365 kun
Bir kuni kechqurun ish tugagach, Shohruh Mohini biror joyga taklif qiladi. “Mohi, kechki ovqatga chiqishga rozi bo‘lasanmi?” deb so‘raydi. Mohi hayajonlanadi, lekin uning ko‘zlarida quvonch ham bor: “Albatta! Bu juda yaxshi bo‘ladi.”
Ular birga chiqishadi va bir-birlariga yaqin bo‘lishning yangi imkoniyatlarini kashf etishadi. O‘zaro suhbatlari yanada samimiy bo‘lib, ularning bir-birlariga bo‘lgan hislari yanada kuchayadi.
Kechki ovqat davomida, Shohruh Mohiga: “Seni tanib olganimdan beri, o‘zimni qanday o‘zgartirganimni his qilyapman,” deydi. Mohi esa, uning so‘zlarini e'tiborsiz qoldirmaydi va: “Men ham xuddi shunday his qilyapman. Bu bizning hikoyamizning yangi bosqichi,” deydi.
Shohruh va Mohi o‘rtasidagi munosabatlar kuchayib borayotganini his qiladilar va bu yangi bosqichga qadam qo‘yganlari uchun quvonadilar. Ular bir-birlarining ko‘ngil suyuqliklaridan bahramand bo‘lishadi va o‘zaro aloqalarini yanada kuchaytirishga tayyor ekanliklarini anglaydilar.
Mohi va Shohruh ovqatlanishdan chiqqach, ularning kayfiyatlari yaxshi va bir-birlariga yaqinroq his qilishmoqda. Shohruh, Mohining qo‘lini ushlab, uni avtomobilga olib boradi.
Ular avtomobilga o‘tirgach, Shohruh: “Bugun yaxshi vaqt o‘tkazdik, shunday emasmi?” deydi, uning ovozida samimiyat seziladi. Mohi esa tabassum qilib: “Ha, juda yaxshi. Bunday vaqtlar ko‘proq bo‘lishini xohlayman,” deydi.
Yo‘l davomida ular kulishadi va bir-birlarining hayotlari, kelajak rejalari haqida gaplashishadi. Mohi, Shohruhning samimiy munosabati va uning yurtida bo‘lishi bilan baxtiyor. Shohruh esa, Mohining ko‘zlaridagi shodlikni ko‘rib, yuragi quvonch bilan to‘ladi.
Uylariga yaqinlashganda, Shohruh: “ertaga ko‘rishamizmi?” deydi. Mohi: “Albatta” deydi. Shu albatta degan so‘z ham Shohruhni yanada quvontiradi.
Uyga yetgach, Shohruh avval Mohini eshik oldida to‘xtatadi. “Mohi, sen bilan vaqt o‘tkazish har doim yoqadi. Bizni hech narsa ajratmasin,” deydi u, chin dildan.
Mohi, Shohruhning so‘zlariga ko‘nglini ochadi va unga qarab: Men ham seni yaxshi ko‘raman va sen bilan bo‘lishni istayman,” deydi.
Shohruh, Mohini yana bir bor quchoqlab, “Hozirda sening yoningda bo‘lishdan baxtiyorman,” deydi va Mohining peshonasi ustiga yengilgina o‘padi. Mohi esa bu iliqlikni his qilib, ularning o‘rtasidagi aloqalar yanada kuchayishini anglaydi.
Ular o‘zaro samimiy lahzalarini baham ko‘rib, keyin Mohining uyiga kirishadi. Ular o‘z hislarini yanada kuchaytirish uchun bir oz suhbatlashadilar va keyin Mohi: “Hozir uyquga ketishim kerak, lekin ertaga ko‘rishamiz, to‘g‘rimi?” deydi.
Shohruh, tabassum bilan: “Ha, albatta.” deydi va ularga g‘ayratli ilhom bag‘ishlaydi. Mohi, uning yoqimli so‘zlariga quvonib, ularning munosabatlari yana bir qadam oldinga siljiganini his qiladi.
Shohruh, Mohini eshikdan kuzatib qo‘yadi va: “Yana ko‘rishguncha, xayr!” deydi. Mohi esa, “Xayr” deydi va uning kayfiyati joyiga tushadi.
Shohruh uyga qaytib ketadi, lekin ularning yuraklarida sevgi va ishonch yanada mustahkamlanadi.
Qish fasli tez o'tib, Bahor kelib tabiat uyg'onar ekan, Mushtariy va Yusuf hayajonli bir yangilik bilan to'la edilar. Mushtariy, o'zining bir haftalik homilasi borligini bilib, baxtdan to'la, Yusufning ko'zlarida hayrat va sevgi nurlarini ko'rdi.
“Bu biz uchun yangi bir sahifa,” dedi Mushtariy, uning qo'llari Yusufning yelkasida edi. Yusuf, shodlikdan quvonch ko'zlari bilan boqar edi.
Ularning quvonchli onlari orqasida, Mohi va Shohruhning to'y kuni belgilandi. O'zaro sevgi va ishonch bilan to'lgan bu muhim voqeaga tayyorgarlik ko'rishlari lozim edi. Mohi, Shohruh bilan birga, hayajon va quvonch bilan to'y marosimining har bir detallarini muhokama qilar edi. “Bu bizning hayotimizdagi eng go'zal kun bo'ladi,” dedi Mohi, Shohruh esa uni maftun qila turib, “Bizning kelajagimizni birga quramiz,” dedi.
Musiqa va kulgu, baxt va umid bilan to'lgan bu ikki juftlikning hayoti yangi sahifalarga to'la edi, bahorning har bir qiyofasi ularning orzularini ro'yobga chiqarish uchun kutmoqda edi.