Benjamin Franklin. Hushtak (hikoya)
| Кирилл ёзувидаги матн пастроқда
Aziz do‘stim, chorshanba va shanba kuni yo‘llagan bir juft maktubingizni oldim. Bugun yana chorshanba. Avvalgisiga javob yozmaganim uchun maktub olishdan mahrum bo‘ldim. Biroq, garchi yalqov bo‘lsam-da va maktub bitishni xush ko‘rmasam-da, agar o‘zim javob yozmasam, boshqa hech qachon Sizning dilkash bitigingizni o‘qiy olmasligim yuzasidan cheksiz xavotir qo‘limga qalam tutishga majbur etdi. Shu bois janob B. ertaga Sizni yo‘qlab borish niyatida ekani to‘g‘risida iltifot ila ma’lum qilganida ham bu chorshanbani avvalgilari kabi Sizning dilkash davrangizda emas, Siz haqingizda o‘y surib o‘tkazishga: Sizga maktub bitish, nomalaringizni qayta-qayta o‘qib chiqishga ahd qildim.
Sizning jannat va u yerdagi hayot to‘g‘risidagi ta’rifingiz meni maftun etdi. Jannatga bu olamdan imkon qadar hamma yaxshi narsalarni olib o‘tishimiz kerakligi to‘g‘risidagi xulosangizni bag‘oyat ma’qullayman.
Fikrimcha, agar hushtaklar uchun haddan ortiq haq to‘lamaganimizda edi, hozirgidan ko‘ra ko‘proq narsalarga ega bo‘lishimiz, yovuzlikdan kamroq azob chekishimiz mumkin edi. Chunki biz duch keladigan baxtsiz odamlar, menimcha, ana shu ehtiyotsizlik tufayli saodatni boy berganlar.
Nimani nazarda tutayapti, deb so‘rarsiz? Siz hikoyalarni yoqtirasiz. Shu bois o‘zim to‘g‘rimdagi bir hikoyani so‘zlab bermoqchiman. Va buning uchun meni ma’zur tutgaysiz.
Yoshim yettida edi. Bayramlarning birida o‘rtoqlarim menga bir hovuch chaqa sovg‘a qilishdi. Men o‘sha zahoti o‘yinchoqlar do‘koniga ravona bo‘ldim. Yo‘lda ketayotganimda bir bolaning qo‘lidagi hushtakning sadosi hushimni o‘g‘irladi va do‘konga kirib bor pulimga hushtak sotib oldim. Keyin uyga qaytdim-da, sevinchim ichimga sig‘may quloqni qomatga keltirib hushtak chala boshladim.
Bundan uydagilarning achchig‘i chiqsa-da, men juda sarmast edim. Akalarim, opalarim, amakivachchalarim hushtakning bahosini surishtirib bilgach, uni o‘z narxidan to‘rt baravar qimmatga sotib olganimni, qolgan pulga qanday yaxshi narsalar sotib olishim mumkinligini aytib, ustimdan rosa kulishdi. Xo‘rligim kelib yig‘lab yubordim. Hushtak tufayli chekkan bu iztirobim, u keltirgan quvonch va lazzatdan ziyodroq edi.
Xotiramga muhrlanib qolgan bu voqea keyinchalik menga asqatdi. Biror keraksiz buyumni sotib olish vasvasasiga uchraganimda, o‘zimga: “Hushtak uchun haddan ortiq haq to‘lama”, — deyman-u, pulimni tejab qolaman.
Voyaga yetib katta hayot yo‘liga qadam qo‘yganimdan keyin odamlarning xatti-harakatlarini kuzata boshladim. Shunda hushtagi juda qimmatga tushayotgan ko‘plab odamlarni uchratdim.
Qirol saroyidagi qabulda ishtirok etish sharafiga noil bo‘lish yo‘lida o‘zining qimmatli vaqtini, farog‘atini, erkini, marhamatini va ehtimol, yor-do‘stlarini qurbon qilayotgan o‘ta izzattalab odamni ko‘rganimda o‘z-o‘zimga: “Bu kishining hushtagi juda qimmatga tushdi-da”, — deb qo‘yardim.
Shon-shuhratga haddan ziyod mukkasidan ketgan, doimiy ravishda siyosiy yugur-yugurlar bilan ovora bo‘lgan va e’tiborsizligi oqibatida kasb-korini o‘lda-jo‘lda qoldirgan kimsani ko‘rganimda esa: “Chindan ham uning hushtagi juda qimmatga tushdi”, — deb qo‘yar edim.
