun yuzimni o'giraman deganimda uning sovuq lablarini lablarim ustida his qildim. Tanamdagi titroqni u ham his qilganiga ishonchim komil. Ko'zlarim kosasidan chiqib ketgudek ochilib, yuragim chidab bo'lmas darajada tezlashib ketdi. U shoshilmasdan meni o'pa boshladi, lekin men buni qanday qilishni bilmasdim, qilolmasdim.
Yigit bir qo'li bilan qizning bo'ynidan mahkam tortar uni huddi ochlik bilan bilan o'pardi. Bir necha daqiqa ichida bu bo'sa yakuniga yetdi. Jungkook o'zini bazo'r tiyib qizdan uzoqlashdi. Ikkisi ham chuqur chuqur nafas olar, peshonalarini birlashtirib bir birlarining lablariga termulishardi.
- Shuni hoxlaganmiding ? - hansirash bilan savol berdi Jungkook. - Yoki bundan ko'prog'ini ?
- Lekin.. sen istamayapsan. Sen meni hech qachon hoxlamaysan. Bu haqiqiy emas.
- Hozir menga kimdir kerak. Meni seva oladigan.. menga yordam bera oladigan.. meni tinchlantira oladigan.. Sen keraksan Reina.
- Jin ursin, hatto biroz hissiyotli bo'lishi uchun ismimni qisqartirib ayta olmaysan ham. - bu safar men unga yaqinlashdim. Birinchi marotaba sevgan insoninmning lablariga yopishish uchun harakat qilaman deganimda la'nati zanjirlar haqida unutgandim. - Bularni yech iltimos.
- Shart emas.. - dedi Jungkook qoshlarini chimirib, o'zini qizning bo'yniga ko'mgancha. Qo'llari sabirsizlanib tor, yorqin rangdagi bazm ko'ylagini bir deganda yirtib tashladi. Bundan biroz cho'chib ketgan qiz harakatdan qolib ko'zlari qonga to'lgan sevgilisiga termuldi. Unda zarracha bo'lsada mehr yo'q edi, hissiz edi.
- Jungkook iltimos sekinroq. - tanasidagi kesilishdan irillab yuborgan qiz, nima qilishni bilmay endi uni to'xtatishga harakat qila boshlagandi.
- O'zing sevilishni hoxlading, yovuz beradigan mehr qanday bo'lishiga qiziqding.. mana sevgilim bu shunday bo'ladi ko'rib qo'y !!! - uning ovozi ichidagi yovuzlik huddi do'zah eshiklari ochilishidan xabardek eshitilardi. Kiyimlaridan bir zumda halos bo'lgan Jeon o'ylab o'tirmay qizning ostiga zarb bilan kirdi. Hech qancha vaqt kutib o'tirmay harakatlanishni boshlar ekan, ko'zlaridan yosh chaqnab chiqgan Reina bor ovozi bilan qichqirib yubordi. Uning ovozi yertolada baland aks sado berardi.
Kuchli tezlik bilan kirib chiqish... qiz deyarli hushini yo'qotishga yaqin, bo'g'ilgan ovozi bilan hech qanday ovoz chiqarolmay qoldi. G'azab bilan o'shqirib, vaxshiylarcha aloqa qilayotgan Jungkook to'xtashni hoxlamay, qizni bundan battar holga solishni butun vujudi bilan istardi.
- NEGA BUNCHA AHMOQSAN ?! Nega senga tuyg'ulari bo'lmagan maxluqning oyog'i tagida o'ralashasan ?!! HAYOTING SHUNCHALIK QADRSIZMI ?!! - bor kuchi bilan baqirayotkan yigit musht bilan yerga zarba bera boshladi. G'azabi shunchalik oshib ketayotgan ediki, nima qilayotganini o'zi ham anglay olmasdi.
- S.sen.. sen maxluq.. m.maxluq emassan.. - so'nggi titroqli so'zlarini ayta olgan Reina ko'zlarini yumdi. U hushini yo'qotdi.
- JIN URSIN SENI !!! JIN URSIN !!! MENI YAXSHI KO'RISHNI BAS QIL !!!! MENGA BUNDAY DEYISHNI BAS QIL !!!
Jungkook qizning ichidan chiqib o'shqirib yubordi. Ichidagi olovni qanday so'ndirishni tushunolmasdi. Qo'liga stol ustidagi pichoqni olarkan, Reinaning hushsiz tanasi oldiga kelib qizarib ketgan ko'zlari bilan ko'kargan yuzga bir necha soniya termulib turdi. Bor kuchi bilan pichoqni yerga ketma ket urarkan, oxiri sinib ketgan pichoqni qayergadir uloqtirib chuqur chuqur nafas ola boshladi. Ko'zlarini yumdi. U yerda o'sha malla soch xonim bor edi. U o'sha yerda edi.
