𝐎𝐧𝐞 𝐛𝐫𝐞𝐚𝐭𝐡 𝐢𝐬 𝐞𝐧𝐨𝐮𝐠𝐡✨

Kun kelib sening ham hayotingda hech qanday manfaatlarsiz yaxshi ko'ruvchi, dardlaringni his qilib bag'riga bosuvchi, kayfiyatingni ovozingdan sezuvchi biri paydo bo'ladi va sen bu tuyg'ularga hech qanday kurashishlarsiz erishish mumkin ekanini tushunib yetasan...🦋

5-𝐁𝐎𝐁 {𝒀𝒐𝒏𝒊𝒎𝒅𝒂 𝒃𝒐'𝒍}✨

— Mayli shundog'am kup gapirib quydim... - Chon amaki Minsudan kuzlarini olib qocha boshladi.Va tezroq bu yerdan ketishni hoxlardi.

— O'sha kunda nima bulgan edi... - Minsu uni ketayotganini kurib birdan suradi.

— Quloq sol qizim, bu gaplarni aytishga haddim sig'maydi...Agar xohlasa uzi aytib berar...Ammo ishon sen kurgan g'amginlik orqasida oliyjanob bir yigit yotibdi...Hali o'sha odamni ortga qaytarishga yordam berasan... - Chon amaki shunday u yerni tark etdi..

— Minsu onni yana keling... - bolalar shifoxonasiga Jin bilan kelgan Minsu bolalarni kunglini olishga ulgurgandi.Bolalarning hammasida bir kasallik bor edi.Ularning har biri biror kasallikdan aziyat chekishadi.Minsu ularni kungli kutarish uchun shu yerda.

Pov Jin
Huddi farishtaga uxshaydi...Har bir bolaga quvonch ulashishdan juda ham xursand.

— Asalim,albatta kelaman...Mayli yaxshi qoling.. - tabassum qilib qizchani yuzini silab quydi.

— Bu yana nima buldi... - Minsuning maqsadi yaxshi tushunmay suradi Jin.

— Biz hayoti tugayotganlar,buni bola sevgisi deymiz...Lekin bu sizdek tarki dunyo qilganlarga begona tuyg'u shundaymi... - Minsu gapirarkan Jin ning xohlamasada uning oxirgi suzlari jaxlini chiqarardi, uyoqdan buyoqqa qarab kuchli nafas chiqarardi.

— Ko'ryapsanmi har bir yashashga umid izlayotgan mitti qalb egalari...Sen bugun ularga umid berding..Sen bilan yana bir hafta uynashlarini eshitib xursand bulishdi...Endi ular bir haftani kasallikni uylab emas,sen bilan qahramon bulishlarini uylab utqazishadi...Menga ishon...Ular kichik tanasi kutara olmaydigan dard bilan kurashishyapti...Ularni kuldur! - Minsu shunday deb birdan boshi aylanib Jinga suyanib qoldi.

— Yaxshimisan... - Jin xavotirli ohangda

— Yaxshiman,biroz boshim aylandi...Ketaqolaylik - Minsu biroz tabassum qilib

**

𝐏𝐬𝐢𝐱𝐨𝐥𝐨𝐠 𝐝𝐨𝐢𝐫𝐚𝐬𝐢...

Minsu aynan Jinga bu narsa kerak ekanligini bilib uni shu yerga olib keldi.U yerda insonlar davra bulib uzlarining qiynayotgan muammolarini aytib,uzlariga kerakli maslahatlar olishar.Haqiqiy psixologiyaga doir amallarni qilishardi.Minsu ham psixologiyadan uqigan ammo Jin bu yerda yanada erkinroq buladi deb uyladi.

— Shuni bilaman,bu telefon bir kun jiringlaydi...unga bulgan ishonchimni hech yuqotmadim...shu dealist moslamasidan qutulsam... - Yigit davrada utirib uzining qiynayotgan muammosini suzlardi.Jin uni qulini bir biriga bog'lab kuzatib turar edi.U yigitni gapini bir yoshini urtacharoq odam buzdi.

— Keyinchi...keyin nima buladi dializdan qutulsang nima buladi..

— Politsachiga uni yaxshi kurishimni aytaman...

— Senga qolsa qizning qullarini tutib-a - erkak kuldi.

— Menga qara shu paytgacha hayotingda birortasi bulganmi - yigit javoban ,,yo'q" deb bosh silkidi — Nima bulganda ham sen tug'ri yuldasan...Endi Minho hyung senga bu boradagi barcha sirlarni urgatadi.

Albatta u psixolog hammaga shunday deb kup maslahatlar berardi.Minsu ularni maroq bilan kuzarib turardi.

Ular u yerdan chiqib dengizga borishdi.Jin chekkaroq joyda yashagani uchun ham uncha uzoq emas edi.Ular u yerdagi yengil qayiqlardan biriga minishdi.Minsu baliq tutadigan (otini unchali bilmeman😁) olib suvga tashlab utirardi.Jin esa eshkak eshardi.Oradan sukunat chukdi.

— Men ota-onamni uldirdim - Jin bir nuqtaga qarab oxiri Minsuga aytishga qaror qildi.Minsu birdan unga qaradi. — Bir lahzalik hatoyim ularning ulimiga sabab buldi.Aslida men o'lishim kerak edi.Ammo...ular o'lishdi.

