САЁҲАТ ҚИЛАМАН ҚОРАЧИҒИНГГА  

ВАТАН РАШКИ

Менинг юртим жаннатмонанд гўзал гўша,

Рашк қиламан уни Отеллога ўхшаб.

Кийиклари туёғидан мушк сочади,

Кипригининг соясини ерга тўшаб.

Мўмин элда азиз Сайроб балиқлари,

Қойил қилган Черчилни қилқуйруқлари.

Каъбадаям кўнгил қўмсар: Уйга борсам,

Кутар мени шарбат оққан ариқлари.

Қизғонаман мен бу элни даъюслардан,

Ўз аҳлини рашк қилмаган беюзлардан.

Ҳайдарқул*дай ҳожисини ўзи тугул,

Ковушини тортолмаган поездлардан.

Мен Ватанни рашк қиламан: ўздан кетган

Нокаслардан – валийларни сургун этган,

Қизғонаман уни мен оқпадарлардан –

Улуғбекдек зотларнинг бошига етган.

Қон дилини кўтаролмай қомати дол,

Анорлари – ҳассасига суянган чол.

Ҳар игнадай нур остида юлдуз ниҳон,

Она ерга ёниб сажда қилар ҳилол.

Рашк қиламан бу юртни элбузарлардан,

Қизғонаман ҳар қандай ёт назарлардан.

Дариғ тутгай Худо ҳам ўз жаннатини

Онасини туртган худобезорлардан.

* * *

Атиргуллар иси тонг чоғи

Шамолларни эсдан оғдирди.

Кўнглимнинг кўз тегмаган доғи,

Гулим, сенсиз ёмон оғриди.

Мен – бўйингга ғарқ бўлган насим...

Қора тортиб киприкларингни

Қораланган ҳар бир нафасим,

Оҳ, ўзини оқлайди энди.

Эшигингдан изсиз гум бўлиб,

Тушларингга киргани келдим.

Бу дунёга бир Мажнун бўлиб,

Кўзларингни кўргани келдим.

ШИФОБАХШ ШАРШАРА

Дединг: “Денгиз – дардингга даво”,

Жоним, сенсиз шифо не даркор?

Сенинг Қора денгиздан аъло

Сочинг менга Шаршарамозор**.

Нетай, сенсиз – ўз тупроғисиз

Тузалмайди, ўлса ҳам одам.

Элу юртсиз, ишқ титроғисиз

Ўлим афзал бундай шифодан...

Юрагингни ёрди қарашим,

Қўрқинчлидир сен ютган алам.

Қўрққанидан кўзинг қорасин

Чайиб ичди киприкларинг ҳам.

Дединг: “Сенга қўлларим тугул,

Тегизмайман соясини ҳам.

Синиқ кўнглинг тузалар буткул,

Кўзларимнинг мумёси малҳам”.

Юрак санчиб олар зарб билан,

Игнаси гул тикар болишга.

Кўзларингга боқиб дард билан,

Уринаман яшаб қолишга.

Сочларингга гўё ўзин бахш

Қилмиш жаннат иси... Ютиндим.

Энди елкангдаги шифобахш

Шаршарадан ҳамма умидим.

ШИКАСТА ШИВИР

Эй, собиқ баҳорим, ҳажри – насибам,

Менинг эсу дардим, ғамим бўлган куз.

Ҳаёт уммонининг қоқ ўртасида

Эриб бораётир қалбимдаги муз.

Шикастланган олтин қўлли қайиққа

Тутаётир тубсиз уммон елкасин.

Қараб ўтирибман билмам қаёққа,

Одамзотнинг нима бўлар эртаси?

Қалтирар япроқлар лаби гезариб,

Ивийди кўзимнинг зангори ойи.

Фақат мени кўр, эй ғамнинг кўзлари,

Сарғиш яшил олам бирам ғаройиб.

Умримнинг шаробдай қўнғир чоғлари –

Номозшом оғзида эрийди азон…

Аёзлар бўғзидан олган боғларнинг

Қўйнидан қўнжига тўкилди хазон.

* * *

Кечам кечди,

эртам

эртакдир.

Ҳеч бугундан

чиқмади бошим.

Майли,

оғир ботсанг ҳам,

фақат...

Оғирроқ бўл,

шошма,

қуёшим.

ҚОРА ЧЎҒ

Бахтдан бошим айланиб,

ҳали

унутаман ҳатто ўз исмим,

тан беради сенга,

асалим,

ўзини бахш этган гул иси.

Исинаман

ишқинг фош қилиб,

шабнам қўнган қора чўғингга,

ҳеч бўлмаса,

қайта ёш бўлиб

саёҳат қиламан қорачиғингга.

ЭРКАЛАШ

Ширин-ширин

сўйлаб

тошдай бағрим ўяр,

тилгинангдан

болинг

тушиб қолсин сени,

гулдай ҳаётимга

гўзал

нуқта қўяр,

лабингдаги

холинг

тушиб қолсин сени.

* Ҳайдарқул ҳожи Нақшбанд бобомизнинг куёвлари Алоуддин Аттор ҳазратларининг халифаси бўлганлар. Денов туман Архиви ҳужжатларида айтилишича, Сибирга сургун қилинганлар орасидан то у кишини тушурмагунларича поезд жойидан бир қадам ҳам жилмаган экан.

** Шаршарамозор – Сангардак шаршараси.

Шуҳрат АЗИЗОВ