Aera: Jungkook bunchalik kulguli bo'lmasangchi. Chuqur chuqur nafas ol.. nafas ol Jungkook. - uni hayol qilgan yigit huddi qiz aytganidek uning ko'zlariga termulib nafas ola boshladi. Yurak ritmi ohistalashdi. Jungkook Aeradan ko'zlarini uzmasdi, uni bag'riga bosarkan, o'ylab o'tirmay yuzini huddi yashirinib olgandek uning bo'yniga ko'mib oldi. - Sen kuchlisan. Sen buni uddalay olasan Jungkook. G'azabga yengilmaysan. Agar shunday qilsang seni o'zim o'ldiraman !! - so'nggi shivirlash.. tana harorati o'z o'rniga tushgan. Ko'zlarini ochgan yigit ter bosib ketgan tanasiga sovuq shamol urilganini his etdi. Yerda yotgan tanaga qarar ekan, atrofni juda ko'p qon qoplab olganini ko'rib uhh tortib yubordi.
- Mingyu meni qo'yib yubor !!! Eshikni och la'nati ahmoq !!!
Deyarli ikki soatdan buyon eshikni tepib, qichqirayotgan qiz hech ham to'xtash haqida o'ylamasdi. Bu la'nati keng uydan hoziroq chiqib ketishni istardi holos.
- Jungkook meni topadi, Taehyung ham ehtimol.. hullas och eshikni !! Sen meni hoxlamayapsan, senga urush kerak shundaymi ?! Tae kecha odamingni o'ldirgani uchun urush boshlab qasos olmoqchisan. Menchi ?! Meni u ahmoq bilan ishim yo'q. Aslida undan men ham qasos olishni istayman !!! Shunday ekan qo'yib yubor !!!
- Sen baqiraverib jonimga tegding malla soch !!! - birdaniga eshikni ochgan yigit ichkariga kirib shu zahoti yana kalit bilan eshikni qulfladi.
- Meni eshit !! - so'z boshladi qiz. - Taehyung otamni o'ldirgan. Undan o'ch olishim...
- Shoshma !! Nima sen chindan shu ahmoqona safsataga ishonasanmi ?! - Mingyu yuzini burishtirgancha Aeraga qarab turarkan, qizning ishonib bo'lmas darajada aldanganligidan hayron qoldi.
- Nima demoqchisan ?! - jiddiylashdi qiz yigitga yaqinroq kelib. - Gapir Mingyu, nega bunday deyapsan ?!
- Bundan butun Omertàning xabari bor malla soch !! Sen chindan yolg'onlar bilan o'ralgan qoplamda yashayapsan !!! Taehyungga otangni o'ldirib nima naf ?! Axir Kang Sehyuk butun umri davomida uni ulg'aytirib, Kim Taehyung darajasiga ko'tardi.
- KIM MINGYU !!! - Aera titroq bilan baqirib yubordi. Oyoqlari holsizlanib endi qulash arafasida yigit uni ushlab yotoqqa o'tqizib qo'ydi.
- Menga hoziroq barchasini aytib ber !! Hoziroq !!!
- Menimcha bunga tayyor emassan. Agar yurak hurujidan o'lib qolsang men aybdor bo'lamanmi ?!
- Mingyu iltimos !!! O'z otam haqida bilishim kerak !! - holsizlik sabab ovozi pasayib ketgan qiz, yigitning qo'llarini mahkam siqib uni to'xtatib qoldi. U ham qizga qarar ekan, uning ko'zlaridagi qorong'ulikni ko'rib yuzidagi tabassumi yo'qolib qoldi.
- Chindan eshitishga tayyormisan ? - savol berdi Mingyu oldindan tasdiq olish maqsadida. Aera tezlik bilan bosh irg'idi va yigitning qo'lidan tortib oldiga o'tirishiga ishora qildi.
- Senga bu ahmoqona ertakni kim aytgan bilmadimkuya lekin bu ishni qilish uchun Taehyungda hech qanday sabab yo'q edi. Bari o'tmish bilan bog'liq Aera. Juda katta qonli to'ntarilish bo'lgan. Hatto buni Omertà "Qirollikning qulashi" deb ataydi. Otang tug'iliboq Kan Sehyuk darajasida bo'lmagan. U avvallari Jeon Jungwonning yordamchisi bo'lib ishlardi.
