ИЧИМДА АРСЛОНЛАР УХЛАРДИ ЮВОШ...  

САЛОМ

Яна шу кунимдан бўлиб умидвор,

Тонг билан ишимга ошиқар эдим.

Ўтиб кетар экан кимдир беозор –

“Салом” деди кулиб, “Ассалом…” дедим.

Ўхшатгандир балки бировга яқин,

Қайдадир кўргандир мени, эҳтимол.

Танамга югурди эрка бир ёлқин,

Асир этди маҳзун руҳимни бу ҳол.

Ким бўлмасин, унга меҳрим товланди,

Худди товлангандай тонг чоғи қуёш.

Яқин кишим бўлиб кўнглим овлади,

Ичимда арслонлар ухларди ювош…

Кўз олдимдан ўтди мунис оилам,

Ўринлидай димоғ-фироғи қурғур.

Дер эдим, шу пайтда ёнида бўлсам,

Ўзимдан ўтди деб, сўрардим узр.

Кириб бордим, мана, ишхонамга шод,

Шодон қарши олди кўпчилик шу дам.

Фақат тик қаролмай ўтди биров ёт,

Ўзимни койидим бунинг учун ҳам.

Дилим оғритганди қай бир кун биров,

Кек сақлаш номарднинг ишидир аммо,

Ўша биров менга бўлган бўлса ёв,

Ўзимни ҳақман деб қилмасман даъво,

Шуларни ўйларкан дилда ҳаяжон,

Тилимга келмоқда ширин бир калом:

Жўралар, бахтимга бўлингиз омон.

Мен ҳам бу тонг сизга йўллайман салом.

Токи бу беғубор тонгги саломим

Даврангизда бўлсин мисоли кўзгу.

Холис бир одамдай, дўстларни доим

Менинг юрагимга чорлаб турсин у.

ЕЛЛАР

Ҳей!

Ҳей, шамолларнинг набиралари,

Қўлингизни беринг, қўлингизни!

Ҳей, сиз бўронларнинг чеваралари,

Этагимдан тутинг,

Бўлинг тездан:

Манзил яқин,

Порлоқ,

Еллар, жон еллар,

Бўронлар, шамоллар кутади сизни.

Дадил кўкрак керинг,

Жон фидо йўллар,

Ҳамон ёниб қуёш кутади бизни!

Ўлим…

У энг сўнгги мададкор кўкда,

Унга лойиқ бўлиб, масъул юрайлик.

Озод эллар аро

Бўлсин деб ўктам,

Юртимиз кўксини кунга бурайлик.

Йўлда яшинлар ҳам бизга кўкракдош,

Олов қамчисидан минг пора зулмат.

Ҳақиқат қиличдек,

Қасоскор, қўлдош,

Ундан у ёқ мангу йўқ элда кулфат!

Ҳей,

Ҳей шамолларнинг кенжаси еллар,

Бўрон бўлиб сиз ҳам

Даврон суринг бир!

Ҳей, сиз – бўронларнинг эркаси еллар,

Саф-саф бўлиб,

Шаҳдам,

Олға юринг бир:

Қуёшга тоблайлик бу эл юзини,

Нурларга буркайлик йўлимизни.

Эритайлик унинг асрий музини,

Қўлингизни беринг,

Қўлингизни!..

* * *

Ошиқман.

Қаергадир ошиқаман,

Кўзларим шабнам каби ялтирайди

Ой шуъласида.

Лабларим қалтирайди.

Сенга асраб қўйган сирли сўзларим,

Туннинг унсиз ашуласида,

Ором билмайди.

Сени излайди.

Бормисан ўзи?!.

Қаерларда юрибсан?..

Балки ҳозир оғир энтикиб,

Қайгадир кўз тикиб,

Эшигинг ёнида ўйчан турибсан.

Балки…

“Эсламай…” деб ўйнаб юрибсан.

Кўнглим нотинч,

Қийнар соғинч,

Ранги-рўйим сомон, кечаси

Кўкда бир ой,

Ерда бир мен,

Ёлғизликнинг ёмон кечаси…

Йироқларда бир куй йиғлайди,

Йиғлаб – юрак-бағрим тиғлайди.

Ой бўлса,

Севинчдан осмонга сиғмайди.

Мен бўлсам…

Оҳ, чалишни билсайдинг сен ҳам

Ул дардли куйни.

Билсам эди чалишни мен ҳам

У алам – куйни…

Кутаман…

Кута-кута силлам қуриган.

Нимадир ютаман,

Лабларимнинг нами қуриган.

Кўзларим

Шабнам каби ялтирайди

Ой шуъласида.

Лабларим қалтирайди.

Сенга айтмоқ бўлган сирли сўзларим

Туннинг унсиз ашуласида

Ором билмайди,

Сени излайди…

Чўлпон ЭРГАШ