Har qanday huzur-halovatdan, o‘zgalarga yaxshilik qilishdan, hamsoya hurmat-izzati, e’tiboridan va chin do‘stlik quvonchlaridan voz kechib, pul to‘plashni ixtiyor qilgan, o‘taketgan xasis odamni ko‘rganimda: “Ey, baxtiqaro! Sening hushtaging naqadar qimmatga tushdi-ya”, — derdim.
Hissiy lazzat, kayfu safo yo‘lida aqlini qurbon qilgan va salomatligiga putur yetkazgan shahvatparastni uchratganimda, derdim: “Sen adashyapsan, nazdingda lazzatdek tuyulayotgan narsa aslida bir darddir. Hushtaging juda qimmatga tushayapti!”
O‘ziga oro berib, go‘zal liboslarga, chiroyli uylaru jihozlarga, foytunlarga mehr qo‘ygan, ammo ularga erishish uchun qo‘li kaltalik qilishi oqibatida qarzga botgan va umrini turmada nihoyalaganlarni ko‘rganimda: “U hushtak uchun katta, juda katta to‘lov to‘ladi”, — derdim.
Xullasi kalom, men inson boshiga yog‘ilguvchi kulfatlarning ko‘p qismi odamlar narsalarning qimmatini to‘g‘ri baholay olmasliklaridan kelib chiqadi va ularning hushtagi juda qimmatga tushadi deb hisoblayman.
Ammo har holda bunday baxtiqaroliklarga shafqatli bo‘lishimiz lozim. Holbuki, bunday o‘ylab qarasam, g‘ururlanishga arzigulik aql-farosatim borligiga qaramay, men uchun ham qirol Jonning olmalari kabi yo‘ldan ozdiruvchi narsalar bor. Xayriyatki, ularni sotib olib bo‘lmaydi. Bordi-yu, ular kimoshdi savdosiga qo‘yilganda men bir lahzada bor-yo‘g‘imdan ayrilishim va yana bir marta hushtak uchun haddan ziyod to‘lab yuborganimni payqamay qolishim mumkin bo‘lur edi.
Ko‘rishguncha xayr, mening aziz do‘stim.
Kamoli ehtirom ila sodiq qulingizdan deb bilursiz.
“Hurriyat” gazetasidan olindi (2009).
Бенжамин Франклин. Ҳуштак (ҳикоя)
Азиз дўстим, чоршанба ва шанба куни йўллаган бир жуфт мактубингизни олдим. Бугун яна чоршанба. Аввалгисига жавоб ёзмаганим учун мактуб олишдан маҳрум бўлдим. Бироқ, гарчи ялқов бўлсам-да ва мактуб битишни хуш кўрмасам-да, агар ўзим жавоб ёзмасам, бошқа ҳеч қачон Сизнинг дилкаш битигингизни ўқий олмаслигим юзасидан чексиз хавотир қўлимга қалам тутишга мажбур этди. Шу боис жаноб Б. эртага Сизни йўқлаб бориш ниятида экани тўғрисида илтифот ила маълум қилганида ҳам бу чоршанбани аввалгилари каби Сизнинг дилкаш даврангизда эмас, Сиз ҳақингизда ўй суриб ўтказишга: Сизга мактуб битиш, номаларингизни қайта-қайта ўқиб чиқишга аҳд қилдим.
Сизнинг жаннат ва у ердаги ҳаёт тўғрисидаги таърифингиз мени мафтун этди. Жаннатга бу оламдан имкон қадар ҳамма яхши нарсаларни олиб ўтишимиз кераклиги тўғрисидаги хулосангизни бағоят маъқуллайман.
Фикримча, агар ҳуштаклар учун ҳаддан ортиқ ҳақ тўламаганимизда эди, ҳозиргидан кўра кўпроқ нарсаларга эга бўлишимиз, ёвузликдан камроқ азоб чекишимиз мумкин эди. Чунки биз дуч келадиган бахтсиз одамлар, менимча, ана шу эҳтиётсизлик туфайли саодатни бой берганлар.
Нимани назарда тутаяпти, деб сўрарсиз? Сиз ҳикояларни ёқтирасиз. Шу боис ўзим тўғримдаги бир ҳикояни сўзлаб бермоқчиман. Ва бунинг учун мени маъзур тутгайсиз.
