Ўша мудҳиш кунни икки карра кўзимдаги қон билан эслайман
ПСИХОЛОГ ҚАБУЛИДАН ЛАВҲА
“...Ўша мудҳиш кунни икки карра кўзимдаги қон билан эслайман... Отам ўтиб қолган кун эди. Тўсатдан, ҳеч бир касалсиз, соппа-соғ юрган инсон ўлиб бердилар. Биз қаҳратон қишнинг чилласида тунги соат 11да бу воқеани эшитиб бўларимиз бўлди. Менинг турмуш ўртоғим онамникига олиб бордилар. Ўша куни ўғлим чет элга учиб кетиши керак эди. Мен ўғлимни кузатишни турмуш ўртоғимнинг зиммасига юкладим-да, ўзим отамнинг кўмиш маросимига тайёрланиш билан банд бўлдим. Кундузи соат 12ларга уйдан олиб чиқиб кетишларини айтишди. Отамнинг паспорти мендалиги ўзимнинг ҳам ҳаёлимдан чиқиб кетибди. Турмуш ўртоғимга отамнинг паспортини менга олиб келиб беринг деб айтай десам, ўзим ҳам қаерга қўйганлигимни билмайман. Шунинг учун “Ўлим ҳақида справка олиш” учун укам билан йўлга чиқдик ва уйимга кириб ўтишимиз керак бўлди. Калитни солиб уйимни очдим. Уйимдан аллақандай овоз келарди... Не кўз билан кўрайки, турмуш ўртоғим... Буёғини тушунгандирсиз... Мен 12 соат ичида иккинчи марта қотиб қолдим... Кўз ўнгимда бу аёл кийинди ва чиқиб кетди... Мен энди уйни ағдар-тўнтар қилишни бошладим... Энг асосийси нимани қидираётганимни ўзим ҳам билмасдим...
Шундан буён мен ўликман... Нафас олаётган ўлик инсон менман... Ажрашай десам, қизимга совчи келиб турибди. Ажрашмай десам, бу эркак билан бир уйда нафас олиш нақадар оғирлигини ўзингиз тушуниб турибсиз. Алам устида унга кўрсатиб бошқа инсон билан севишаман дейман. Лекин, ўша севгиям йўқ. Чунки менда эркак зотига нисбатан нафрат, уларни одам эмаслига ўзимни ишонтириб яшаш пайд бўлган.
Сизнинг олдингизга келишимдан мақсадим бор. Бу воқеаларни ҳотирамдан ўчириб беринг, кечиришни ўргатинг, яна яхши яшай ҳам демайман. Ўша воқеадан кейин гинекологияга тушиб қолдим. Катта миқдорда қон кетди аёллик органларимдан. Ёши улғайиб қолган гинеколог аёл сизда қандайдир эркакларга нисбатан ўч олиш, нафрат бор шунинг учун бўлаяпти бу ҳолат деб қолдилар. Психосоматик касалликлар сирасига кирган касалликлар ичида ички нафрат баъзан шундай ҳолатга ҳам олиб келишини айтиб қолдилар. Соғлиғимни тиклаш учун қандай яшашим керак. Нафратни, аламни, ўч олишни ичимда сақлаб яшаш касаллик эканлигини тушундим. Бўлари бўлди. Ҳаётимнинг, никоҳимнинг ҳотимаси битта вазият билан ўлчанмайди-ю, мен бир синов қурбони бўлиб синишим керак эмас!” деган фикрга келдим. Сиз менга ёрдам беринг...