Rasululloh (s.a.v.) Madinaga koʼchib kelganlaridan beri suhbatlarini mehrobda oʼtirib qilar edilar. Baʼzan mavzu (masala) muhim va jamoat ham katta boʼlsa, u holda xurmo yogʼochidan qilingan ustun yoniga borar, tik turgancha shu ustunga suyanib juma xutbasini qilar edilar. Bu ustun Janobimiz doim namoz oʼqib beradigan mehrobning oʼng tomonida, oʼn odimcha narida edi. Mehrobning chap tomonida esa, Paygʼambarimizning xotinlari uchun qurilgan xujralar joylashgan.
Kitobda ahli ilmlar tomonida vaqtga qay darajada e'tibor berilganligi ko'rsatilgan. Ular shunchalik vaqtlarini qadrlashgan ekanki, xayron qolasan kishi. Ular hattoki ovqatlanishni ham hoxlashmagan ekan. Ehtiyoj nuqtai nazaridan ovqatlanishgan ekan, ya'ni ovqatlanishga minimum vaqt sarflashgan ekan(menimcha, kuniga ko'pi bilan 30 minut bo'lsa kerak). O'sha paytlarda musulmonlarning ustunligi ahli ilmlari tufayli bo'lgan ekan. Ularning ilmga bergan hissalari tufayli bo'lgan ekan. Ilm esa o'z navbatida vaqtni qadrlash orqali keladi. Har bir lahzasini ilm uchun sarflash orqali keladi.
Asar qahramonlari: Don Vito Korleone, uning uchta o’g’li Santino (Sonni), Frederiko (Freddi), Maykl, maslahatchisi Tom Xeygen, o’ng va chap qo’llari Klementsa va Tessio.