Саид Аҳмад. Қоплон (ҳажвия)
Янги ҳовли Тиллаевга ёқди. Юкларни машинадан тушираётганда Қурбонбой бир гап айтиб қолди: — Сизга энди битта ит лозим, ўртоқ Тиллаев. Ит уйнинг савлати. Албатта ит боқинг. Ўзим ғалатисини топиб бераман. Тиллаевнинг итга унчалик ҳуши йўқ эди, индамай қўя қолди. Қурбонбой хотинларнинг ҳайҳайлашига қарамай полни ҳам ўзи ювди, гиламни ҳам ўзи кўчага олиб чиқиб, қоқиб келди. — Ия, ия, биз турганда нега энди сиз пол юваркансиз, опа? Ўзимиз қотириб ташлаймиз. Мен гилам қоқайину, сиз томоша қилинг. Аммо-лекин итнинг ғалатисини боқиш керак. Кўчадан кирган одам киройи директор бўлсанг, шунақа ит боқ, деб ҳавас қиладиган бўлсин. Қурбонбой уйни саранжом қилиб бўлгандан кейин ҳам дарров кета қолмади. Ҳовлида анча айланиб юрди. Ит боғлайдиган жойни...
Жаслиқда отган он бир ярим йил: қийноқлар, очлик ва суиқасд
Жаслиқ. Бу фақатгина оша дахшатлари ҳақида қуронгу хонадаги овқат устида ёки ота ишончли одамлар билан суҳбатлардагина ёдга олинадиган колония эмас. Жаслиқ бизнинг кундалик ҳаётимизда азоб, қорқув ва умидсизликни ифодаловчи нохуш турдош созга айланди.