- Jungkookning otasi ? - hayron ifoda bilan savolli qarash qildi qiz.
- Ha Jeonning otasi. Bir kuni dadang Seulgi xonim unga xiyonat qilganini va xiyonat qilgan insoni Jeon Jungwon ekanini bilib qoladi. So'ng ko'zlari g'azabdan ko'r bo'lib ishchilari bilan kutilmaganda qo'rg'onni to'ntaradi, qo'rg'on ichidagi har bir tirik jonni yo'q qiladi. Barchasini o'ldiradi va Jeon Jungwonning o'rnini egallaydi. Buni eshitish biroz og'riqli bo'lishi mumkin, Lekin sen esingni taniganingdan buyon yashaydigan o'sha qo'rg'on, noqonuniy biznes barchasi Jungkookning otasiga tegishli bo'lgan. Qandaydir sababga ko'ra Kang Sehyuk Jungkookni saqlab qoldi. Balki shunchaki murg'ak qalbni o'ldirishga yuragi yo'l qo'ymagandir bilmayman. U Taehyungni ham topdi. Jungwonning nikohsiz tug'ilgan farzandini. Ikkisini birga katta qilishga harakat qildi. Ikkisini o'z farzandidek ko'rdi, bir xil mehr berdi. Lekin eng qizig'i shundaki bu ikki bola bir biridan butunlay farq qilardi. Shu tomoni bilan doyim ular e'tibor jalb qilishgan. Jungkook hayotini qasosga bag'ishladi. Ya'ni oilasi uchun qasos olishni umr bo'yi orzu qilib yashagan. Avvaliga amaking va kelinoyingning o'limi. Bu tasodifiy avtohalokat bo'lmagan. Yana bir qiziq tomoni Kang Sehyuk bularning barchasi Jungkookning ishi ekanini bilib turib hech narsa qilmadi. Ya'ni uni to'xtatmadi. Keyingi qurbon esa otangning o'zi edi. Ammo Jungkook otangni o'ldirishidan avval me'ros o'ziga qoldirilishi haqidagi hujjatga imzo qo'ydirib oldi. Chaqqon dadang esa advokat Choi bilan avvaldan barcha narsa Kim Taehyungga tegishli bo'lishi haqida vasiyyatnoma tayyorlab bo'lishgandi. Endi Jungkookning bir parcha qog'ozi shunchaki chiqindi. Video kameraga ishonib qotil Taehyung deb o'ylayotgan bo'lsang bu video qanday qilingan yoki otang qanday o'ldirilganini bilmayman, ammo asl dushmaning Kim emas. Keyin birdaniga Lee Hesu o'z joniga qasd qildi. Bular tasodif emas Aera. Hech biri. Aksincha bari ketma ketlik bilan ketyapti. Jeon ham sening oilangni qirib yuborishni istaydi barcha yaqinlaringni. Faqatgina 2 ta qurbon qoldi holos..
- Men.. va oyim. - hayot butunlay to'xtab qolgandi. Vaqt ham.. havo ham. Nafas olishni ham unutib qo'ygan qiz bir nuqtaga termulib tursada dunyo uning boshi ustida aylanib turgandek edi. Qizarib ketgan ko'zlaridan tomchilar oqa boshladi. U ruhan tamom bo'lganini tan olishdan boshqa chorasi yo'q edi. Eshitayotgan so'zlariga shunchalik qattiq ishondiki huddi tug'ilganidan buyon qafasda yashab kelganini tushunib yetgandek bo'ldi. Inkor etmadi. Boshqa ovoz ham chiqarmadi. Go'yo hozir yana bir necha daqiqa ichida chalg'imasa boshi shunchaki yorilib ketadigandek edi.
- Aslida nima deyishni ham bilmayman. Lekin bu sening hayoting azizam. Men esa o'zimnikini davom ettiraman. - Mingyu olamdan uzilib qolgan qizning jismiga boshdan oyoq nazar solib lablarini yalagancha cho'ntagidan kichik plastik paketchani chiqardi. - Menimcha bu janon senga yordam beradi. - kechagi huddi o'sha kukunni qo'llari orasida ushlab turgan yigit qizni yotqizib og'zini ochishini buyurdi. Ammo Aera hech narsani eshitmasdi. Quloqlari chiyillashdan boshqa narsani qabul qilolmasdi.