Ёшим еттида эди. Байрамларнинг бирида ўртоқларим менга бир ҳовуч чақа совға қилишди. Мен ўша заҳоти ўйинчоқлар дўконига равона бўлдим. Йўлда кетаётганимда бир боланинг қўлидаги ҳуштакнинг садоси ҳушимни ўғирлади ва дўконга кириб бор пулимга ҳуштак сотиб олдим. Кейин уйга қайтдим-да, севинчим ичимга сиғмай қулоқни қоматга келтириб ҳуштак чала бошладим.
Бундан уйдагиларнинг аччиғи чиқса-да, мен жуда сармаст эдим. Акаларим, опаларим, амакиваччаларим ҳуштакнинг баҳосини суриштириб билгач, уни ўз нархидан тўрт баравар қимматга сотиб олганимни, қолган пулга қандай яхши нарсалар сотиб олишим мумкинлигини айтиб, устимдан роса кулишди. Хўрлигим келиб йиғлаб юбордим. Ҳуштак туфайли чеккан бу изтиробим, у келтирган қувонч ва лаззатдан зиёдроқ эди.
Хотирамга муҳрланиб қолган бу воқеа кейинчалик менга асқатди. Бирор кераксиз буюмни сотиб олиш васвасасига учраганимда, ўзимга: “Ҳуштак учун ҳаддан ортиқ ҳақ тўлама”, — дейман-у, пулимни тежаб қоламан.
Вояга етиб катта ҳаёт йўлига қадам қўйганимдан кейин одамларнинг хатти-ҳаракатларини кузата бошладим. Шунда ҳуштаги жуда қимматга тушаётган кўплаб одамларни учратдим.
Қирол саройидаги қабулда иштирок этиш шарафига ноил бўлиш йўлида ўзининг қимматли вақтини, фароғатини, эркини, марҳаматини ва эҳтимол, ёр-дўстларини қурбон қилаётган ўта иззатталаб одамни кўрганимда ўз-ўзимга: “Бу кишининг ҳуштаги жуда қимматга тушди-да”, — деб қўярдим.
Шон-шуҳратга ҳаддан зиёд муккасидан кетган, доимий равишда сиёсий югур-югурлар билан овора бўлган ва эътиборсизлиги оқибатида касб-корини ўлда-жўлда қолдирган кимсани кўрганимда эса: “Чиндан ҳам унинг ҳуштаги жуда қимматга тушди”, — деб қўяр эдим.
Ҳар қандай ҳузур-ҳаловатдан, ўзгаларга яхшилик қилишдан, ҳамсоя ҳурмат-иззати, эътиборидан ва чин дўстлик қувончларидан воз кечиб, пул тўплашни ихтиёр қилган, ўтакетган хасис одамни кўрганимда: “Эй, бахтиқаро! Сенинг ҳуштагинг нақадар қимматга тушди-я”, — дердим.
Ҳиссий лаззат, кайфу сафо йўлида ақлини қурбон қилган ва саломатлигига путур етказган шаҳватпарастни учратганимда, дердим: “Сен адашяпсан, наздингда лаззатдек туюлаётган нарса аслида бир дарддир. Ҳуштагинг жуда қимматга тушаяпти!”
Ўзига оро бериб, гўзал либосларга, чиройли уйлару жиҳозларга, фойтунларга меҳр қўйган, аммо уларга эришиш учун қўли калталик қилиши оқибатида қарзга ботган ва умрини турмада ниҳоялаганларни кўрганимда: “У ҳуштак учун катта, жуда катта тўлов тўлади”, — дердим.
Хулласи калом, мен инсон бошига ёғилгувчи кулфатларнинг кўп қисми одамлар нарсаларнинг қимматини тўғри баҳолай олмасликларидан келиб чиқади ва уларнинг ҳуштаги жуда қимматга тушади деб ҳисоблайман.
Аммо ҳар ҳолда бундай бахтиқароликларга шафқатли бўлишимиз лозим. Ҳолбуки, бундай ўйлаб қарасам, ғурурланишга арзигулик ақл-фаросатим борлигига қарамай, мен учун ҳам қирол Жоннинг олмалари каби йўлдан оздирувчи нарсалар бор. Хайриятки, уларни сотиб олиб бўлмайди. Борди-ю, улар кимошди савдосига қўйилганда мен бир лаҳзада бор-йўғимдан айрилишим ва яна бир марта ҳуштак учун ҳаддан зиёд тўлаб юборганимни пайқамай қолишим мумкин бўлур эди.
Кўришгунча хайр, менинг азиз дўстим.