Yomg‘irli kunning shomida qishloq o‘rtasiga bir yuk mashinasi kelib to‘xtadi. Undan haydovchi tushdi. Izidan askarlarimiz tushdi, qolganlarni ham tushurdilar. Ular bu qishloq bag‘ridan poyezd yo‘li o‘tkazish ilinjida tashrif buyurishgandi. Necha kunlardan buyon qishloqqa nemis plenlarini keltirib ishlatishi haqida xabar tarqalgandi va shundan beri odamlarning tushiga ajoyib narsalar kirardi. Biroq yuk mashinasidan tushirilgan nemis plenlarini ko‘rganda Mikayl og‘zini to‘ldirib tufladi: — Eh, ablahlar, odammi shularam… — dedi. — Shularam o‘zini normalniy odam hisoblab yuribdida… Bu nemis plenlarini albatta ajoyib inson deyish mumkindir, lekin “normalniy” emas, ularning jinoyati ham shunda aslida. Birozdan so‘ng Mikaylning ko‘zi...
| Кирилл ёзувидаги матн пастроқда
| Кирилл ёзувидаги матн пастроқда
| Кирилл ёзувидаги матн пастроқда
| Кирилл ёзувидаги матн пастроқда
| Кирилл ёзувидаги матн пастроқда
| Кирилл ёзувидаги матн пастроқда
To‘y tarqab o‘yin-kulgiga to‘lgan hovli suv sepganday jimjit bo‘lib qoldi. Yig‘ishtirish uchun qolgan qarindosh — urug‘, ko‘ngil yaqinlar ham charchashib, har yer-har yerda uxlab yotishar, hovli sahni hali yig‘ishtirib olishga ulgurilmagan idish-oyoq, stol-stullarga to‘la edi.
| Кирилл ёзувидаги матн пастроқда
| Кирилл ёзувидаги матн пастроқда