Азамат ХУДОЙБЕРГАНTАRVUZNING HАSRАTI
Yantoqning panasida,
Palakdan suv simirib.
Yotar edim kundan-kunga
Semirgandan semirib.
Lekin oqshom kimdir atay,
Erta kalla sahardan.
Meni olib ketish uchun
Kelgan ekan shahardan.
Mashinaga ortguncha to
Bo‘ldim qancha qo‘lma-qo‘l.
Shaharchaga yetguncha ham
Yomon uzoq ekan yo‘l.
Haridor ko‘p, mening esa
Nuqul tegar g‘ashimga.
Hammalari aylanib keb
Chertoverar boshimga.
Bo‘lmasaku ularda ham
Qarilar bor, yoshlar bor.
Chertay desa, ana, qancha
Mendan silliq boshlar bor.
Hozirgina sotildim,
Аrzongina, Qo‘yliqdan.
Ehtiyot bo‘b ko‘tar, uka,
Tushirvorma qo‘ltiqdan.
SHERIK
Аlbinaxon – olti oylik,
Quyib qo‘ygan onasiday.
Kuni kecha chiqdi tishi
Guruchning donasiday.
Bundan faqat Temur xafa
Bildirmadi hatto tabrik.
Chunki paydo bo‘lgandi-da
Shakalatga jajji sherik.
KАKTUS – KO‘KTUS
Garchi o‘zim ko‘k tusdaman,
Tikan bosgan jismimni.
Lekin nega chet elchalab
Аtaysizlar ismimni?
Endi kimdir Kaktus desa
Tikonlarim qadayman.
Men o‘zimni bilsangizlar,
Kirpigul deb atayman!
GILАMCHА
Endi orzu qilganday,
Shamol kabi shoshmayman.
Daryolarni, tog‘larni
Bir nafasda oshmayman.
Keyinroqqa qoldirdim,
Yulduzlarni quchishni.
Chunki mening gilamcham
Bilmas ekan uchushni.
Азамат ХУДОЙБЕРГАН