- Ahh jin ursin !! Buni o'zim qilishim kerakmi ?! - dedi u aqldan ozgan kabi yuzini burishtirib. Mingyu qo'lini majburlab qizning lablari orasiga tiqgancha og'zini ochishga harakat qildi va kechagidan kattaroq dozani uning og'ziga to'kib yubordi.
- Barini unutasan malla soch. - yigit tabassum qilib qizning holatini kuzatishni hoxladi. Aeraning ko'z oldi qorong'ulashib, tanasi qizishni boshlarkan, nafasi qisilib og'zidan so'lak ajralib chiqardi. Lekin.. Birdan.. Bari shunchaki nazoratdan chiqib ketdi.
Titroq kuchayib to'satdan xurujga aylanib ketdi. Qizning og'zidan oppoq ko'pik sizib chiqarkan, buni ko'rib yuzidan tabassumi o'chib ketgan yigit sarosimaga tushib qoldi.
- Nima ?! Aera ko'zingni och !!! Nima bo'lyapti la'nati !! - shu zahoti o'rnidan turib ketgan Mingyu qizni siltab uyg'otishga urindi. Lekin tanasi falaj holda tinmay tutqanoq singari titrayotgan qiz hech narsani his qilmasdi. Mingyu uni ko'tarib, qornini mahkam eza boshladi. Tinmay sakragancha uni qayt qilishga majburlarkan, so'nggi bor bor kuchi bilan ezdi va qizning qayt qilganini ko'rib uni shunchaki yerga tashlab yubordi. O'zi ham yerga qularkan peshonasida paydo bo'lgan ter tomchilarini artib chuqur nafas oldi.
- Nega odamni qo'rqitasan, axir dozasi ko'p emasdi !!!
Keng uy. Derazadan tunggi Seoulni kuzatib o'tirgan yigit ko'zlarini yulduzlardan uzolmasdi.
Taehyung: Bu yerda nimadir noto'g'ri.. osmonda.. shaharda.. menda. Nimadir sodir bo'lyapti Jaehyuk. Mening kuchim yetmaydigan, meni ojiz qiladigan narsa.
- Balki xonimni qutqarish kerakdir Janob ? - ichidagi havotirni yashirishga harakat qilsada buni eplay olmayotgan Jaehyuk ochiqchasiga boshlig'ining yarasiga tuz sepkandek bo'ldi.
Taehyung: Yo'q.. bunday qilolmayman. Uni ko'rganimda nimalar qilishim mumkinligi haqida hayol qilishdan ham qo'rqaman Jaehyuk. Boshim qotdi. Jungkook bir nima qila olishiga ham shubham bor. Nima bo'lgan taqdirda ham Kim Mingyuga qarshi yolg'iz borsa yoki halok bo'ladi yoki og'ir ahvolga tushadi.
Yigitning so'zi Taehyungni jim bo'lishga majburladi. Yulduzlardan ko'zini uzmay o'ylashga majbur qildi.
Taehyung: Ha.. undan havotirdaman. Ukamga nimadir bo'lishidan qo'rqaman.
Ko'zlarimni og'riq bilan ocharkanman, shu zahoti issiqlikni his etdim. Tanam iliq harorat bilan o'ralgandi. Bo'ynimni biroz yuqorilatishga urinar ekanman, yanada kuchliroq og'riqni his etib yuzimni burishtirdim. Qani bo'laqol Rei, o'rningdan tur.. o'rnimdan turdim. Atrofga alanglagancha o'sha sovuq va zah yerto'lada emasligimni ko'rib hayron qoldim.
Kecha bo'lib o'tgan narsalar ko'z oldimdan birma bir o'tarkan, nafasim qisilib qoldi. Tanamdagi titroqdan menga issiq dush kerakligini his qildim. O'rnimdan butunlay turganimni bilaman, ostimdagi kuchli og'riq meni yana to'xtatib qoldi. Deyarli ingrab yubordim. Umrimda bunchalik og'riqni his etmaganimni eslab ko'zlarim yoshlana boshladi. Nigohim yotoq oldidagi tumbaga tushganida dori va stakandagi suvni payqab ikkilanib ham o'tirmay ichib yubordim. Yanog'imni kuydirayotgan yoshlarimni artib tashlab, o'rnimdan bu qanchalik qiyin bo'lishiga qaramay turdim. Ostimda nimadir turganini sezgancha qo'limni olib borar ekanman, bu ayollar gigienik paketi ekanini tushundim. Lablarimni tishlab ovoz chiqarmaslikka urindim ammo, ichimdan o'pirilib kelayotgan yig'ini to'xtatolmay qoldim.
