മനുഷ്യൻ ജീവലോകത്തെ മാറ്റിയെഴുതുമ്പോൾ
പ്രപഞ്ചത്തിലെ ജീവൻ്റെ മഹത്തായ വൈവിധ്യം എന്നും മനുഷ്യനെ വിസ്മയിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ അത്ഭുതലോകത്തിൽ, നമ്മൾ ഇന്നലെവരെ ഒരു കാഴ്ചക്കാരനായിരുന്നു. പ്രകൃതിയുടെ ഓരോ ജീവരൂപങ്ങളെയും കണ്ട് നമ്മൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു, അതിൻ്റെ നിയമങ്ങളെ പഠിച്ചു, ഒപ്പം അതിനോട് ചേർന്ന് ജീവിച്ചു. എന്നാൽ, ഇന്ന് ആ കാഴ്ചക്കാരൻ, ഒരു പുതിയ കഥാപാത്രമായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു – ജീവൻ്റെ "സ്രഷ്ടാവ്". ഈ പരിണാമം ഒറ്റ രാത്രികൊണ്ട് സംഭവിച്ചതല്ല. സഹസ്രാബ്ദങ്ങളുടെ അറിവും നിരീക്ഷണവും ചിന്തയും കഠിനാധ്വാനവും ഒത്തുചേർന്ന ഒരു മഹാപ്രയാണമാണിത്. ജീവികളുടെ ജനിതക കോഡിൻ്റെ രഹസ്യങ്ങളിലേക്ക് നമ്മൾ ആഴ്ന്നിറങ്ങി, അവയെ പുനർനിർമ്മിക്കാനുള്ള ശക്തി നേടിയിരിക്കുന്നു.
ഈ കഥയുടെ തുടക്കം, ചരിത്രാതീത കാലത്താണ്. അന്ന്, ഇന്നത്തെപ്പോലെ ഡി.എൻ.എയെക്കുറിച്ചോ, ജീനുകളെക്കുറിച്ചോ യാതൊരു ധാരണയുമില്ലാത്ത മനുഷ്യൻ, തൻ്റെ നിലനിൽപ്പിനായുള്ള പോരാട്ടത്തിനിടയിൽ അവിചാരിതമായി ഒരു "സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ" വേഷമണിയുകയായിരുന്നു. വേട്ടയാടിയും ഭക്ഷണം ശേഖരിച്ചും ജീവിച്ച ആദിമ മനുഷ്യൻ, പതിയെ കൃഷിയുടെയും മൃഗങ്ങളെ ഇണക്കി വളർത്തുന്നതിൻ്റെയും സാധ്യതകൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അതൊരു വലിയ വിപ്ലവമായിരുന്നു!
കാടുകളിൽ അലഞ്ഞു നടന്ന ചെന്നായ്ക്കളിൽ നിന്ന്, തങ്ങൾക്ക് കൂട്ടും സഹായവുമാകുന്ന നായ്ക്കളെ അവർ കണ്ടെത്തി. ഏറ്റവും ശാന്തരായ, മനുഷ്യരുമായി വേഗത്തിൽ ഇണങ്ങിച്ചേരുന്ന നായ്ക്കളെ അവർ തിരഞ്ഞെടുത്ത് വളർത്തി. തലമുറകളായി നടന്ന ഈ കൃത്രിമ തിരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെയാണ് (Artificial Selection), ഇന്ന് നമ്മൾ കാണുന്ന അനേകം തരം നായ ഇനങ്ങൾ ഉണ്ടായത് – വേട്ടയാടാൻ സഹായിക്കുന്ന ലാബ്രഡോർ മുതൽ, വീട് കാക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന ജർമ്മൻ ഷെപ്പേർഡ് വരെ, മനുഷ്യൻ്റെ ഓരോ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ചും അവർ നായ്ക്കളെ "സൃഷ്ടിച്ചു". അതുപോലെ, കാട്ടുമൃഗങ്ങളായ കാട്ടുപോത്തുകൾ, പന്നികൾ, കോഴികൾ എന്നിവയെ ഇണക്കി വളർത്തി, പാൽ നൽകുന്ന പശുക്കളും, മാംസം നൽകുന്ന പന്നികളും, മുട്ട നൽകുന്ന കോഴികളുമായി മാറ്റി. മനുഷ്യൻ്റെ ഭക്ഷണം, വസ്ത്രം, യാത്ര, തൊഴിൽ തുടങ്ങിയ എല്ലാ ആവശ്യങ്ങൾക്കും അനുസരിച്ച് ജീവികളെ മെച്ചപ്പെടുത്താൻ അവൻ ശ്രമിച്ചു. ഗോതമ്പ്, നെല്ല് തുടങ്ങിയ വിളകളുടെ കാര്യവും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നില്ല. കൂടുതൽ വിളവ് നൽകുന്ന, രോഗങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കുന്ന സസ്യങ്ങളെ അവർ തിരഞ്ഞെടുത്ത് നട്ടുപിടിപ്പിച്ചു. ഈ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ, ഒരു പക്ഷേ അവരറിയാതെ തന്നെ, ജീവജാലങ്ങളുടെ ജനിതക ഘടനയിൽ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പ്രകൃതിദത്ത തിരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെ (Natural Selection) ലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളെടുത്ത് നടക്കുന്ന പരിണാമ പ്രക്രിയയെ, മനുഷ്യൻ തൻ്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ചുള്ള തിരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെ വേഗത്തിലാക്കുകയായിരുന്നു.
