Я ўжо пісала пра тое, як негатыўна на нас уплываюць гарадскія пейзажы. Прыйшоў час пагутарыць пра
Для нас словы "гвалт" і "рэлігія" нібыта павінны стаяць зусім не побач. Хутчэй яны нават мусяць быць антанімічныя, але сусвет настолькі складана складзены, што так казаць у нас не атрымліваецца. Пра гэтам нам кажа і ўся гісторыя чалавецтва (ад крыжовых паходаў да джыхадзістаў), а таксама ўнутраныя складнікі некаторых з рэлігій. Мне зусім не хочацца абражаць пачуццці кагосьці з вернікаў, таму прымем гэта як факт. Некаторыя з рэлігій утрымліваюць дагматы гвалту, прымусу і падпарадкавання. Негатыўны ўплыў рэлігійных поглядаў самога чалавека альбо яго аточання на псіхіку ў навуцы прынята акрэсліваць тэрмінам "рэлігійны гвалт". Але ў гэтым хаваецца так шмат усяго, што не хопіць ніякіх артыкулаў. Таму тут я з вамі падзялюся самым яскравым...
З кожным годам жыццё ў горадзе робіцца для мяне ўсё больш невыносным. Тлум, бруд, адасобленасць нават ад суседзей па лесвіцы. Гэтага не магчыма пазбегнуць. Капіталістычны горад, як старажытнагрэцкі бог Кронас, пажырае сваіх дзяцей. Чаму ж так?
Беларускія прыказкі і прымаўкі, якія на маю думкі не могуць быць на сур'езным брывах выкарыстаны ў маўленні чалавека, бо яны абсалютна не актуальныя:
Распачаўшы вучобу ў галіне псіхалогіі, я адкрыла для себя новы жанр літаратуры - псіхатэрапеўтычныя гісторыі. У такім фармаце разнастайныя псіхатэрапеўты дзеляцца сваім досведам, цікавымі практыкамі і глыбока асабістымі гісторыямі кліентаў.
Калі Вы апошні раз плакалі праз кнігу? Я на мінулым тыдні, калі чытала "Дзяўчыну з татуіроўкай дракона" Сціга Ларсана. Да чытання класікі свайго жанра мяне падштурхнула гісторыя аб стварэнні, якую я даведалася адносна выпадкова. Шведскі пісьменнік назваў галоўную гераіню Лісбет не проста так. У падлеткавым узросце на вечарыне ён стаў сведкам групавога згвалтавання дзяўчыны, якую звалі так жа. Тады ён нічога не зрабіў, каб супрацьстаяць гвалтаўнікам, таму справабаў неяк выправіцца (ці можна гэта такім чынам назваць?) у кнізе.
На канферэнцыі гештальтыстаў была тэма, цікаўнасць да якой мяне і саму трошкі здзіўляла, гэта - псіхалагічная падтрымка анкахворых. Наўпрост я з гэтай тэматыкай не звязаная аніяк. Мне спатрэбілася два абмеркавання і адзін важны тэрмін, каб раскласці ўсё па паліцам. Гэты тэрмін: