Tastubeklik Amangeldi otani bilmaydigan odam yo‘q. Yoshi yetmishdan oshgan bu qariyani butun ovul taniydi. O‘zi qotmadan kelgan, chuvakkina chol, lekin tinim bilmaydi. Cho‘qqaygan soqoli, yakkam dukkam mo‘ylovi bor, butun yuzini tirish qoplagan bu chol sahiyligi bilan ham nom qozongan. Orolga kelgan borki, uning mehmoni. Shungamikan, otani butun Orol bo‘yi, hatto Toshkan taniydi. Amangeldi otaning bobosi ham, bobosining bobosi ham baliqchi o‘tgan. Baliqchilar avlodidan, baliqchilar qishlog‘ida yashardi. Qishloq Orolning shimoliy sohilida joylashgan, gavjum, sershovqin bir maskan edi. U paytlar ota yosh edi, kuchga to‘la edi. Otasidan qolgan kasb-baliqchilik bilan shug‘ullanar, shu kasbga mehr qo‘ygandi. Tong otmay dengizga chiqib...
Inson bilan tiriqdir inson,Muhabbatdan hayotning boshi.Odamzodga baxsh etadi jon,Odamlarning mehr quyoshi.Erkin Vohidov
Dudu qo‘lida maktub bilan shoshilgancha muallimining uyiga bordi. – Shuni o‘qib ko‘ring, oling, – dedi hovliqib, – Sayid jo‘natibdi! Qishloqda bekorchilikdan zerikkan muallim Duduning iyagi ostidan to‘g‘ri ochiq ko‘ksiga ko‘z tashladi. Ayolning oppoq badaniga kiyimi yengilgina soya solgan tasvir muallimni bir-ikki marta yutoqtirdi. Keyin qo‘lini uzatib: – Mayli, ber-chi, – dedi.
Erta bahor edi. Hordiq kuni edi. Kech turdim. Hovliga tushsam, havoning avzoyi buzuq. Yuvunib chiqib qarasam, tunuka tom peshidagi tarnov bir tomonga qiyshayib yotibdi. Qishda yoqqan qor zalvoridan qiyshayib qolgan shekilli… Qatiqroq shamol bo’lsa, tushib ketadigan… Yo’lakda yotgan narvonni ko’tarib kelib tomga tiraguncha tinkam quridi, zax tortib, zildek bo’p ketibdi. Narvon zinasiga oyoq qo’yishim bilan ayvondan onam tushib keldi. - Nima qilmoqchisan?- dedi ko’zimga termulib. - Hozir,- dedim beparvo qo’l siltab.- Tarnov qiyshayib qopti. - Shoshma, bolam, avval choyingni ichib ol... - Hozir tushaman. Shunday dedim-u narvonga tirmashdim. Tomga chiqishim bilan pastdan onamning xavotirli xitobi eshitildi: - Ehtiyot bo’l, tom labiga borma...
Har safar kuz yaqinlashganda tabiatdagi juda ko‘p hodisalar bizlar istaganchalik yaratilmaganligi to‘g‘risidagi gap-so‘zlar boshlanardi. Qish bizda uzoq davom etadi. Yoz qishdan ancha qisqa, kuz esa lip etib, xuddi derazang yonidan tillo qush uchib o‘tganday o‘tib ketadi.