എന്നാൽ, യഥാർത്ഥ വിപ്ലവം അരങ്ങേറുന്നത് 20-ാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ്. ഡി.എൻ.എയുടെ ഘടന കണ്ടെത്തിയതും, ജീനുകൾ എങ്ങനെയാണ് സ്വഭാവങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയതും മനുഷ്യൻ്റെ "സൃഷ്ടിപരമായ" കഴിവുകൾക്ക് പുതിയ മാനങ്ങൾ നൽകി. അതോടെ, മനുഷ്യൻ കേവലം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനപ്പുറം, ജീവൻ്റെ ബ്ലൂപ്രിൻ്റിലേക്ക് നേരിട്ട് കടന്നുചെല്ലാൻ തുടങ്ങി.
ആദ്യകാലങ്ങളിൽ, ഇത് വളരെ ലളിതമായ ഇടപെടലുകളായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, പണ്ടുകാലത്ത് പ്രമേഹ രോഗികൾക്ക് ഇൻസുലിൻ ലഭിച്ചിരുന്നത് പന്നികളുടെ പാൻക്രിയാസിൽ നിന്നായിരുന്നു. ഇത് ചിലപ്പോൾ അലർജികൾക്കും മറ്റ് പ്രശ്നങ്ങൾക്കും കാരണമായി. എന്നാൽ, ജനിതകശാസ്ത്രം വികസിച്ചതോടെ, മനുഷ്യൻ്റെ ഇൻസുലിൻ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന ജീനിനെ ഇ-കോളി (E. coli) പോലുള്ള ബാക്ടീരിയകളുടെ ഡി.എൻ.എയിലേക്ക് ചേർക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. അതോടെ, ലക്ഷക്കണക്കിന് ബാക്ടീരിയകൾ മനുഷ്യ ഇൻസുലിൻ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി! ഇത് പ്രമേഹ ചികിത്സയിൽ ഒരു അത്ഭുതം തന്നെയായിരുന്നു. ഒരു സാധാരണ ബാക്ടീരിയ, മനുഷ്യൻ്റെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ ഉതകുന്ന ഒരു ഫാക്ടറിയായി മാറി!
ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ വളർന്നു, പുതിയ വാതിലുകൾ തുറന്നു. നീല റോസാപ്പൂക്കൾക്ക് രൂപം നൽകുക, കീടങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കുന്ന വഴുതനകൾ ഉണ്ടാക്കുക, വൈറസുകളെ ചെറുക്കാൻ കഴിവുള്ള നെല്ലിനങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കുക – ഇതൊന്നും ഇന്ന് വെറും സ്വപ്നങ്ങളല്ല. ഒരു പ്രത്യേക ജീൻ നീക്കം ചെയ്യുകയോ, പുതിയൊരെണ്ണം ചേർക്കുകയോ, നിലവിലുള്ള ജീനിനെ മാറ്റിയെഴുതുകയോ ചെയ്യാൻ ഇന്ന് മനുഷ്യന് കഴിയും. ഇത് ജീവിവർഗ്ഗങ്ങളുടെ രോഗപ്രതിരോധ ശേഷി വർദ്ധിപ്പിക്കാനും, ഉൽപ്പാദനക്ഷമത കൂട്ടാനും, പുതിയ സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ സൃഷ്ടിക്കാനും സഹായിക്കുന്നു.
ക്രിസ്പർ (CRISPR) പോലുള്ള ജീൻ എഡിറ്റിംഗ് സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ ആവിർഭാവം ഈ രംഗത്ത് ഒരു കുതിച്ചുചാട്ടം തന്നെയായിരുന്നു. ഒരു കമ്പ്യൂട്ടറിൽ കോഡിംഗ് തിരുത്തുന്നതുപോലെ, അതിസൂക്ഷ്മമായി ജീനുകളെ മുറിച്ചുമാറ്റാനും കൂട്ടിച്ചേർക്കാനും ക്രിസ്പർ സഹായിക്കുന്നു. ഇത് മുൻപുണ്ടായിരുന്ന സാങ്കേതികവിദ്യകളെക്കാൾ കൃത്യവും വേഗവുമാണ്. ഈ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ സാധ്യതകൾ അപാരമാണ്. മനുഷ്യനിലെ ജനിതക രോഗങ്ങൾ ചികിത്സിക്കുക, പുതിയയിനം മരുന്നുകൾ കണ്ടെത്തുക, കാലാവസ്ഥാ മാറ്റങ്ങളെ അതിജീവിക്കാൻ കഴിയുന്ന സസ്യങ്ങളെ വികസിപ്പിക്കുക, തുടങ്ങി മനുഷ്യരാശിയുടെ ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലുവിളികളെ നേരിടാൻ ഇത് നമ്മെ സഹായിച്ചേക്കാം.
മനുഷ്യൻ ജീവജാലങ്ങളുടെ "സ്രഷ്ടാവ്" ആയി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണോ, അതോ പ്രകൃതിയുടെ സഹ-സ്രഷ്ടാവ് മാത്രമാണോ എന്നത് ഇന്നും ഒരു ചോദ്യമായി അവശേഷിക്കുന്നു. ഒരു കാര്യം മാത്രം ഉറപ്പാണ്, മനുഷ്യൻ്റെ ഈ പ്രയാണം പുതിയതും അവിശ്വസനീയവുമായ കണ്ടുപിടിത്തങ്ങളിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കും. ഭാവിയുടെ ലോകം, മനുഷ്യൻ തൻ്റെ കൈകളാൽ രൂപം നൽകുന്ന ജീവിവർഗ്ഗങ്ങളാൽ സമ്പന്നമായേക്കാം. ഈ യാത്രയിൽ, അറിവും വിവേകവും ധാർമ്മികതയും കൈമുതലാക്കി മുന്നോട്ട് പോകേണ്ടത് മനുഷ്യരാശിയുടെ നിലനിൽപ്പിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. കാരണം, മഹത്തായ ശക്തിക്ക് വലിയ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളുമുണ്ട്.