yoshligimda janjallardan qochishga harakat qilardim. shovqin yoqmasdi. urushlarni yoqtirmasdim. balanddan yiqilib o'lmaydigan yoshda ham yuqoridan sakrashga qo'rqqan odamman.
yogʻlangan soch, qizil lab boʻyoq dogʻi qolgan vetrovka, bittagina sunʼiy gul koʻtarib olgan loʻli qizaloq. homilador ayol, unga joy bergan koʻzi kichkina bolakay. chayon rasmli tatiurovka, nomsiz barmogʻida tirnogʻi yoʻq qiz, qizil ust kiyim kalta soch kepka oʻziga yarashgan sepkillar chiroyli converse, tikilib turgan yashil rang koʻzlar.
Husniddin - dinning chiroyi, ko‘rki, go‘zalligi yoki dinning go‘zal farzandi, ushlab turuvchisi
Men bilan hamma narsa boʻlishi mumkin. Lekin sevib, doʻstlashib boʻlmaydi. Zararli kasallik kabi sherigim hissiyotlarini yemirishni boshlayman. Men bilan koʻproq birga boʻlganlar hislarsiz, insoniyliksiz bir mujdaga aylanadi. Men uning tuygʻularini tortib olmayman - yoʻq, ular menga kerakmas, tushunmayman. Men ularni shunchaki yoʻq qilaman. Huddi oʻzimnikini yoʻqotganim singari
yangilangan metrodagi yo'naltirgichlarga qaramasdan yo'limni topishni o'rgandim. odamlar ko'p, tiqilinch. hamma bir-biriga turtib yuradigan odatiy dunyo
kutdim, qanchadir oy bo'ldi, sodir bo'ladigan narsa faqat hayolimda ekanini tushunib olishimga. tushunmadim,
og'ir naushnik simi odamni qiynab yubordi. yozaman deysan qaysi gapingni lekin, aslida gaplaring arzimaydi yozishga, o'qishga va eshitishga ham. faqat hayol qilasan, zerikishdan hayotdan. tug'ilganingga pushaymon emasliging yuzingdan ko'rinib turmaydi. afsundan bo'lsamchi degan hayol bilan qo'lingni qimirlatasan, natija esa yo'q. sen hatto afsungarlikni eplolmaysan
so'ngi umidni o'ldirganingda insonga aylanasan. kelajakdan, o'tmishdan yaxshilik kutmay qo'yganingda ulg'ayasan. insonlar, sen nafratlanadigan, sen yomon ko'radigan, iloji bo'lsa o'ldirishga tayyor bo'lgan insonlaring.... sen sevadigan insonlar, sen qadrlaydigan va sog'inadigan insonlar aslida huddi sen kabi ekanliginni bilganingda yashashni boshlaysan