ИЗИНГНИ ИЗЛАДИМ ОЙ – ЧИРОҚ ЁҚИБ  

ИҚРОР

Сенсизликда ношуд, афтода, хорман,

Кўзимдан нур кетди,

белимдан қувват.

Ҳилвироқ вужудга бўларми дармон

Сурхон офтобида пишган муҳаббат?

Қарши чўлларидан келдим улоқиб,

Тентидим Жарқўрғон кўчаларида.

Изингни изладим Ой – чироқ ёқиб,

Қуёшни бой берган кечаларида.

Аслимга қайтаман сенга эришсам,

Некбинлик – кўнглимнинг азал улфати.

Афсус, ҳижронларга тобора эшсан,

Руҳингни маҳв этган рашкнинг кулфати.

Куяман – фаришта бўлолмадим мен,

Маломат тошидан дунё қариган.

Тановул қилдиму ўлолмадим мен,

Заққум дарахтининг меваларидан.

Бир ўзим биламан, Яратган гувоҳ,

Нимада қувончим, нимада ғамим.

Ирмоқлар сувидан ҳўлланмас тамоқ,

Ташна дил чашмаси ўзинг, замзамим.

Келмишим умиддир, кечмишим – завол,

Умрим бисотида орзуманд ўй бор.

Саҳарга топиниб турибман ҳалол,

Тийра хотиралар тизгинин қўйвор!..

* * *

Сирли мактуб каби йилларни йўллар

Ва бўшаб боради чархнинг садоғи.

Тусланиб лаҳзалар ўзича аврар:

Беш кунлик дунёнинг йўқ деб адоғи.

Ялт этиб ўтади шодумон кунлар,

Қайғули онларнинг қадами оғир.

Эзгулик ҳамиша яшашга ундар,

Қабоҳатдан юрак симиллаб оғрир.

Мўмин солим турар – исён қилмайди,

Қанча чулғамасин ранж-алам доми.

Эрта не кутмоқда, ахир, билмайди,

Машрабнинг дорими ё Жамшид жоми?!

Шундан бу дунёнинг эртаси азиз,

Кўзларга тўтиё тоғу дашти ҳам.

Яхшиям, бандаси билмайди ҳаргиз –

Эрта не кутмоқда?.. Билмас яхшиям!

* * *

Дили қани Бедилнинг?..

Азиз САИД

Дилим, вужудимнинг жавҳари дилим,

Зувалам қорилган пайтда бормидинг?

Сени таниб билдим, о, ҳаёт сўлим,

Руҳимни ияртган куйга ёрмидинг?

Дилим, жаннатга хол бўлгулик дилим,

Беҳиштни заминдан излади Ҳаво,

Ишқнинг манзилига туташиб йўлим,

Мен-да қувғиндиман, мен – Одам Ато.

Дилим, озурдаю ишқталаб дилим,

Заминга эл бўлган асл самовий.

Таърифингдан тилим-тилимдир тилим,

Ривоят тўқийди юз мингта ровий.

Дилим, азал-абад чироғи дилим,

Партавинг бомдодлар нуридан нурли.

Фанода ишқ йўли беқиёс илм,

Ошиқман, умримнинг жузъи сурурли!..

АДОЛАТ

Алмисоқдан бери ўтди не замон,

Одам болалари адолат дейди.

Мукаррам бўлибдир қай замон инсон,

Айтинг ва кўрсатинг далолат дейди.

Билганим, минг шукр, охир пайғамбар

Дастур деб келтирган муқаддас китоб –

Итоат айласанг, на дард, на ғам бор,

Йўлдан адашманг деб янграган хитоб.

Аламки, рост-ёлғон қилгай овора,

Иблис хуружидан чарчаган олам.

Булутдек ёприлиб нафси аммора,

Ҳайҳот, бандаликдан тонади одам.

Алҳазар, ўзини худодек сезиб,

Ҳақсиз ҳукм сурса мустабид хонлар,

Замин қабоҳатдан кетганда безиб,

Дунёга келади соҳибқиронлар.

Изланиб юради инсон тобакай,

Боқмасми, Яздийнинг буюк хатига,

Бир табоқ олтинни тутиб болакай

Кезолган Темурнинг салтанатида.

Чироқ кўтарганни олқишлар жаҳон,

Мазлумлар умидвор, золимлар пурғам.

Эзгулик кўшкида тургай бегумон,

Ҳазрат Амир Темур адолати ҳам.

ИСТАНБУЛ

Истанбулни кездим кундузи,

Ҳайрат туйдим, кўрдим бир виқор.

Каҳкашонми, дедим ер юзи –

Кечалари сайр этиб такрор.

Кўчаларда ўтмиш суврати,

Кўчаларда келажак нуқси.

Аламларим шундан қувради,

Армонларим тарқади бурқсиб.

Ўйларининг тарҳлари тоза

Турклигидан масрур усмоний

Қардошларга бўлгай андоза –

Тарк этармиз кибр осмонин.

Чириб битгай ғаним қадаган

Адоватнинг мараз уруғи.

Ёд олинар яна қайтадан

Буюк Билга Ҳоқон йўруғи.

Оға-ини юрагида ўт,

Кўзларида, зимдан сезилар,

Буюк Турон орзуси ёхуд

Туркистон қайғуси сизилар.

Нима бизга, уйғонсак чиндан,

Эркимизга қўйилмас тақиқ.

Қолиб кетмас қиличлар қинда,

Ғаддор ёвлар бўлолмас рақиб.

Ботиндаги минг йиллик довуш,

Аҳдга айлан, янгра баралла.

Бирлик деган каломга қовуш,

Довруғинг дунёга таралар.

Истанбул, ҳамиша обод бўл,

Оташ туйғуларнинг қозони.

Бунда мудрамоққа бермас йўл,

Найзадор масжидлар азони!

* * *

Рутубат уфурар, ҳаво булутли,

Қунишиб қуёшдан сўрайман сочқи.

Изғирин кунлари на эпли, шудли,

Туннинг-да сочлари тўзғин ва сочиқ...

Не замон, юлдузлар бермайди нишон –

Сокин кенгликлардан қувилган ноҳақ,

Мўйсафид бобога ўхшайди осмон

Ўжар жужуқларнинг йўлига илҳақ.

Ранго-ранг тус қайда? Еру кўк оппоқ,

Аёз бўғотларда кўрсатар тишин.

Сепалаб ўтгувчи булутлар мутлоқ

Ювиб удда қилмас қорнинг қилмишин.

Яшил изларига зор этиб такрор,

Мунча музлатмаса баҳор – ёсуман.

Қунишиб мақсадга етмайди жондор,

Мен-да ғижирлатиб қадам босаман!..

ЯНГИ ЙИЛ ОҚШОМИДА

Ташқарида ажиб бир ҳолат. Дилда

Қор соғинчи каби бир мубҳам туйғу.

Ҳайқирдим, қўл чўзиб гўёки қилга:

– Эски йил қаърига чўкяпман, ёҳу!..

Танамни қутқарар дўсту ёронлар,

Бироқ руҳим қайда, ҳеч ким билмайди.

(Ҳар қандай илтифот ғашим қўзғатар,

Қадрдон ҳислардан кечгим келмайди.)

Шодон давраларда табриклар янграр,

Янги тилакларга айланмас тилим.

Оҳ, маҳзун ҳолимни бунда ким англар?..

Кўзимда шашқатор кўнглимнинг сели.

Ўтмишга алвидо десам батамом,

Балки эрта бир кун афсус қилмасман.

Лекин муҳаббатим – ул эски армон,

Ул гўзал қайғумни топа билмасман...

Сирожиддин РАУФ