Психологтардың арасында "Психология мамандығына өз жанының жарасын емдеуге келгендер түседі" деген миф бар. Егер терапиядан кейін, психологиялық әдебиет, мақала оқығаннан кейін біраз адамның аталған мамандыққа қызыға бастайтынын есепке алсақ, жоғарыдағы сөздің жаны бар ау деуге болады.

Приоритет тақырыбында, Құдаймен бақ таластыруға бола ма деген тақырыпта талқы жүргізіп көрейік

Сен айтқанымды тыңдамайсың, тіл алмайсың, сондықтан сенімен сөйлескім келмейді. (сен мені тыңдамасаң, біз дос бола алмаймыз, мен сені жақсы көре алмаймын)

Маған психологиялық мастер класс дегендер ұнаңқырамайды) Неге десеңіз, біріншіден, берілетін білім мен дағдылар тар көлемде беріледі, яғни әдетте, оларды сіз білгенмен, практикалық деңгейде аса пайдалана алмайсыз. Екіншіден, керемет мотивация мен шабыт алып шыққаныңызбен, эмм, екі аптадан кейін оның бәрі өшіп қалады. Энтузиазм кетеді, мақсаттар приоритеті төмендеп, "бұйырса болады ғой, ақырындап болады" деген деңгейге түсіп кетеді.

Біз Әлемді қалай қабылдасақ, солай әрекет етеміз.

Если мать в ребенке видит «проблему», «безнадежность», то естественно мама не будет стараться с ним построить какой-нибудь контакт, соответственно разрешения ситуации тоже не будет. Первое, нужно работать с восприятием. Об этом можете почитать в предыдущих постах. Сегодня мы будем говорить о позитивном восприятии, то есть пост будет полезен только для тех, кто осознанно хочет изменить свое поведение, кто хочет сделать вклад в развитие своих отношении.