365 kun

Sevgi, yurakni isitgani uchun qiyinchiliklarni yengish uchun kuch beradi.

Mohi tomir tortishish ogʻrigʻi va hislarining ortidan yigʻlay boshladi. U shu paytgacha Shohruh oldida hech qachon zaifligini ochiq ko‘rsatmagan edi, ammo bu safar uning ko‘z yoshlarini tiya olmadi. Shohruh esa bu holatni ko‘rib, bir zumga to‘xtab qoldi, ammo keyin biron-bir gap aytish yoki tanbeh berish o‘rniga unga yaqinroq o‘tirdi. U Mohining qo‘llarini muloyimlik bilan ushlab, unga samimiy ohangda dedi:

"Mohi, ba’zan kuchli bo‘lishga majbur emasligingni unutma. O‘z hislaringni yashirish oson emas, lekin sen yolg‘iz emassan."

Shohruh uning qo‘llarini ehtiyotkorlik bilan ushlab, ularni qo‘yib yubormas edi. Mohi esa hislarini yashirishga harakat qilsa ham, yuragidagi og‘riq va hislarni yana bir marta soʻzsiz.
Mohi ko‘z yoshlarini tiyolmay yig‘layotganini ko‘rib, Shohruh unga mehr bilan qaradi. Uning kuchsiz holatini ko‘rib, Shohruhda o‘ziga xos g‘amxo‘rlik hissi uyg‘ondi. Biror so‘z aytmasdan, u sekin Mohining yoniga cho‘kdi va qo‘lini muloyimlik bilan ushladi. Shohning kaftidagi iliqlik Mohini tinchlantirardi.

Shohruh uning yig‘idan tobora qaltirayotgan ovozini eshitib, shivirlab dedi:

"Mohi, bilaman, seni bu ahvolda ko‘rish oson emas, lekin bir narsa aniq: yoningda bo‘lish, sen uchun biron nima qilish menga muhim. Qo‘llarimni tut, hech bo‘lmaganda shu bilan o‘zimni sen bilan birga ekanligimni his qilay."

Bu gaplardan so‘ng Mohi unga qaradi. Shohruhning nigohlarida hech qanday shubha yoki hukm yo‘q edi – faqat beg‘ubor mehr va samimiyat bor edi. Uning qo‘lini siqib, Shohruh asta:

"Hech qachon o‘zingni yolg‘iz his qilma, Mohi. Sen qanday bo‘lishingdan qat’i nazar, yoningda bo‘lish uchun shu yerdaman," – dedi va uning ko‘z yoshlarini sekin artib qo‘ydi.

Mohi esa Shohruhning bu so‘zlari va harakatlari oldida butunlay yumshab ketdi. Shohruhning qo‘llaridan o‘tayotgan iliqlik va unga aytgan samimiy gaplar, go‘yo uning yuragidagi og‘ir yukni ko‘tarayotgandek edi. Shu onda Mohi o‘zining zaifligidan uyalmay, o‘zini Shohruhning ishonchli qo‘llariga topshirib, ichidagi og‘riq va sevgini butkul his qila boshladi.

Mohi ish kuni tugab, ketishga tayyorlanarkan, Shohruhning kabinetiga kirib, unga o‘zgacha bir mehr bilan qaradi. Bugun uning o‘ziga nisbatan samimiy e’tibori va tushunishi Mohini hayratga solgandi. Shohruhga yaqinlashib, sekin ohangda dedi:

"Shohruh, bugun aytgan gaplaringiz uchun chin yurakdan rahmat. Sizning yoningizda o‘zimni himoyalangan his qildim, go‘yo barchasi o‘zingizning nazoratingizda bo‘lgandek."

Shohruh unga diqqat bilan boqib, yuzida qoniqarli tabassum bilan javob berdi:

"Sen bu ishxona eshigidan chiqqaningda ham, mening himoyamda ekaningni bilishingni xohlayman, Mohi."

Mohi boshini yengil egib, tabassum qilib javob qaytardi:

"Sizning yoningizda o‘zimni hech qachon yolg‘iz his qilmayman. Bu juda katta baxt ekanini endi tushunyapman."

Shohruh unga so‘nggi bor qarab, yuziga tabassum yugurtirdi va xayrlashdi. Eshikdan chiqib ketarkan, yuragida nimadir yumshab, unga nisbatan chuqur minnatdorlik his qildi. Shu lahza Shohruhning nafaqat rahbar, balki uning uchun haqiqiy tayanch ekanini yanada aniqroq angladi.
Ishxonadan chiqb mashinasiga minganda keyin aytgan gaplari esiga tushdi
-Ahmoq qiz nimalar deb valdirab qoyding deya rulga boshini qoyib biroz ginshidida dugonasini tugʻilgan kuni uchun tayyorgarlik korgani uyiga yoʻl oldi.
Uyga borib ancha oldin olgan lekin umuman kiymagan koʻylagini olib kiyib kordi biroz ochiq va kalta edi shuni kiyib pardozni tog'irladida pashnasi past bolgan tufli kiydi
Shu bilan Mushtariyni oldiga yoʻl oldi
Aytilgan joyga kirishi bn koʻzi Shohruhga tushdi

Mohi dugonasining tug‘ilgan kuniga borish uchun kalta va ochiqroq kiyinganda, Shohruhning ko‘zlarida g‘alati bir o‘zgarish paydo bo‘ldi. U Mohini diqqat bilan kuzatib, nigohlarida yashirin rashk alomatlari namoyon bo‘lsa-da, o‘zini bosiqlik bilan tutishga harakat qildi. Shohruh o‘z hislarini yashirib, yuziga qotib qolgan tabassum bilan dedi:

"Chiroyli ko‘rinyapsan. Lekin bir oz ortiqcha ko‘rinyapti, shu emasmi?"