Բովանդակություն

Յուրաքանչյուր ոք ծնվում է կոնկրետ առաքելությամբ և կյանքի տարբեր փուլերում ունենում երազանքներ: Միշտ մտածել եմ, որ մեզնից յուրաքանչյուրի առաքելությունը կյանքը ավելի լավը դարձնելն է․ մեզ հարազատների, մեր շրջապատում ապրող մարդկանց և ի վեջո ապագա սերունդների համար: Բայց մենք ունենք նաև երազանքներ, որոնք տարբեր են: Երազանքները գոյություն ունեն մեր նպատակի՝ կյանքը ավելի լավը դարձնելու ճանապարհը գեղեցկացնելու և մեր անհատական հետաքրքրությունները բավարարելու համար:Սակայն այժմ, երբ ես նայում եմ ինձ շրջապատողներին տեսնում եմ միայնակություն և ինքս շատ հաճախ միայնակ եմ զգում: Մենք սկսել ենք ապրել միայն մեր երազանքների համար, բայց ոչ ընդհանուր նպատակի, գուցե, դրա բացատրությունը այն է, որ նախկինում կյանքը բարենպաստ էր և հանգիստ, բայց եկել են ծանր...

Վերջերս մտածում էի քարերի մասին: Քարերը թվում է անփոփոխ են, բայց դա իհարկե այդպես չէ. լեռները անընդհատ ենթարկվում են էռոզիայի, իսկ որոշ տեղեր երկրակեղևը վերածվում է մագմայի, սակայն մարդկային կյանքի հետ համեմատած լեռները հավերժ են: Մարդիկ քարերի այդ հատկությունը նկատել են դեռ հազարավոր տարիներ առաջ և սկսել են օգտագործել դրանք: Մենք քարերից կառուցում ենք հուշակոթողներ, որորվհետև դրանք ավելի երկար կյանք կունենան քան մյուս մատերիաներն են:

Մարդու սխալը հետևանքներ է առաջացնում անձնապես իր համար, իսկ բազմաթիվ մարդկանց զանգվածային սխալները կարող են ծանր հետեւանքներ առաջացնել ամբողջ հասարակության համար։ Մենք կխոսենք երկրորդի մասին և մասնավորապես հայկական հասարակության մասին։

Ներկայիս հասարակությունը կարծես թե հետին պլան է մղել ընտանիքը և ընտանեկան արժեքները: Հարց է առաջանում .արդյո՞ ք դա առաջացել է մարդկության էվոլուցիայի արդյունքում և դա բանական վերլուծության և աշխարհընկալման արդյունք է թե հասարակությունը մոլորության մեջ է և զուր է ընտանեկան արժեքները ենթարկում խարխլման: Մենք կփորձենք վերլուծել իրավիճակը և տալ հնարավորինս օբյեկտիվ գնահատականներ` սկելով մարդկանց համատեղ գոյատևման պահից` նախնադարյան հասարակությունից:

Նախաբան

Կենդանիներիաշխարհումկա տեղբարությանևօգնության,այնուամենայնիվ, եթենայեք, այսբարիգործերըսովորաբարաննկատորենարվումեն:

Անհատական գիտակցության էվոլյուցիա

Ձայնի տարածման եղանակները տիեզերքում

Ցանկանում եմ խոսել մի խնդրի մասին, որը դարձել է մեր խայտառակությունը, և որը կոտրում է մեր կյանքը. դա բռնությունն է: Դա ինչ-որ մեկի կամ ինչ-որ խմբի խնդիրը չէ: Բռնության զոհ են դառնում հարուստները և աղքատները, հայտնիները և անհայտները, բայց բոլորը մարդիկ են, բոլորը սիրված են և կազմում են մեկ ուրիշի կյանքի մասը: Ոչ մի մարդ անկախ իր բնակության վայրից, գործունեության ձևից պաշտպանված չէ բռնության հաջորդ զոհ դառնալուց: Ամեն օր մենք ականատես ենք լինում բռնության և հանուն ինչի՞ …մի՞թե հնարավոր է ինչ-որ բան ստեղծել բռնությունով: Երբ մենք վնասում ենք մարդուն, կապ չունի՝ միայնակ թե խմբով, սառնասրտորեն թե ցավը սրտում, բռնություն գործադրելով թե պատասխանելով բռնությանը, երբ նման բան է տեղի ունենում. դա հարված է, ծանր հարված մարդկության և երկրին:...