365 kun

Bahorning yomg'irli kuni Mohi, o'zining yurak qizg'inligini his qilib, Shohruhni chaqirdi. O'sha kunda yomg'ir tomchilari xayolida raqsga tushayotgan kabi hissiyotlar uyg'otdi. U Shohruhning mashinasiga o'tirdi, yomg'ir shovqini va tabiatning xushbo'y hidlari atrofini o'rab olgan edi.

Shohruh, mashinani yo'lga qo'yganida, Mohi esa musiqani baland qilib qo'ydi. Hozirda eshitilayotgan qo'shiq, uning yurak tubidagi his-tuyg'ularini ifodalayotganday, nafosat bilan taralib, har bir tomchi bilan birga unutilmas xotiralarni qayta jonlantirardi.

Mohi qo'shiq aytib, o'zining his-tuyg'ularini ifoda qilganida, Shohruh unga qarab, uning har bir harakatini diqqat bilan kuzatardi. Uning ko'zlari Mohining so'zlariga va ifodasiga qaramasdan, ichida bir dunyo his-tuyg'ularni yashirardi. Shohruhning yuragi, Mohi aytgan har bir so'zni his qilib, sevgi va ehtiros bilan to'lgan edi.

“Mening baxtim, bu yomg'ir,” dedi Mohi qo'shiq tugagach, lablarida yengil bir tabassum bilan. Shohruh, bir daqiqa uchun xayolga berilib, uning ko'zlariga qaradi va “Yomg'ir, haqiqatan ham, bizning hikoyamizning go'zal qismi,” dedi, go'yoki bu kunning har bir tomchisi ularning muhabbati haqida bir sirni oshkor qilishga tayyor edi.

Shu paytda, yomg'ir barqaror o'ynaganida, Shohruh va Mohi o'rtasidagi bog'lanish yanada mustahkam bo'lib, kelajakdagi barcha to'siqlarni yengib o'tishga tayyor edilar.

Ertasi kuni
Mohi o'qishdan chiqqanida, bahor havosi toza va yangilangan edi. U ochiq havoga chiqqanida, ichida quvonch va yengillik his qildi. Darslar tugadi, va endi do'stlari bilan vaqt o'tkazish vaqti kelgandi.

Shu paytda, u eshikdan chiqib, Davron bilan kulishib turganini ko'rdi. Ularning xursandligi va tabassumlari Mohiga juda yoqardi, lekin Shohruhning nazaridan o'chmaslik uchun ichida bir narsa tug'ildi. O'zi hayajon va xursandlikdan to'lgan bo'lsa-da, Shohruhning kelishi haqida o'ylashga majbur bo'ldi.

Shohruh kelganida, Mohi va Davron kulishayotganini ko'rdi. Ichida qandaydir g'azab va asabiylik paydo bo'ldi. Ularning munosabatlaridan noqulay his qilar edi. Mohi, Davronning aytganlarini eshitib, jilmayib turganida, Shohruhning ko'zlaridagi qizil nur uni o'ziga jalb qildi.

"Mohi!" deb chaqirdi Shohruh, uning ovozida qattiq va bir oz hasrat bor edi. Mohi, Shohruhning qattiq ovozini eshitib, sekinlashib, Davron bilan kulishishni to'xtatdi. U Shohruhga qarab, “Ha, Shohruh?” dedi, uning ovozida noaniqlik bor edi.

Shohruh uning qaramog'ida turib, “Nima uchun Davron bilan shunchalik yaqin bo'lib kulayotganingni bilmoqchiman,” dedi. Uning so'zlari o'rtada taranglik yaratdi, va Mohi o'z his-tuyg'ularini ifodalash uchun chuqur nafas oldi.

“U do'stim, Shohruh. Biz shunchaki kulishib gaplashyotgan edik holos,” dedi Mohi, lekin uning so'zlari Shohruhning o'zini noqulay his qilishi uchun yetarli bo'lmadi. Shohruh o'zini nazorat qilishga harakat qilib, “Shunchaki kulishib gaplashyotgan edingiz,” dedi.

Mohi uning so'zlariga to'liq e'tibor berganida, Shohruhning asabiyligi va ichidagi noaniqlikni his qildi. “ Shohruh Davron faqat do'stim,” dedi u, uning ko'zlariga qarab,

Shohruh Davronning Mohiga qarashlaridagi o‘zgacha mehrni sezib, ich-ichidan g‘ashlanadi. Davron har gal Mohi bilan suhbatlashayotganida, unga yaqinroq turishga harakat qiladi, va bu Shohruhni ich-ichidan kuydira boshlaydi. U bu rashkini yashirishga harakat qilsa ham, Davron Mohiga hazil aralash iltifot qilganida yoki unga yaqin turganida, Shohruh o‘zini tuta olmay, sovuq va qattiq qarash bilan Davron tomonga boqadi.

Mohining buni sezmasligi uchun Shohruh hech narsa bo‘lmagandek o‘zini tutadi, lekin ichida, Davronning har bir qilig‘i uni iztirobga solayotganini yashira olmaydi. Shu onda Shohruhning Mohiga bo‘lgan hislari yanada kuchayib, uni yo‘qotishdan qo‘rqayotganini anglaydi.