𝐅𝐥𝐚𝐬𝐡𝐛𝐚𝐜𝐤➡️

— O'g'lim nega chapdan yurmadik... - janob Kim Jinning mashinasida ketisharkan.Oyisi orqa urindig'da utirib ketardi.

— Yo'lni kesib chiqamiz...u yo'l tirband kech qolyapmiz uzi...

— Yaxshi...

— Siz bemalol joylashib dam oling...Siz ham qirolicham(kim xonim)...- Jin onasiga qarab gapirarkan qarshisidan chiqqan mashinadan olish uchun mashinani boshqa yerga burdi.Ammo mashina ag'darilib ketdi.U yerdagi hamma qonga bulangan edi.

— OYI! - Jin mashinadan boshini chiqarib baqirardi.

𝐂𝐨𝐦𝐞𝐛𝐚𝐜𝐤

— U mashinadan faqat men sog' chiqdim.... - yana uning xotirasida usha voqea tasvirlanaverdi.— Men ovozim boricha baqirdim...Ammo hech kim yordam berolmadi.Agar usha yuldan yurmaganimda...

— Jin ularni sen o'ldirmading...buni uzing ham yaxshi bilasan...

— Men o'ldirdim...Birgina xatoyim.Birgina nojuya xarakatim ularning o'lmiga sabab buldi.Menga jon bergan insonlarning jonini oldim.Shu tufayli ham yashashga haqqim yuq...

— Bunday bulishini bilmagansanku bu bir falokat...

— Nima farqi bor..Natija o'zgarmaydiku...

— Balki o'zgarar,tug'ri insonlar xato qiladilar.Ba'zan buning oqibati juda ham yomon buladi.Lekin odamzod baribir hato qiladi.Rost sen ham xato qilding...Ammo buni unutib hayotingni davom ettirishing kerak...

— Buni qanday azobligini bilmaysan,bunga haqqim yuq...

— Bor...bunga haqqing bor va sen bunga majbursan..Sen shundog'am yetarlicha jazoni olding.Endi bunday xatoni boshqa takrorlamaslikka harakat qil... - u bir zum bir nuqtaga qarab turgan Jinga qarab qayiqdan biroz yurib Jinning qarshisiga utirdi.

— Bugun qara sen ilk bor menga ichingdagilarni ayting.Demak qiyin emas-a o'rtoqlashish tushuntirding,sen buni uddalading.- Minsu shunday deb uni quchoqladi.

Minsu bir zur nima bulganligini sezmay qoldi.U uzini Jindan olib unga qarab qoldi.Jin ham unga bir zum qarab qoldi va ko'zini boshqa yoqqa olib qochdi.

**
Qorong'u ham tushdi.Minsu bugun xursand chunki u Jinni uzgartira olishiga ishonardi.Ammo uning hayot kunlari qisqa.Seva honim qizining xonasiga yig'lamsirab kirib,uning ramlarini kuzata boshladi.U qizidan ayrilgisi kelmasdi.Uning yotog'idagi yostig'ini tuyib tuyib hidladi.Qizi ketganligi tufayli uyi huvullab qolgandi.U Minsuning spalni (uzb bilmadim) joylashdi.Hali ham uning yostig'ini hidlab yotardi.Janob kim uni kurib iliq tabassum qilib uning oldiga joylashdi.

— Seva.. - Janob Kim uning boshini silab yuzidan o'pib quydi.— Havotirlanma u yaxshi...

— Bilaman...hozir u bilan telefinda gaplashdim...

— Unda nima buldi... - u piqillab yig'lab yubordi. — Endi nima qilamiz usiz qanday yashaymiz...

— Koshki bir yuli bulsa...

— Qaniydi...

— Qaniydi ota-onalar farzand dog'ini kurmasa edi.

***
— Kim bilsin yana nimalarni reja qilyapsan... - Erta tongdan shovqin ovozlardan uyg'ongan Jin kiyimlarini kiyib mashina oldida turgan Minsuga gapirdi.

— Seni bir zur joyga olib borayki...Qani kettik..- Minsu mashinaga utirdi ammo Jin joyidan jilmasdi.— Chiqsangchi...

— Men mashina haydamayman...

— Yaxshi lekkn qachongacha...

— Umrimning oxirigacha...

— Shundaymi mototsikl haydashing mumkina - Jin javoban bosh irg'ab quydi

— Ha yolg'iz uzim shunday qilsam birortasiga ziyon yetkazmayman..

— Bu gaplarni bas qilib buyoqqa yur.. - Minsu uni qulini ushlab tortqilarkan Jin undan qo'lini tortvoldi.

— Qo'yvor...

— Aaaaa - Minsu atayin qo'lini ushlab egilib oldi.

5-𝘽𝙊𝘽

𝕋𝕙𝕖 𝕖𝕟𝕕✨

ℕ𝕚𝕔𝕖 𝕣𝕖𝕒𝕕❤️

𝑭𝒐𝒓 𝑴𝒊𝒏𝒔𝒖 𝑶𝒏𝒏𝒊💋

𝙁𝙞𝙠𝙧 𝙫𝙖 𝙧𝙚𝙖𝙠𝙨𝙞𝙮𝙖𝙡𝙖𝙧 𝙠𝙪𝙩𝙞𝙗 𝙦𝙤𝙡𝙖𝙢𝙖𝙣❤️

ℬᎽ ⅅᎯℋᎽℰ🦋

@Savage_world_fanfic