ДУНЁГА КЕЛДИНГИЗ, ЯШАНГ БАХТИЁР
Соғинчнинг қаламин тутар қўлимга.
Кўнглимнинг сарвари айттириб баёт,
Маъволар чечагин тўкар йўлимга.
Кўзимдан тошмасин сирим ногаҳон,
Юрак қатларини тафтиш қиламан.
Мен покиза, маъсум, нафис ва пинҳон,
Бир ҳазин куйларни истар келинчак,
Кўзлари йўлингда, ўзингга интиқ.
Бағрида тебранар гўзал беланчак,
Иймон шартларида туролсин содиқ.
Жамолинг қатраси синар тўзимни,
Туйғулар тараннум нигоҳларида.
Ишқ оғушида бедор тутиб ўзимни,
Яшаб кўргим келар хобгоҳларида.
Даргоҳингдан мақом бахш эт менга,
Ишқ ичра ишқингда нурга йўғрилдим.
Ҳарир пардаларда ақлим тортади.
Ўзини поклаш ила руҳимда шукуҳ,
Мусаффо нафаслар бағрим бутлайди.
Сайёралар кезган самовий бир руҳ,
Муждалар келмоқда, дея қутлайди!
Олов, ёнишингни яхши кўргайман,
Хаёлан Зардуштдан сиринг сўрайман,
Дардим куйдиргувчи ўтинг бор сенинг,
Саркаш хаёлимни чўғга кўмгайман.
Эътибор этмасак, сен тилсиз ёвсан,
Кимки авайласа, роҳати жонсан.
Истайман ёлқининг ғафлатни қувса,
Муҳаббат дилларда сендайин ёнсин!
Олов давраларнинг суҳбати жоним,
Суюкли дийдорлар чорлар ҳар оним,
Жўшқин муҳаббатдан ҳаётим кўркам,
Қалбим гулхан ёнар еру осмоним!
Ўтмиш самосининг олис қаъридан
Титраган бармоққа жон ина бошлар,
Лазги лаззати-ла кўзлар ёришар,
Туйғулар жўш урар, ҳаётга ташна.
Жонга муҳаббатнинг нури қоришар,
Юрак самоларга боғланар, яшнар!
Тўлқиндай силкиниб сеҳрлаб қўяр,
“Ҳаззатиб гетасиз” ташвишлар унут,