365 kun

Shohruh va Mohi asta-sekin yaqinlashib kelayotgan toʻy kuniga tayyorlanishayotgan edilar. Oradan bir hafta oʻtgach, ularning baxtli kuni nishonlanadi. Bugun esa maxsus kunlardan biri – Mohi kelinlik koʻylagini tanlash uchun tayyorlanib, yangi hayotining ilk qadamlari uchun quvonch bilan yoʻlga otlanayotgan edi.

Shohruh, ich-ichidan bu kunga qanday yetganini anglay olmayotgan boʻlsa-da, Mohini bu jarayonda qoʻllab-quvvatlashga, uni huzurida boʻlishga intilardi. Uning koʻnglida Mohi uchun alohida mehr va gʻamxoʻrlik paydo boʻlib, ularning munosabatlariga yangicha his-tuygʻular kirib kelayotgandek tuyulardi. Bugungi kun Mohi uchun ham oʻziga xos edi; kelinlik koʻylagini tanlash – yangi boshlanishning ramzi edi.

Mohi kelinlik ko'ylaklarini ko'zdan kechirayotgan paytda, Shohruh uning yonida edi. Shohruh Mohini kuzatarkan, qanday qilib u butun dunyosi bo'lib qolganini his qilardi. Mohi ko'ylaklarning har birini e'tibor bilan ko'rib chiqayotgan edi, lekin Shohruh faqat uni kuzatardi. Uning har bir harakati, har bir tabassumi Shohruh uchun qadrli edi.

– Qaysi birini tanlayman, Shohruh? – dedi Mohi, ko'zlarida biroz noaniqlik bilan unga qarab.

Shohruh mayin jilmayib, unga yaqinlashdi va muloyim ohangda dedi: – Senga har qanday kiyim yarashadi, ammo yuraging tanlaganini ol, sen o'zingni qanday his qilsang, shu eng chiroyli ko'ylak bo'ladi.

Mohi bu gaplardan yuragi erib ketdi. Shohruhdan olgan ishonch va iliqlik unga qaror qabul qilishda yordam berdi. Nihoyat, u bir ko'ylakni tanlab, Shohruhga qarab jilmaydi. Shohruhning ko'zlarida esa ifoda o'zgarmadi – u Mohining baxtini ko'rishdan chin dildan quvonar, bu kunda uning yonida bo'la olishdan behad mamnun edi.

Mohi ko'ylakni kiyib, oyna qarshisida o'zini ko'rdi. Ko'ylak unga juda yarashgan, uning noziklik va go'zalligini yanada ochib berardi. Shohruh unga tikilib qolgandi, bir lahza uning qanchalar go'zal ekaniga ishonmay turgandek.

Mohi oyna orqali Shohruhni ko'rib, kulimsirab dedi: – Shohruh, nimaga unday tikilib qoldingiz?

Shohruh esa kulib, biroz bo'lsa ham his-tuyg'ularini yashirishga urindi: – Sen shunchaki... ajoyib ko'rinyapsan, Mohi.

Uning ovozida samimiy hayrat bor edi, va Mohi buni his qilardi. Mohi Shohruhning yoniga borib, qo'lini uning qo'liga qo'ydi. Shohruh Mohiga qarab, ko'zlarida mehr bilan dedi:

– Bugun sen faqat o'zing uchun emas, balki mening orzularim uchun ham kelin bo'lyapsan. Bu kunni uzoq kutgandim.

Mohi yuragidagi har bir urishda uning so'zlarining samimiyligini sezardi. To'y kuni yaqinlashar ekan, ularning qalblaridagi sevgi va ishonch yanada kuchayib borayotgan edi. Shu lahzada ular uchun dunyo to'xtagandek, faqat ikkovlari qolgandek edi.