Men qanday xato qildim ? Nimani uddalay olmayapman ? Miyyamda charx urayotgan shu ikki savol meni qiynayapti... Baland ovoz chiqarib yubormaslik uchun bir qo'lim bilan og'zimni berkitib xona ichidagi yuvinish xonasiga kirib ketdim.
Oradan 15 daqiqa o'tar o'tmas o'zimni epaqaga keltirib chiqdim. Shkafni ochar ekanman, ichi to'la erkaklar kiyimi ekanini ko'rib, bu Jungkookning xonasi ekanini tushundim. Uning xonasiga hech qachon qadam bosmagandim.. O'zimga to'g'ri keladigan nimadir topib ustimga tashlagancha tashqariga chiqdim. Zinalardan pastga tushar ekanman, keng stol atrofida Jungkookning yolg'iz o'tirganini ko'rib biroz cho'chib ketdim. Men.. men borishim kerakmi ? O'ylagunimcha u meni ko'rdi va ko'zlarini olib qochdi.
Lekin nega ? U afsusdami ? O'zi nega bunday qildi ? Unga nima bo'lyapti ? Men zinalardan pastlab erimning oldidagi stulga joylashdim. Stol ustidagi shuncha taomni ko'rib hayron qoldim. Chunki bu uyda hizmatchilar yo'qligini bilaman.
- Sena shu yerda. Uni kelib senga g'amxo'rlik qilishini iltimos qildim. - so'ramasimdan ma'lum qilgan Jungkook yuzimga qaramay gapirardi.
- Nega menga qaramayapsan Jungkook ?
- Nega qarashim kerak ?! - qo'pol tarzda qoshlarini chimirib savol berdi. Chindan ham nega bunday qilishi kerak.. U og'zini sochiqqa artib o'rnidan turib ketmoqchi bo'lganini ko'rib uni to'xtatdim.
Reina: Shu yerda qolsam maylimi ? - Jungkook joyida bir necha soniya to'xtab ortiga.. menga qaradi.
- Istaganingni qil !!! Menga ahamiyati yo'q. - u ketdi. Yo'liga qarab qolar ekanman, lablarim o'z o'zidan bukilib tabassum hosil qilardi. Balki menda imkon bordir ?
- Janob Kim Jungkook siz bilan gaplashmoqchi. - ish stolida bi talay qog'ozlarga burkanib o'tirgan yigit boshini ko'tarib Jaehyukka chuqur qaradi.
- Kirsin. - dedi va qoshlarini chimirib yana e'tiborini hujjatlariga qaratdi. Ichkariga kirgan yigit akasining holatini ko'rib asabiylashib ketarkan, g'azab bilan borib stol ustidagi barcha qog'ozlarni uloqtirib tashladi.
- Sen.. Sen qanday qilib Aera o'g'irlab ketilgan bir payta shu la'nati qog'ozlar bilan boshingni qotirib o'tiribsan ?!
Taehyung: Nima qilishim kerak Jungkook ?! Mendan yuz o'girganlarga qayta qo'l uzatmayman !! Bu mening tabiyatimga hos emas !!
- Bunga men sababchiman !! Men aybdorman eshityapsanmi ?!!! Endi tur o'rningdan !! Uni olib kelamiz Kim Taehyung !! - Jungkook yigitning tirsagidan ushlab turg'izmoqchi bo'ldi, lekin Kim uni siltab tashlagancha yuziga musht tushirdi.
- Majburlay olmaysan. Meni tinch qo'y. - uning ovozi haddan tashqari hotirjam edi. Yirtilgan labini yalagancha kulgan yigit Taehyungga tashlanarkan, uni yerga yotqizib ketma ket mush tushirgancha, bu ahmoq bunchalik hissiz bo'lib qolganiga ishongisi kelmasdi. U o'rnidan turib ust boshini to'g'irladi. Chuqur chuqur nafas olarkan, yerda yotgan akasiga ko'z qiri bilan qaragancha o'shqirib yubordi.
- Men bugun o'sha la'natining uyiga boraman !!! Sevgan ayolim uchun, kurashish uchun boraman !!! Lekin menga nimadir bo'lsa meni sen o'ldirgan bo'lasan Kim Taehyung !!!
•
•
•
•
Davomi bor...
Author: Reina Kim
Gold fanfics.
Hammasi endi boshlanmoqda shadows. Keyingi ep uchun 400+ reaksiya so'rayman yana. Fikr chegaralamadim. Insofingizga bog'liq.